Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Εξήγγειλαν απεργίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ

  Εικοσιτετράωρη απεργία για τις 24η Φεβρουαρίου, αποφάσισε η ΓΣΕΕ ενώ γνωστοποίησε ότι αποχωρεί από το διάλογο για το Ασφαλιστικό. Η ΓΣΕΕ προχώρησε στην απόφαση για 24ωρη απεργία καθώς υπήρξε άκαρπη η συνάντηση μεταξύ των διοικήσεων της Συνομοσπονδίας και των εργοδοτικών οργανώσεων, σχετικά με την υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Η εργοδοτική πλευρά υπαναχώρησε και δήλωσε ότι δεν τίθεται θέμα αύξησης του κατώτερου ημερομισθίου περίπου στα 700 ευρώ, αίτημα που αποτελεί το κέντρο της διαπραγμάτευσης από την πλευρά των συνδικάτων. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος δήλωσε «ή θα υποστούμε συνειδητά ως λαός τις αναγκαίες θυσίες μέχρι να ξανασταθούμε στα πόδια μας ή θα περιέλθουμε σε ακόμα σκληρότερη κηδεμονία των Βρυξελών και των αγορών κάτι που είναι αμφίβολο αν η κοινωνία μας μπορεί να αντέξει ή να ανεχθεί» και έκανε λόγο για κίνδυνο συλλογικής κατάρρευσης στον τόπο. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος σημείωσε ότι η στάση των εργοδοτών είναι ουσιαστικά αντιστοιχισμένη με το μήνυμα περικοπών και λιτότητας και υπογράμμισε ότι τα συνδικάτα στον ιδιωτικό τομέα θα αγωνιστούν και θα πάρουν αυξήσεις κόντρα στις επιθυμίες των αγορών. Οι εκπρόσωποι των εμπόρων δήλωσαν θετικοί στην αύξηση του κατώτερου ημερομισθίου αλλά σημείωσαν ότι αυτο δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί φέτος.  Απεργία για τις 10 Φεβρουαρίου, έχει εξαγγείλει και η ΑΔΕΔΥ. Εξάλλου, συνεχίζουν σήμερα την απεργία οι εφοριακοί, τελωνειακοί και υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών, διαμαρτυρόμενοι για την περικοπή επιδομάτων τους. Οι απεργοί απέκλεισαν τα κτίρια του υπουργείου Οικονομικών, τόσο στην οδό Νίκης όσο και στην οδό Καραγεώργη Σερβίας.
Οι εφοριακοί θα απεργήσουν και στις 10 και 17 Φεβρουαρίου, και οι τελωνειακοί 16 έως και 18 Φεβρουαρίου.

πηγή-www.ana-mpa.gr

Διαβατήριο για νέες ταυτότητες

Δημόσια και ιδιωτικά έγγραφα που δεν θα πλαστογραφούνται φιλοδοξεί να κατασκευάζει η Διεύθυνση Εκδοσης Διαβατηρίων της ΕΛ.ΑΣ. Ηδη εκδίδει τα νέου τύπου διαβατήρια και άδειες οδήγησης και εδώ και λίγους μήνες τις νέες ταυτότητες των πολιτών της χώρας.

Έρχεται το νομοσχέδιο για τα "φρουτάκια"

Ανοιχτό άφησε το ενδεχόμενο να επιτραπεί και πάλι η λειτουργία των ηλεκτρονικών τυχερών παιχνιδιών, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, ενώ προανήγγειλε την άμεση κατάθεση νομοσχεδίου για τη λειτουργία των ηλεκτρονικών ψυχαγωγικών παιχνιδιών.

Ένα πρωτότυπο πείραμα για το FACEBOOK και το TWITTER

Στο πλαίσιο ενός πειράματος με τίτλο «Behind Closed Doors on the Net», πέντε δημοσιογράφοι από τέσσερις χώρες, Καναδά, Γαλλία, Ελβετία και Βέλγιο, θα κλειστούν μέσα σε ένα σπίτι, στο Περιγκόρ της Νότιας Γαλλίας, από την 1η Φεβρουαρίου ως την 5η του ίδιου μήνα και θα έχουν ως μοναδική πηγή ενημέρωσης τους δύο δημοφιλέστερους τόπους κοινωνικής δικτύωσης, Facebook και Twitter.
Στόχος του περίεργου εγχειρήματος είναι η διερεύνηση της αξιοπιστίας, σε επίπεδο ενημέρωσης, των δύο τόπων κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία χρησιμοποιούνται από 400 εκατ. ανθρώπους αλλά και το κατά πόσο αυτά τα δύο μέσα μπορούν να αποτελέσουν μια σοβαρή απειλή για τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης.
Οι πέντε δημοσιογράφοι δεν θα έχουν στη διάθεση τους κανένα άλλο μέσο ενημέρωσης -ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδα- παρά μόνο το Twitter και το Facebook. Κατά τη διάρκεια του πειράματος θα βγαίνουν στον αέρα για να σχολιάζουν τις ειδήσεις που έμαθαν, ενώ θα ενημερώνουν ένα μπλογκ καθώς επίσης θα γράφουν και στο Twitter.
«Το πείραμα θα μας επιτρέψει να εξετάσουμε τους μύθους που υπάρχουν γύρω από το Facebook και του Twitter», λέει η Έλεν Ζουάν από το France Inter.

ΜΟΝΟ ΜΕΧΡΙ 150 ΦΙΛΟΥΣ ΣΤΟ FACEBOOK ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ...

