Toν τελευταίο καιρό ,και επι τη ευκαιρία των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, οι αρχαιοελληνικές αγορές του δήμου μας έχουν κατακλυστεί από τους ίδιους εκείνους επαγγελματίες της πολιτικής οι οποίοι χρόνια τώρα ταλαιπωρούν με την κατάφωρη ανεπάρκεια τους τα πολιτικά ήθη της περιοχής μας . Γηρασμένες φιγούρες μιας άλλης εποχής και ένας μονότονος και βαρετός δημόσιος λόγος μιας άλλης αισθητικής κατακλύζουν δίχως αιδώ τα πολιτικά μας πράγματα ωσάν να μην έχει αλλάξει απολύτως τίποτα...
Οι ίδιες και απαράλλαχτες πολιτικές συμπεριφορές , τα ίδια και απαράλλαχτα πολιτικά τσιτάτα κατατρύχουν ξεδιάντροπα την ΄΄μεγίστη των επιστημών΄΄ ωσαν να παραμένουμε θεατές του ίδιου έργου.Και είναι να απορεί κανείς όχι τόσο με την αμετροεπή και αυθάδη στάση αυτών των σαλτιπάγκων της πολιτικής όσο με την απάθεια και τον ειδεχθή μυθριδατισμό του ίδιου του εκλογικού σώματος. Του χρόνια εγκλωβισμένου στην λογική του μη χείρων βέλτιστον. Επιβραβεύουμε με τη ψήφο μας τον λιγότερο κακό πολιτικάντη αδιαφορώντας προκλητικά για την πιθανότητα ύπαρξης εντός της κοινωνίας του πολιτικά βέλτιστου. Με το γελοίο επιχειρήμα ΄΄αυτούς έχουμε αυτούς ψηφίζουμε΄΄.
Ο πρόσφατος κλονισμός του πολιτικού μας συστήματος δεν φαίνεται να επηρέασε τα τοπικά ιερατεία των κομμάτων τα οποία υπο την εξακολουθητική επήρεια του μεταπολιτευτικού Μανδραγόρα επιμένουν να αντιμετωπίζουν τον έλληνα πολίτη ως αιώνιο κάφρο και τους πολιτικούς τους προστάτες ως αναντικατάστατους φυλάρχους και να συμβάλλουν με τις επιλογές τους στην ανακύκλωση του, ξεπερασμένου από τις εξελίξεις, σημερινού πολιτικού προσωπικού. Η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι πραγματικά τραγική.
Αποτυχημένοι πολιτευτές ερείζουν για το πολυπόθητο κομματικό χρίσμα. Τυχάρπαστοι πολιτικοί νεοσσοί προβάλλουν ξεδιάντροπα στην πολιτική κονίστρα προσπαθώντας να θεμελιώσουν δικαιώματα κομματικής νομής, προσβλέποντας σε κάποια μελλοντική τους αξιοποίηση από το κόμμα. Πνευματικώς ανάπηροι και κομιστές προκλητικής βλακείας αυτοπροτείνονται στα κομματικά τους όργανα ως υποψήφιοι αιρετοί άρχοντες δίχως να διαθέτουν τη στοιχειώδη αυτεπίγνωση της μετριότητάς τους.
Οσφυοκάμπτες και ασπόνδυλοι που έχτισαν την πολιτική τους καριέρα όλα αυτά τα χρόνια πάνω σε δοτά αξιώματα και διορισμένες θέσεις, δίχως να καταφέρουν έστω και μια φορά να διεκδικήσουν με αξιώσεις το αιρετό κάποιας θέσης, επιμένουν να περιφέρουν ξεδιάντροπα το γλοιώδες της παρουσίας τους στις αγορές του δήμου.
Σκαπανείς και πρωτοπόροι της πολιτικής αμετροέπειας και του κομματικού τυχοδιωκτισμού, που έμαθαν όλα αυτά τα χρόνια να ανακυκλώνουν την παρουσία τους στα πολιτικά πράγματα της περιοχής εκμεταλλευόμενοι τις καλές δημόσιες σχέσεις τους, τον ευέλικτο αυχένα τους και τις πάντα χρήσιμες γονυκλισίες τους στις αυλές των κομματικών υπαρχηγών απαιτούν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο κινώντας τα νήματα στην νέα παράσταση του Καραγκιόζη που οσωνούπο ετοιμάζεται για την λαμπερή πρεμιέρα της.
Όλοι μιλάνε για την ανάγκη ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού και όλοι συμβάλλουν με τη στάση τους στη θλιβερή ανακύκλωση της τοπικής μετριοκρατίας. Ολοι συναισθάνονται την ανάγκη εισόδου στην πολιτική νέων και ταλαντούχων πολιτών και όλοι συνεισφέρουν τον συνταγματικό τους οβολό στο ταμείο αλληλεγγύης μικρόνοων και βραδύνοων πολιτικών αντρών.
Όλοι διαπιστώνουν τα δραματικά αδιέξοδα και τις εκκωφαντικές ασυνέχειες και ασυνέπειες του πολιτικού μας συστήματος και όλοι εξακολουθούν να συνωστίζονται στους προθάλαμους των ίδιων βουλευτικών γραφείων. Ολοι προβαίνουν σε βαρύγδουπες δηλώσεις για το ανάξιο της πολιτικής τους εκπροσώπησης και όλοι επιμένουν να σταβλίζονται στα ίδια και απαράλλαχτα ποιμνιοστάσια. Όλοι εξαπολύουν μύδρους κατά παντών ανευθύνων και όλοι συμπεριφέρονται εξίσου ανεύθυνα όταν καλούνται από τις περιστάσεις να υπηρετήσουν την απαραίτητη ανατροπή.
