Του Στέλιου Φούντογλου
Υποδεχτήκαμε τη θηλυκή μαυροφορεμένη οικονομική κρίση. Την
«παίξαμε» αρκετά την κυρία με τα μαύρα.. Της ανοίξαμε το σπίτι μας, τις
καταθέσεις μας ακόμα και το κρεβάτι μας πολλές φορές!! Είναι μια μέγαιρα αυτή η
γυναίκα κρίση, θηλυκό που παραπλανεί τα πλήθη και τα καθοδηγεί με ευλάβεια στα
δίχτυα της.
Κανείς δεν μπορεί να την ελέγξει! Ανεξέλεγκτα κινείτε από
χώρα σε χώρα, μαγεύοντας τους αριθμούς και τα πολιτικά επιτελεία. Σέρνει από
πίσω της το μαύρο πέπλο της κατήφειας και της απαισιοδοξίας. Σπέρνει τον
όλεθρο, το θάνατο, τη φτώχεια και την ανεργία για να κερδίσει τα λάφυρα της
εγωπάθειάς της.
Μια γυναίκα πάντα κερδίζει αυτό που πραγματικά ποθεί, χωρίς
να υπολογίζει τις συνέπειες. Είναι εκείνος ο εκδικητικός εγωισμός, ο
αρρωστημένος που σε ακολουθεί. Έτσι και η επίπλαστη κρίση, λειτουργεί εγωιστικά
και παίρνει αυτό που της ορίζει η ειμαρμένη. Απρόβλεπτη, επιθετική και
αλλοπρόσαλλη, περιμένεις με αγωνία το επόμενο βήμα της! Κι είναι τα βήματά της
απρόβλεπτα εδώ και λίγα χρόνια, με καταστροφικές συνέπειες σε ανθρώπινες
υπάρξεις. Σε ύποπτα χνάρια που προετοιμάστηκαν από ανθρώπους στους οποίους
κυριάρχησε ο φόβος. Και τα βήματα συνεχίζονται με τη λογική του κατήφορου που
είναι ο πάτος.