  Η μανία που έχει καταλάβει πολλούς χρήστες να κάνουν…συλλογή φίλων στο Facebook, μάλλον δεν έχει πρακτικό αντίκρυσμα, καθώς, όπως απέδειξαν Βρετανοί επιστήμονες, οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι μπορούν να τα «φέρουν βόλτα» το πολύ με 150 φίλους και όχι με 5.000 χιλιάδες για τους οποίους περηφανεύονται μερικοί μανιακοί της κοινωνικότητας.Ο καθηγητής εξελικτικής ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Ρόμπιν Ντένμπαρ πραγματοποίησε μια εκτεταμένη μελέτη των κοινωνικών ομάδων διαμέσου των αιώνων, από τα νεολιθικά χωριά μέχρι τα σύγχρονα γραφεία και τις ηλεκτρονικές κοινότητες. Το κεντρικό συμπέρασμά του είναι ότι, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος του νεοφλοιού, του εξελικτικά πιο πρόσφατου και πιο ικανού τμήματος του εγκεφάλου, όπου βασίζεται η συνειδητή σκέψη και η γλώσσα, υπάρχει ένα εγγενές όριο στην κοινωνικότητα: το πολύ μέχρι 150 φίλοι, άσχετα με το πόσο κοινωνικός είναι κάποιος. Μελετώντας τα στοιχεία από την κίνηση και τις φιλίες στο Facebook, διαπίστωσε ότι ο αριθμός αυτός ισχύει και σε αυτή την περίπτωση. «Μπορεί κανείς να εμφανίζει 1.500 φίλους, αν όμως μελετήσουμε πιο προσεκτικά τι ακριβώς συμβαίνει, βλέπουμε ότι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι διατηρούν τον ίδιο πάνω-κάτω εσωτερικό κύκλο περίπου 150 ανθρώπων, όπως ακριβώς συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο», δήλωσε, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο. «Οι άνθρωποι γοητεύονται προφανώς από τη φήμη ότι έχουν εκατοντάδες φίλους, όμως στην πραγματικότητα είναι απίθανο να έχουν περισσότερους από 150 φίλους», πρόσθεσε, θεωρώντας ως φίλους αυτούς για τους οποίους κάποιος νοιάζεται και έρχεται σε επαφή τουλάχιστον μια φορά το χρόνο.Ο Ντένμπαρ διαπίστωσε ακόμα ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες στο να πιάνουν φιλίες στο Facebook. Όπως είπε, «υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα…τα κορίτσια είναι πολύ καλύτερα στο να διατηρούν σχέσεις απλώς και μόνο με το να μιλάνε μεταξύ τους. Τα αγόρια χρειάζονται περισσότερο την φυσική επαφή».Τα πλήρη πορίσματα της έρευνας του Ντένμπαρ, τα οποία θα δημοσιευτούν φέτος, αναμένεται να χαιρετισθούν από τους ψυχολόγους που προειδοποιούν ότι το Facebook ενισχύει μια ανησυχητική τάση για «εθισμό στη φιλίες», προκαλώντας μια ανησυχία σε όσους το χρησιμοποιούν, μήπως ξεμείνουν από φίλους, ενώ πολλοί –σαν «ναρκομανείς»- αναζητούν όλο και μεγαλύτερη «δόση φίλων», ώστε να δείχνουν πιο δημοφιλείς και πετυχμένοι στον κοινωνικό περίγυρό τους.

πηγή-ΠΡΕΖΑ TV

Οι Ρουμάνοι τηλεθεατές διαμαρτύρονται για τη «δραματοποίηση» της οικονομικής κρίσης

Ποσοστό 44,64% καταγγέλλουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, για τη «δραματοποίηση» των συνεπειών της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Ποσοστό 44,64% των Ρουμάνων τηλεθεατών αποδίδουν στα τηλεοπτικά κανάλια και στα δελτία ειδήσεων, ουσιαστικό μέρος της ευθύνης για τη μεγιστοποίηση των συνεπειών της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στη ρουμανική οικονομία, σύμφωνα με τα αποτελέσματα ευρωπαϊκής δημοσκόπησης.
Οι τηλεθεατές καταγγέλλουν τα δελτία ειδήσεων, για τη «δραματοποίηση» των συνεπειών της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με συνέπεια να επηρεάζεται αρνητικά η καθημερινότητα τους, αλλά και η ψυχολογία τους, η οποία διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της δύσκολης οικονομικής κατάστασης.

ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Ναυτικός Ομιλος Κοζάνης



 Κάτι το διαφορετικό στο Νομό μας.

Ο Ν.Κοζάνης τέταρτος πιο πλούσιος Νομός στην Ελλάδα

Υπάρχουν και οι καλές ειδήσεις....

http://tvxs.gr/news/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%AC%20%CE%BD%CE%AD%CE%B1

Αλλάζει η κεντρική σελίδα του Facebook

Απο χθες και με αφορμή τα 6α γενέθλια του Facebook, εκατομμύρια χρήστες σε όλο τον κόσμο απολαμβάνουν τη νέα του εμφάνιση. Αν δεν εχει αλλάξει σε εσάς πολύ σύντομα θα γινει. Η νέα μορφή ειναι πιο εύχρηστη και πιο απλή συγχρόνως.

Το έβλημα της ΕΛ.ΑΣ δεν έχει πια την Ελληνική σημαία



ΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑ...
















                                     

ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΚΟΖΑΝΙΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

http://www.medium.gr/

Νέες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο

Πράσινο τσάι, ασπίδα προστασίας για όσους καπνίζουν

Ηθικοί κανόνες στα ρεπορτάζ, ηθικά διλήμματα και εισβολή στην ιδιωτική ζωή

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ


Άφωνοι έμειναν ενενήντα περίπου φοιτητές κατά τη διάρκεια του μαθήματος «Ειδικά ρεπορτάζ» στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου της Αθήνας όταν ο καθηγητής του Λάμπης Ταγματάρχης, δημοσιογράφος και πρόεδρος στη συνδρομητική τηλεόραση, κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας σήκωσε μία φοιτήτρια που καθόταν στην πρώτη σειρά του αμφιθεάτρου και την φίλησε στο στόμα. Ακολούθως ζήτησε από τους φοιτητές να καταγράψουν το περιστατικό και να το στείλουν άμεσα ως ρεπορτάζ στο μέσο που υποτίθεται ότι εργάζονταν. Μόλις είχε ολοκληρωθεί εκτενέστατη συζήτηση με θέμα «Ηθικοί κανόνες στο ρεπορτάζ, ηθικά διλήμματα, εισβολή στην ιδιωτική ζωή» και είχε αναλυθεί η ανάγκη να ερευνούν σοβαρά και να ψάχνουν σε βάθος οποιοδήποτε θέμα πριν το καταγράψουν για το μέσον όπου μελλοντικά θα εργάζονται.
Οι φοιτητές όντως κατέγραψαν αυτό που είδαν και με ιδιαίτερα οξύ τρόπο καυτηρίασαν την πράξη του καθηγητή τους. Ένας μάλιστα αποχώρησε επιδεικτικά από το αμφιθέατρο σε ένδειξη διαμαρτυρίας γι’ αυτό που συνέβη στη συμφοιτήτριά του.
«Ήρθε να λυτρώσει τα σεξουαλικά του βίτσια» έγραψε ο ένας, «σεξουαλική επίθεση σε φοιτήτρια την ώρα του μαθήματος» έγραψε άλλος, «πείραμα με σεξουαλικές προεκτάσεις» συμπλήρωσε ο τρίτος. Έγινε κυριολεκτικά ο χαμός.
Ο καθηγητής άκουγε όλο το φριχτό κατηγορητήριο ατάραχος.
«Σας έχω βγάλει και φωτογραφία με το κινητό μου» του φώναξε ένας φοιτητής, «δεν φοβόσαστε ότι αύριο θα είστε πρωτοσέλιδο;» τον ρώτησε.
Ο καθηγητής σηκώθηκε και αφού ευχαρίστησε τους φοιτητές του για τη συνεργασία, τους ανακοίνωσε ότι αν δεν είναι εξαιρετικά προσεκτικοί και δεν ερευνούν αυτό που πρόκειται να γράψουν, πέρα από το γεγονός ότι δεν θα περάσουν ποτέ το μάθημά του, δεν θα μπορέσουν να γίνουν ποτέ καλοί δημοσιογράφοι. Και αμέσως άρχισε να τους απαριθμεί τα λάθη τους:
- Κανείς από τους φοιτητές-ρεπόρτερ δεν έκανε ρεπορτάζ.
- Κανείς δεν σηκώθηκε από τη θέση του να ρωτήσει το «θύμα» αν είχε κάποια σχέση με τον κ. καθηγητή, αν είχε προηγηθεί κάτι μεταξύ τους, αν είχε προκληθεί ή είχε προκαλέσει τον καθηγητή.
- Κανείς φοιτητής δεν παρατήρησε ότι η φοιτήτρια «θύμα» ήταν ένα τελείως άγνωστο σε αυτούς πρόσωπο και προφανώς δεν την είχαν ξαναδεί ποτέ στο αμφιθέατρο της σχολής.
- Κανείς φοιτητής δεν πρόσεξε ότι αυτή η φοιτήτρια, όσο κι αν έμοιαζε νέα, ήταν τουλάχιστον δέκα χρόνια μεγαλύτερή τους.
- Επειδή η φοιτήτρια «θύμα» δεν γνώριζε κανέναν, δεν μιλούσε και με κανέναν, πράγμα ασύνηθες για φοιτητικό αμφιθέατρο.
- Κανείς από τους φοιτητές δεν σκέφθηκε ότι το θέμα που μόλις είχε αναλυθεί από τον καθηγητή είχε τίτλο «Ηθικοί κανόνες στη δημοσιογραφία» και ό,τι αυτό σημαίνει.
- Κανείς δεν ρώτησε τη συμφοιτήτρια που καθόταν δίπλα στο «θύμα» αν πρόσεξε κάτι ιδιαίτερο στη συμπεριφορά του «θύματος» ή την συμπεριφορά του καθηγητή.
- Κανείς δεν φρόντισε να ρωτήσει τον καθηγητή αν είναι σύνηθες γι’ αυτόν να καταφεύγει σε ανάλογες συμπεριφορές και αν αυτή είναι μία νέα διδακτική μέθοδος.
- Τέλος, κανείς δεν φρόντισε να μάθει γιατί επιτέλους διάλεξε αυτή τη φοιτήτρια και όχι κάποια άλλη και, εν πάση περιπτώσει, αφού επρόκειτο να τον κάνουν πρωτοσέλιδο να του ζητήσουν να πει κι αυτός την άποψή του.
Το μάθημα τελείωσε. Οι φοιτητές συζητούσαν μεγαλόφωνα για το περιστατικό. Ο καθηγητής έπρεπε να αποχωρήσει γρήγορα από την αίθουσα γιατί το δίωρο της διδασκαλίας είχε τελειώσει. Σηκώθηκε, μάζεψε τα πράγματά του από την έδρα, ζήτησε από τους φοιτητές ένα λεπτό ησυχία για να τους συστήσει τη γυναίκα του, που πρώτη φορά παρακολούθησε το μάθημά του.
Αφιερωμένο σε όλους τους δημοσιογράφους, τους «δημοσιογράφους», τους δημοσιοκάφρους και τους bloggers που επιθυμούν να δημοσιογραφούν.

Απολύουν κόσμο απο "Το Ποντίκι"

BEST MUSIC OF THE 80s

http://www.sky.fm/play/the80s

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ-ΑΠΟΨΗ


 Ο κινηματογράφος  με την δυναμική του  προσεγγίζει το άτομο,  ευαισθητοποιεί και  προβληματίζει και με την δύναμη της εικόνας δίνει στον θεατή την δυνατότητα να προβληματιστεί και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ο κινηματογράφος είναι ένα μέσο μαζικής επικοινωνίας που διαμορφώνει γνώμη, δίνει πρόσβαση και ευρεία ενημέρωση και δίνει στο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τα κοινωνικά προβλήματα που ταλανίζουν τους ανθρώπους. Μέσα από την ταινία η κοινωνία ετοιμάζεται να δεχτεί τη διαφορετικότητα, η δύναμη της εικόνας πολεμά την άγνοια και τα ταμπού, και φέρνει την προκατάληψη σε δεύτερη μοίρα. Ο κινηματογράφος όμως έχει και τον εκπαιδευτικό του χαρακτήρα. Εκπαιδεύει το κοινωνικό σύνολο σε αποδεκτές συμπεριφορές έτσι ώστε να προαχθεί η κοινωνική συνοχή. Η κινηματογραφική ταινία είναι μία μέθοδος η οποία αποτυπώνει με δυναμικό τρόπο συμπεριφορές και νόρμες. Εξάλλου σύμφωνα με τους ΜακΚομπς, Εινσιντελ και Ουιβερ, «από τη στιγμή που πέφτουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω σε ένα θέμα, οι άνθρωποι αρχίζουν να το συζητούν και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αναζητούν περισσότερες πληροφορίες ή να προσπαθούν να κάνουν κάτι για το πρόβλημα, ιδίως όταν τους αφορά προσωπικά».

"Στην υγειά μας με 2,7 εκατ. ευρώ."

http://troktiko.blogspot.com/2010/02/27.html

ΑΠΟΨΗ

Το συγκεκριμένο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι κατά γενική ομολογία άδικο, ή περνάς ή χάνεις για πάντα το τρένο της "δια βίου μάθησης". Είναι τόσα πολλά τα συμφέροντα στα ελληνικά Πανεπιστήμια, που μάλλον θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια πρόστιμα στην Ε.Ε.  Oι σπουδαστές των ιδιωτικών σχολών, δεν ζητάνε το παράλογο απλώς ζητάνε όλοι να κριθούν στην αγορά εργασίας...αυτός που αξίζει θα πετύχει είτε από ΑΕΙ είτε από κολλέγιο. Πάντα θα υπάρχει η υποτίμηση της κοινωνίας απέναντι σε αυτά τα παιδια, αυτό δεν θα αλλάξει στην Ελλάδα αντίθετα βέβαια με το εξωτερικό που τα πτυχία τους αναγνωρίζονται. Επιπλέων η αύξηση στα κέντρα ελευθέρων σπουδών όπως επίσης και στα κολλέγια δείχνει την εμπιστοσύνη των νέων αλλά και των γονιών στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα μάλλον δεν έχουν όλοι το δικαίωμα  της μάθησης και αυτό είναι δυσάρεστο.

Up In The Air Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Το ΠΑΣΟΚ παλεύει με τον εαυτό του


Του Γιώργου Κύρτσου

Η μεγάλη φθορά της κυβέρνησης Καραμανλή άνοιξε το δρόμο της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ και μετέτρεψε τον κ. Παπανδρέου σε πολιτικό κυρίαρχο του Κινήματος. Η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων σε όφελος του ΠΑΣΟΚ και σε βάρος της ΝΔ έκλεισε έναν κύκλο εσωστρέφειας που δοκίμασε την αντοχή του.

Αποσυντονισμός
Με ευθύνη του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου έχει αρχίσει να αποσυντονίζεται η κυβερνητική παράταξη. Έχουν απογοητευθεί οι λεγόμενοι «εκσυγχρονιστές», που στήριξαν την προσπάθεια του κ. Σημίτη, εξαιτίας της εξαιρετικά χαμηλής αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης. Ο κ. Παπανδρέου έκανε γενναία ανοίγματα στην κατεύθυνση των στελεχών του ευρύτερου δημόσιου τομέα που αναδείχθηκαν επί «εκσυγχρονισμού». Δεν μπόρεσε, όμως, να δημιουργήσει ένα πλαίσιο σχετικής ασφάλειας και αποτελεσματικότητας.
Με τις κινήσεις του απογοητεύει και το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να μοιάζει ξεπερασμένο από τις εξελίξεις, εξακολουθεί, όμως, να έχει αρκετά μεγάλη επιρροή στο σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του Κινήματος. Αδειασμένοι αισθάνονται και οι εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ήδη χτυπάνε τα τύμπανα του συνδικαλιστικού πολέμου. Ο πρωθυπουργός τους εξέθεσε γιατί άλλα έλεγε πριν από τις βουλευτικές εκλογές και άλλα κάνει σε σχέση με την αντιμετώπιση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Άλλαξε στάση χωρίς να τους ενημερώσει και να οργανώσει την αναγκαία πολιτική, συνδικαλιστική αναδίπλωση.
Με τους «εκσυγχρονιστές» αδιάφορους, τους νοσταλγούς της «Αλλαγής» σε έξαλλη κατάσταση και το συνδικαλιστικό κατεστημένο του ΠΑΣΟΚ να κινητοποιείται εναντίον της κυβέρνησης, ο κ. Παπανδρέου κινδυνεύει να χάσει τον έλεγχο του παραταξιακού του χώρου. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα απειληθεί στο άμεσο μέλλον η πολιτική κυριαρχία του, σημαίνει, όμως, ότι θα προχωρήσει στην εφαρμογή της δύσκολης κυβερνητικής πολιτικής χωρίς να έχει τις αναγκαίες πολιτικές και συνδικαλιστικές εφεδρείες.

Μοιραίο λάθος
Ο πρωθυπουργός στηρίχθηκε το τελευταίο διάστημα υπερβολικά πολύ στον παπανδρεϊκό μύθο. Πρόσθεσε σε αυτόν ορισμένα νέα στοιχεία, όπως είναι η πολυσυζητημένη ανοιχτή διακυβέρνηση μέσω Διαδικτύου και η συνεργασία με ξένους τεχνοκράτες και «σοφούς» κάθε είδους, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν χρωστούσε τίποτα και δεν χρειαζόταν καν τις πολιτικές τάσεις και τις παραδοσιακές δομές του ΠΑΣΟΚ.
Η υπέρβαση που επιχείρησε τον οδήγησε σε ένα πολιτικό και οργανωτικό κενό. Οι περισσότεροι συνεργάτες του αποδεικνύονται αμφίβολης πολιτικής ποιότητας και αποτελεσματικότητας και εντελώς ανίκανοι σε ό,τι αφορά τη διαμεσολάβηση με τον παραταξιακό χώρο και την ίδια την κοινωνία για το πέρασμα της κυβερνητικής πολιτικής.
Το ΠΑΣΟΚ έχει αρχίσει να παλεύει ξανά με τον εαυτό του, και αν κρίνουμε από το πολιτικό και συνδικαλιστικό παρελθόν του, αυτού του είδους η εσωστρέφεια οδηγεί σε αναταράξεις και εντυπωσιακές ανακατατάξεις.

Δήμος Κοζάνης: To πρόγραμμα της Αποκριάς 2010

http://www.kozan.gr/news.php?extend.5479

Η γελοιογραφία της ημέρας

Τι γράφουν για την Ελλάδα «Washington Post» και «New York Times»- Εκθεση της Goldman Sachs

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=313723&ct=3&dt=05/02/2010

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

«Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός.»

Μάνος Χατζιδάκις

Αποχωρούν οι αγρότες

Το μεσημέρι αναμένεται να αποχωρήσουν οι αγρότες από τα περισσότερα μπλόκα της χώρας, μετά την απόφαση του Πανελλήνιου Συντονιστικού Οργάνου Αγροτικών Συλλόγων για αναστολή των κινητοποιήσεων.

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

http://news247.gr/Headlines.htm

Μια live αυτοκτονία δοκιμάζει τα όρια της δημοσιογραφίας

22 Ιανουαρίου 1987. Ο Αμερικανός πολιτικός από την Πεσυλβάνια Budd Dwyer παραχωρεί συνέντευξη τύπου. Οι δημοσιογράφοι είναι προετοιμασμένοι να ακούσουν την ανακοίνωση της παραίτησής του μετά την εμπλοκή του σε οικονομικό σκάνδαλο. Δεν ήταν σίγουρα προετοιμασμένοι γι’ αυτό που ακολούθησε.  Μπροστά σε πέντε τηλεοπτικές κάμερες που κάλυπταν τη συνέντευξη τύπου, ο Budd Dwyer, που ουδέποτε σταμάτησε να δηλώνει την αθωότητα του, αυτοκτόνησε.
Ο Budd Dwyer υπήρξε ένας μάλλον αξιοσέβαστος πολιτικός στην πολιτεία της Πενσυλβάνια. Στα 40 του χρόνια είχε ήδη διατελέσει βουλευτής και γερουσιαστής με το ρεπουμπλικανικό κόμμα στην πολιτεία της καταγωγής του και ήταν ένας φέρελπις υπουργός οικονομικών. Ένα σκάνδαλο ήταν αυτό που ανέτρεψε τις ισορροπίες της καριέρας αλλά και της ζωής του. Το 1986 βρέθηκε αναμεμειγμένος σε ένα σκάνδαλο που πήρε τεράστιες διαστάσεις στην πολιτεία της Πενσυλβάνια. Συγκεκριμένα κατηγορήθηκε για δωροδοκία ύψους 300.000 δολαρίων από επιχειρηματία που ενδιαφερόταν για την ανάληψη συγκεκριμένης εργολαβίας, μετά από ανώνυμη επιστολή που έφτασε στον κυβερνήτη της πολιτείας, Ντικ Θόρνμπεργκ.
Ο Dwyer ποτέ δεν αποδέχτηκε την ενοχή του. Αντίθετα υποστήριζε ότι παγιδεύτηκε από ανταγωνιστές του στο εσωτερικό του ρεπουμπλικανικού κόμματος. Το δικαστήριο πρότεινε στον Dwyer ποινή φυλάκισης πέντε ετών για να παραδεχτεί την ενοχή του και να αποκαλύψει το σκάνδαλο. Η απάντηση του Dwyer ήταν κατηγορηματικά όχι. Το αποτέλεσμα ήταν να του επιβληθεί ποινή φυλάκισης 55 ετών και χρηματικό πρόστιμο ανάλογο με τα λεφτά που υποτίθεται ότι εισέπραξε για τη δωροδοκία.
Στη συνέντευξη τύπου της 22ης Ιανουαρίου του 1987, ο Budd Dwyer, δήλωσε για μία ακόμη φορά ότι είναι αθώος. Παρότι όλοι ανέμεναν ότι θα παραιτηθεί προκειμένου να εκτίσει την ποινή του, ο ίδιος δεν είχε αυτή την πρόθεση. Τα τελευταία λόγια του ήταν ενδεικτικά της απόφασής του:
«Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε 47 χρόνια προκλήσεις, τονωτικές εμπειρίες, χαρούμενες στιγμές και πάνω απ’ όλα την καλύτερη σύζυγο και τα καλύτερα παιδιά που θα μπορούσε ένας άνθρωπος να επιθυμήσει. Η ζωή μου έχει πλέον αλλάξει χωρίς σημαντικό λόγο. Οι άνθρωποι που με καλούν και μου γράφουν είναι εξοργισμένοι και νιώθουν αβοήθητοι. Ξέρουν ότι είμαι αθώος και θέλουν να βοηθήσουν. Αλλά σε αυτό το έθνος, τη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου, δεν υπάρχει τίποτα που μπορούν να κάνουν για να εμποδίσουν την τιμωρία μου για ένα έγκλημα που δεν διέπραξα. Ορισμένοι που με κάλεσαν είπαν ότι είμαι ένας σύγχρονος Ιώβ. Ο δικαστής Malcolm Muir επίσης σημειώνεται για τις μεσαιωνικές ποινές του. Αντιμετωπίζω μία μέγιστη ποινή 55 ετών στη φυλακή και πρόστιμο 300.000 δολαρίων επειδή είμαι αθώος. Ο δικαστής Muir έχει δηλώσει στον Τύπο ότι «αισθάνθηκε αναζωογονημένος» όταν βρέθηκαν ένοχοι και ότι προτίθεται να με φυλακίσει με σκοπό την αποτροπή των άλλων δημόσιων υπαλλήλων. Δεν θα ήταν αποτροπή ωστόσο γιατί κάθε δημόσιος υπάλληλος που με γνωρίζει, ξέρει ότι είμαι αθώος. Δεν θα ήταν μία δίκαιη τιμωρία γιατί δεν έχω κάνει κανένα λάθος. καθώς είμαι θύμα πολιτικής δίωξης, η φυλάκισή μου θα ήταν απλώς ένα αμερικάνικο γκουλάγκ. Ζητώ από αυτούς που πιστεύουν σε μένα να συνεχίσουν να είναι φιλικοί και να προσεύχονται για την οικογένειά μου, να εργάζονται ακούραστα για τη δημιουργία μιας αληθινής δικαιοσύνης εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες και να συνεχίσουν τις προσπάθειες για να με δικαιώσουν, έτσι ώστε η οικογένεια μου και το μέλλον των δικών τους οικογενειών να σταματήσουν να πάσχουν εξαιτίας της αδικίας που διαπράχθηκε εναντίον μου».
Αφού τελείωσε την ομιλία του, ο Budd Dwyer, έβγαλε από ένα φάκελο, ένα Μάγκνουμ 357. Αφού προέτρεψε όσους δεν αντέχουν τη θέα του αίματος να αποχωρήσουν από την αίθουσα και παρά τις προσπάθειες των δημοσιογράφων να τον αποτρέψουν ο Dwyer τράβηξε τη σκανδάλη και έπεσε νεκρός μπροστά στις κάμερες που κάλυπταν «ζωντανά» τη συνέντευξη τύπου.
Πολλοί θεατές ανάμεσα τους και αρκετά παιδιά είδαν «ζωντανά» τη αυτοκτονία του Dwyer. Τεράστια ήταν η συζήτηση που άνοιξε στη συνέχεια καθώς τα τηλεοπτικά κανάλια προβληματίζονταν για το αν θα έπρεπε ή όχι να προβάλλουν τη σκηνή και αν ναι με ποιον τρόπο ενώ φούντωσαν οι αντιπαραθέσεις για το πως πρέπει να λειτουργούν οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ σε αυτές τις περιπτώσεις. Αρκετά δίκτυα πάντως πρόβαλαν κανονικά τη συνέντευξη. Ο Tony Romeo, δημοσιογράφος που στεκόταν ακριβώς μπροστά στον Dwyer όταν εκείνος τράβηξε τη σκανδάλη, γεγονός που τον οδήγησε σε κατάθλιψη και μακριά από τη δημοσιογραφία για ένα διάστημα.
Όσον αφορά τον Dwyer άφησε πίσω του τρεις φακέλους. Στον πρώτο υπήρχε ένα σημείωμα για την οικογένειά του. Στο δεύτερο μία κάρτα δωρητή οργάνων και στο τρίτο ένα γράμμα για τον νέο κυβερνήτη της Πενσυλβάνια. Αρκετοί υποστήριξαν ότι ίσως ο Dwyer να οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση προκειμένου η γυναίκα του να διατηρήσει τη σύνταξή του, ξεχρεώνοντας τα υπέρογκα έξοδα της δίκης του.

ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΔΕΝ ΛΥΝΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Του Γιώργου Κύρτσου

Μικρή συμβολή
Ανεξάρτητα από το πώς χαρακτηρίζονται τα μέτρα, με βάση και την πολιτική στόχευση των ενδιαφερομένων, είναι φανερό πως είναι ανεπαρκή. Τα χρήματα που υποτίθεται ότι θα εξασφαλίσει το ελληνικό Δημόσιο φτάνουν δεν φτάνουν για να καλύψουν το ετήσιο «καπέλο» από τη διεύρυνση των περιθωρίων στα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων σε σχέση με τα επιτόκια των ομολόγων του γερμανικού Δημοσίου.
Το «πάγωμα» των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων θα εξοικονομήσει ένα ποσό της τάξης των 150 εκατομμυρίων ευρώ. Η περικοπή κατά 10% των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων εκτιμάται ότι θα αποφέρει σε ετήσια βάση 200 εκατομμύρια ευρώ. Η εισοδηματική λιτότητα θα εξοικονομήσει συνολικά 350 εκατομμύρια ευρώ, ένα ποσό που θεωρείται ελάχιστο σε σχέση με το θηριώδες δημοσιονομικό έλλειμμα. Αρκεί να αναφέρουμε ότι η δημοσιονομική βελτίωση που επιδιώκει η κυβέρνηση, αύξηση εσόδων και μείωση δημοσίων δαπανών, πρέπει να φτάσει ή και να ξεπεράσει τα 11 δισ. ευρώ, για να μειωθεί το έλλειμμα του 2010 σύμφωνα με τους στόχους του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Σημαντική είναι η συμβολή της αύξησης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα στη δημοσιονομική εξυγίανση. Εκτιμάται ότι το Δημόσιο θα αποκτήσει πρόσθετα έσοδα 1 δισ. ευρώ, με μία μέθοδο, όμως, που έχει σοβαρές παρενέργειες στον πληθωρισμό και στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Ο κ. Παπανδρέου παραδέχεται ότι η προσπάθεια για την πάταξη της φοροδιαφυγής θα χρειαστεί χρόνο για να αποδώσει. Γι’ αυτό άλλωστε προχώρησε στην αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης για τα καύσιμα. Ο ουσιαστικός έλεγχος των δαπανών που υπόσχεται η υπουργός Οικονομίας κ. Κατσέλη προϋποθέτει την καλύτερη οργάνωση των αρμόδιων υπηρεσιών και την αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας. Θα χρειαστεί χρόνος για να υπάρξουν θετικές εξελίξεις και σε αυτό τον τομέα, επομένως δεν μπορούμε να περιμένουμε ουσιαστική βελτίωση της δημοσιονομικής δυναμικής στη διάρκεια του 2010.
Την κατάσταση περιπλέκει η κακή πορεία της πραγματικής οικονομίας, η οποία υποχρεώνει τους κυβερνητικούς αρμόδιους να μεταφέρουν χρονικά την όποια βελτίωση της οικονομίας στο δεύτερο εξάμηνο του 2010.
Με την πραγματική οικονομία να πηγαίνει χειρότερα από τις αρχικές προβλέψεις της κυβέρνησης, το κόστος δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου να έχει εκτοξευθεί και τα μέτρα που ανακοίνωσε ο κ. Παπανδρέου να είναι αμφίβολης ή περιορισμένης αποτελεσματικότητας, είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι δεν θα επιτύχουμε τους στόχους του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Το ασφαλιστικό
Οι χειρισμοί γύρω από το ασφαλιστικό αναδεικνύουν το στρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο κινδυνεύει να περιέλθει η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Ο υπουργός Εργασίας κ. Λοβέρδος δημιουργούσε μέχρι προχθές την εντύπωση ότι η κρίση του ασφαλιστικού συστήματος θα αντιμετωπιζόταν με νέους πόρους. Ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου ξεκαθάρισε -αδειάζοντας με εντυπωσιακό τρόπο τον κ. Λοβέρδο- ότι η όποια λύση δεν πρόκειται να αναζητηθεί σε «νέους πόρους και νέους φόρους» αλλά στην ουσιαστική μείωση των δαπανών για την κοινωνική ασφάλιση.
Σε αυτό το πνεύμα ήταν και η παρέμβαση του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, με την οποία προετοίμασε το έδαφος για αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης. Εάν κρίνουμε από τις αντιδράσεις του συνδικαλιστικού ΠΑΣΟΚ και τις διευκρινίσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, η κυβέρνηση βρίσκεται ακόμα στο στάδιο του ασφαλιστικού πειραματισμού και δεν έχει ολοκληρωμένη άποψη για τις οικονομίες που θα επιτευχθούν μέσω της αύξησης των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης. Αυτό σημαίνει ότι η πολυσυζητημένη ασφαλιστική μεταρρύθμιση, όποια μορφή και να πάρει, δεν πρόκειται να έχει άμεση απόδοση στο δημοσιονομικό επίπεδο. Ο κρατικός προϋπολογισμός θα επιβαρύνεται ολοένα περισσότερο προκειμένου να εκπληρώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία βασικές οικονομικές υποχρεώσεις τους και ο δραστικός περιορισμός του δημοσιονομικού ελλείμματος θα αποδειχθεί πρακτικά αδύνατος.
Ο κ. Αλμούνια
Με τις χθεσινές του δηλώσεις ο επίτροπος κ. Αλμούνια άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να πάρει πρόσθετα μέτρα σε αναζήτηση της δημοσιονομικής, οικονομικής σωτηρίας της. Είπε ότι το Μάρτιο θα εκτιμηθεί η πορεία εφαρμογής των μέτρων και στη συνέχεια θα υπάρξουν οι αναγκαίοι έλεγχοι και οι διορθωτικές παρεμβάσεις. Ο Μάρτιος είναι πολύ κοντά και η επεξεργασία και η εφαρμογή ολοκληρωμένης οικονομικής πολιτικής πολύ μακριά για να βελτιωθεί ουσιαστικά η κατάσταση πριν από τον πρώτο κοινοτικό έλεγχο.

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

http://news247.gr/Headlines.htm

Η γελοιογραφία της ημέρας

Απολύσεις σε Αντέννα και Αλτερ

Φοιτητικές παρατάξεις στα ελληνικά ΑΕΙ

Του Ι. Καράκωστα αντιπρύτανη του πανεπιστημίου Αθηνών


Οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις δημιουργήθηκαν ή αναπτύχθηκαν από τα κόμματα μετά τη μεταπολίτευση, όταν οι κομματικές οργανώσεις προσπάθησαν και επέτυχαν να διεισδύσουν σε όλα τα συνδικαλιστικά όργανα.
Συνήθης πολιτική μέσα στις φοιτητικές παρατάξεις, με πρόσχημα τη βραχυπρόθεσμη εξυπηρέτηση των φοιτητών, ήταν και είναι ο επηρεασμός, ο φανατισμός για την εξυπηρέτηση των ευκαιριακών κομματικών συμφερόντων, έστω κι αν αυτά αντιστρατεύονται την ελευθερία, την έρευνα, τη διδασκαλία, την αναβάθμιση των σπουδών εν γένει. Πολλές φορές η αυταρχική συμπεριφορά, η περιφρονητική στάση και η αδιαφορία μερίδας των διδασκόντων δίδουν το πρόσχημα και τη νομιμοποιητική βάση για αντιδράσεις των παρατάξεων ή ορισμένων από αυτές. Οι εν λόγω αντιδράσεις συνήθως υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια της υπεράσπισης του δικαιολογημένου συμφέροντος των φοιτητών για την αξιοπρέπεια και την τήρηση της ακαδημαϊκής τάξης και οδηγούν σε βιαιότητες ή εξευτελιστική συμπεριφορά σε βάρος των συγκεκριμένων «παραβατών».
Τον τελευταίο καιρό, τέτοιου είδους αντιδράσεις, χωρίς πλέον πρόσχημα, επειδή... «δεν μας αρέσει η συγκεκριμένη εκδήλωση ή οι συμμετέχοντες ή το θέμα της θίγει δογματικά απολιθώματα ακραίων ιδεολογιών», πληθύνονται και οδηγούν σε φαινόμενα αντιδημοκρατικά, τα οποία οδηγούν σε ευτελισμό της ακαδημαϊκής - επιστημονικής εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η δικαιολογημένη ορισμένες φορές εκρηκτική συμπεριφορά των παρατάξεων, υπαγορευόμενη και ενισχυόμενη από το περιρρέον κοινωνικό φαινόμενο και οφειλόμενη και στο ευερέθιστον του νεαρού της ηλικίας, δεν δικαιολογεί την έκταση και την ένταση ορισμένων συμπεριφορών.
Και, επανερχόμενοι στις φοιτητικές παρατάξεις, χρήσιμο είναι να δούμε την πραγματική ανθρωπογεωγραφία των μελών και οπαδών. Οι περισσότεροι είναι φανατικοί κι έτσι ο ορίζοντας είναι από την αρχή προδιαγεγραμμένος. Πολλοί προσβλέπουν σε ποικίλα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οφέλη και έτσι εκπαιδεύονται στο «σχολείο», μαθαίνοντας τις αρχές και τις μεθόδους του πολιτικού - κομματικού συστήματος, που τις μεταφέρουν στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ετσι, μέσα από την εκλογική δύναμη που διαθέτουν δημιουργούν σχέσεις αλληλεξαρτήσεως και με την καλή, αλλά και με τη σκοτεινή έννοια της λέξεως. Το κακό με τους πολιτικούς, σε σχέση με τις φοιτητικές παρατάξεις, είναι επίσης ότι υποστηρίζοντες και υποστηριζόμενοι ασκούν φιλοκομματική και συχνά μικροκομματική πολιτική, προς καταβαράθρωσιν του εκπαιδευτικού συστήματος. Στις φοιτητικές παρατάξεις συχνά παρεισφρέουν και συνήθως ηγούνται είτε οι φωνακλάδες, στην καλύτερη περίπτωση, οπότε οι φωνές καλύπτουν και εξοστρακίζουν τα επιχειρήματα, είτε οι μάχιμοι, οι οποίοι με συμπεριφορά λαϊκού ηγέτη ηγούνται της «επανάστασης» κατά του ακαδημαϊκού κατεστημένου και, χάριν της επανάστασης, ποδοπατούν και τα καλά, που υπάρχουν πολλά και αξιοπρόσεκτα, και τα κακά, που κατά κανόνα αναβιώνουν τάχιστα, όπως η λερναία ύδρα, μια και η βία δεν είναι αποδεδειγμένα ο προσφορότερος τρόπος καταπολέμησής των.
Οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι απέχουν ή αδιαφορούν, κουρασμένοι οι αρχαιότεροι, απογοητευμένοι οι νεότεροι, συντασσόμενοι με τη σιωπηρή, αμέτοχη πλειοψηφία, αντιδρώντας το πολύ σε πηγαδάκια ή συμμετέχοντας σε μικρής εμβέλειας και αποτελεσματικότητας κοινωνικό διάλογο και αντίλογο, αντί να ορθώσουν όλοι το ανάστημά τους ως ενεργοί πολίτες. Δείτε την κατάσταση τον τελευταίο καιρό: ξυλοδαρμοί, γιαουρτώματα καθηγητών, αποδοκιμασία με φωνασκίες και συγκεντρώσεις ομάδων πίεσης κατά τη διάρκεια των συνελεύσεων των οργάνων, με διανομή φυλλαδίων, όπου κατασυκοφαντούνται οι πανεπιστημιακοί που τολμούν να πουν τη γνώμη τους, όταν αυτή δεν αρέσει σε ορισμένες φοιτητικές παρατάξεις, με τοιχοκόλληση εφημερίδων, όπου με λόγια και εικόνες διασύρονται καθηγητές, αλλά και αντίπαλες παρατάξεις.
Υπήρξαν, βεβαίως, και υπάρχουν περιπτώσεις παρεμβάσεων των φοιτητικών παρατάξεων στη διοργάνωση συνεδρίων, ημερίδων κ.τ.λ., που έχουν ως σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών και όρων διδασκαλίας, παρεμβάσεις που εκπορεύονται από πραγματικό ενδιαφέρον για την εκπαίδευση.
Ο τελικός απολογισμός σε σχέση με τις φοιτητικές παρατάξεις είναι, δυστυχώς, αρνητικός έως τραυματικός.
Η πρόταση που οφείλει να αρθρώσει κάποιος που προέρχεται από τον κόσμο των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και η οποία απορρέει από την εμπειρία και τον ορθό λόγο χωρίς πάθος και με αποδέκτη το περίσσευμα γενναιότητας και υψηλού πολιτικού φρονήματος είναι η κατάργηση των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων και η σύσταση στα μέλη της να ενταχθούν, αν το επιθυμούν, σε ομίλους και οργανώσεις, π.χ. στον «Ερευνητικό Ομιλο Φοιτητών Νομικής», προκειμένου για τους φοιτητές της Νομικής Σχολής ή στο «Αιμοπετάλιο», που διαδίδει και πραγματοποιεί μέσα στο πανεπιστήμιο επιτυχώς την εθελοντική αιμοδοσία, οι οποίοι αποκλειστικό στόχο έχουν την αναβάθμιση των σπουδών και τη βελτίωση της φοιτητικής μέριμνας.
Η κατάργηση προϋποθέτει βεβαίως συναίνεση -των περισσοτέρων τουλάχιστον- και αποδοχή της αυτονόητης δημοκρατικής αρχής του αυτοκαθορισμού και του αυτοπροσδιορισμού καθώς και του απόλυτου σεβασμού της προσωπικότητας των μελών της κοινωνίας.

Οικονομία: φτάνουν τα μέτρα;


του Γιώργου Λακόπουλου

Ποιος θυμάται το παλιό διαφημιστικό σλόγκαν της Στατιστικής Υπηρεσίας ,με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, «ωραίοι είμαστε- αλλά : πόσοι είμαστε;». Κάπως έτσι τείθεται το θέμα της οικονομίας αυτές τις μέρες. «Ωραία τα μέτρα αλλά: φτάνουν;».

Η απάντηση είναι ταυτοχρόνως: ναι, όχι, ίσως. Γιατί από μόνα τους τα μέτρα δεν είναι ούτε επαρκή, ούτε ανεπαρκή. Μπορεί να διευκόλυναν την Κομισιόν να πει δυο καλές κουβέντες. Μπορεί να άμβλυναν κάπως την επιθετικότητα των αγορών. Μπορεί να έδωσαν μια ανάσα στο Χρηματιστήριο. Μπορεί ακόμη να επέτρεψαν στο πολιτικό σύστημα να δείξει ότι διαθέτει ακόμη ψήγματα υπευθυνότητας. Αλλά τα μέτρα δεν είναι μια λογιστική εξέλιξη. Είναι μια πολιτική επιλογή που θα κριθεί στο χρόνο. Και θα κριθεί σε σχέση με δυο παράγοντες.

Πρώτον, τη συμπεριφορά του κράτους. Αν ο δημόσιος τομέας συνεχίσει να είναι βαρέλι χωρίς πάτο, όσα και να προσποριστεί με τα μέτρα, θα χαθούν όπως χάνονται ως τώρα. Και αν οι οικονομικές δοσοληψίες των φορέων του δημοσίου συνεχίζουν να κάνουν κάποιους πλούσιους, τα μέτρα απλώς θα τους διευκολύνουν να γίνουν πλουσιότερη. Δηλαδή αν συνεχιστεί η σπατάλη και η διαφθορά τα μέτρα θα ακυρωθούν.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι η κοινωνία. Η αντίδραση της τόσο συνολικά όσο και κατά κλάδο , θα κρίνει την τύχη της επιχειρούμενης δημοσιονομικής εξυγίανσης. Και αυτή η αντίδραση θα κριθεί από τα στοιχεία δικαιοσύνης και αναπτυξιακής πνοής που θα χαρακτηρίσουν τις επόμενες κυβερνητικές παρεμβάσεις. Με πρώτη τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος.

Άρα γυρίζουμε εκεί από όπου έπρεπε να ξεκινήσουμε. Η ικανότητα της κυβέρνησης να μην μείνει στο πακέτο που εξάγγειλε ο Πρωθυπουργός, αλλά να προχωρήσει στις συμπληρωματικές κινήσεις με βάθος και διάρκεια , θα κρίνει το αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια : «Ωραίοι είμαστε- αλλά για πόσο;»