Τελικά για ποια ανανέωση του πολιτικού συστήματος μιλάμε όταν αυτοί που εμφανίζονται σήμερα ως ανανεωτές και αναμορφωτές της πολιτικής είναι οι ίδιοι εκείνοι που κυοφόρησαν με τη στάση τους την παρακμή και την απαξίωση της πολιτικής. Τελικά για ποιόν δυστυχή και προδομένο έλληνα πολίτη μιλάμε όταν αυτός ο ίδιος είτε προσφέρει με χαρακτηριστική γαλαντομία τη ψήφο του στους καταστροφείς του είτε κοντοστέκεται σαν ΄΄χάχας΄΄ μπροστά στην πτώση και εν συνεχεία επιστρέφει στην μιζέρια του ιδιώτη βίου του;
Τελικά για ποια αλλαγή αισθητικής μιλάμε όταν το εκλέγειν, όχι ως ατομικό δικαίωμα και δημόσιο λειτούργημα αλλά ως κατεξοχήν πράξη της ανθρώπινης νόησης, στραγγαλίζεται με απίστευτη αγριότητα από άκριτους, άγλωσσους και απαίδευτους πολίτες και το εκλέγεσθαι, όχι ως κατοχυρωμένο δημοκρατικό δικαίωμα αλλά ως ύψιστη έκφραση πολιτικής αγχίνοιας , υπομένει τον ενοχλητικό ζυγό της ασύγγνωστης κομματικής βλακείας….
Πρέπει επιτέλους ως κοινωνία να δούμε κάποτε σοβαρά το ζήτημα της επιλογής των πολιτικών μας αντρών και κυρίως τις διαδικασίες εκείνες που απαιτούνται ώστε η επιλογή αυτή να οδηγεί στην ανάδειξη του άριστου και του ικανού. Τα κομματικά όργανα στα οποία μέχρι σήμερα λάμβανε χώρα η κατάθεση και η αξιολόγηση των υποψηφιοτήτων, όργανα προκλητικής επιβράβευσης της κομματικής μετριοκρατίας καθώς και όργανα ανήκεστης φαυλότητας, δεν μπορούν να αποτελούν σε καμμία περίπτωση την απάντηση μας στις προκλήσεις του μέλλοντος.
Όπως απάντηση δεν μπορεί να αποτελεί και η διαγραφόμενη εισαγωγή της λίστας στα εκλογικά μας ήθη μιας και με τον τρόπο αυτό θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο πρωθυπουργικοκεντρικός χαρακτήρας του πολιτεύματός μας και θα αναδειχτούν ακόμη περισσότερο οι αντιδημοκρατικές και συγκεντρωτικές συνδηλώσεις που εξορισμού χαρακτηρίζουν ένα τέτοιο σύστημα διακυβέρνησης. Η λύση λοιπόν πρέπει να αναζητηθεί στην λογική της αποκέντρωσης και του θεσμικού κατακερματισμού του πολιτικού μας συστήματος.
Στην λογική ενός συστήματος ΄΄σαφώς διακεκριμένων θεσμών με μοιρασμένες εξουσίες΄΄ ( Richard Neustadt) και ενός συστήματος που θα ενσωματώνει ένα δίκτυο ελέγχων και εξισορροπήσεων ανάλογου με το ΄΄checks and balances΄΄ του προεδρικού συστήματος των ΗΠΑ. Στην λογική με άλλα λόγια μιας ελευθερίας ως κατακερματισμένης εξουσίας ( Hobbes). H σύσταση ισχυρών περιφερειακών συνελεύσεων πολιτών που θα λειτουργούν ως πυλωροί στην είσοδο των πολιτών στα κρίσιμα αξιώματα της πολιτείας αποτελεί μια κάποια λύση μιας και στις συνελεύσεις αυτές οι υποψήφιοι πολιτευτές θα υποβάλλονται στη βάσανο του δημόσιου ελέγχου.
Ελεγχος της οξύνοιας, της ευστροφίας, της πολιτικής δεινότητας, της ικανότητάς για βραχυπρόθεσμες στοχεύσεις και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, της ευθικρισίας και της διορατικότητας τους. Ελεγχος της περιουσιακής τους κατάστασης και της επαγγελματικής τους διαδρομής. Ελεγχος, στο τέλος της θητείας τους, των πεπραγμένων της πολιτείας τους, του τρόπου διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και της οικονομικής κατάστασης αυτών και των οικογενειών τους.
Μόνο με τον δημόσιο έλεγχο των υποψηφιοτήτων και την υποβολή τους στη βάσανο της δημόσιας διαβούλευσης και του αρχαιοελληνικού ΄΄τις αγορεύειν βούλεται΄΄ θα μπορέσουμε να αποκλείσουμε από την πολιτική διαδικασία όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν την πολιτική ως μέσο κοινωνικής καταξίωσης, ως ακριβό και δαπανηρό χόμπι και ως πηγή εύκολου κέρδους.
Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να πείσουμε τον ικανό και άξιο πολίτη της τοπικής μας κοινωνίας να ασχοληθεί με τα κοινά και να εγκαταλείψει τη σιγουριά του ιδιώτη βίου του για έναν δημόσιο βίο απαλλαγμένο από τα βάρη της οχληρής πολιτικής ιδιωτείας. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη τροχοπέδη για την κινητοποίηση του ικανού από την διαχρονική τυραννία του ηλιθίου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου