Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010
Ρουμανία: H ΕΔΕΜ των «ντε και καλά» γιατρών…
Το Πανεπιστήμιο του Κλουζ βρίσκεται στην Τρανσυλβανία και η ετήσια σοδειά του σε επίδοξους γιατρούς από όλη την Ευρώπη (262 πρωτοετείς δέχτηκε φέτος μόνο από τη Γαλλία), αποδεικνύει ότι η κρύα και σκοτεινή αυτή περιοχή της ανατολικής Ευρώπης, δεν επενδύει μόνο σε δράκουλες… Τη στιγμή που το 89% των νεαρών από τη γηραιά ήπειρο, αποτυγχάνει στις εξετάσεις για την πολυπόθητη είσοδο σε κάποια Ιατρική Σχολή ή μένει ανεξεταστέο στο πρώτο έτος, το εν λόγω ρουμάνικο εκπαιδευτικό ίδρυμα, ανοίγει μεγαλόψυχα ως «σουσάμι» και δέχεται φοιτητές όλων των κλάδων υγείας (γιατρούς, οδοντιάτρους, φαρμακοποιούς κλπ) χωρίς εξετάσεις. Η (αρκετά φλου) επιλογή γίνεται με βάση τα βιογραφικά των υποψηφίων κι ούτε καν η γνώση της ρουμάνικης γλώσσας δεν είναι προαπαιτούμενη. Η πλειοψηφία των καθηγητών άλλωστε είναι σε θέση να διδάξει στα αγγλικά και στα γαλλικά.
Με 5.000 ευρώ δίδακτρα λοιπόν και υποχρεωτική παρακολούθηση του 70% των συνολικών ωρών του προγράμματος, κάθε εραστής της ιατρικής βρίσκει το δρόμο του. Δεδομένης μάλιστα στης εισόδου της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το θέμα της αναγνώρισης του πτυχίου του Κλουζ στην Ευρώπη, έγινε εύκολη υπόθεση. Γιατί να αφήσει λοιπόν το κοκαλάκι του κανείς στα έδρανα των μεγάλων και αξιόπιστων Πανεπιστημίων. Τα μέρη του Κόμη Δράκουλα είναι πολύ πιο φιλόξενα, τελικά… Φτάνει να μη ρουφάνε το αίμα των ασθενών οι απόφοιτοι, όταν επαναπατρίζονται…
πηγή- Το Ποντίκι
Με 5.000 ευρώ δίδακτρα λοιπόν και υποχρεωτική παρακολούθηση του 70% των συνολικών ωρών του προγράμματος, κάθε εραστής της ιατρικής βρίσκει το δρόμο του. Δεδομένης μάλιστα στης εισόδου της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το θέμα της αναγνώρισης του πτυχίου του Κλουζ στην Ευρώπη, έγινε εύκολη υπόθεση. Γιατί να αφήσει λοιπόν το κοκαλάκι του κανείς στα έδρανα των μεγάλων και αξιόπιστων Πανεπιστημίων. Τα μέρη του Κόμη Δράκουλα είναι πολύ πιο φιλόξενα, τελικά… Φτάνει να μη ρουφάνε το αίμα των ασθενών οι απόφοιτοι, όταν επαναπατρίζονται…
πηγή- Το Ποντίκι
Η φωτογραφία του αιώνα.
Η εικόνα είναι το ηλιοβασίλεμα στον πλανήτη Αρη. Ο ήλιος στον κόκκινο πλανήτη φαίνεται 2/3 πιο μικρός απ' ότι στη γή, γιατί βρίσκεται πιο μακριά. Την τράβηξε το ρομπότ Spirit που έχει σταλεί να εξερευνήσει τον Άρη, από το χείλος του κρατήρα Gusev.
Φορολογική δικαιοσύνη για όλους
του Γιώργου Λακόπουλου
Είναι ο τίτλος μιας ταινίας του Νόρμαν Τζούισον: «Και δικαιοσύνη για όλους». Στον κινηματογράφο δεν παίζεται πια και στο προσεχές πρόγραμμα της τηλεόρασης δεν εντοπίστηκε. Πρέπει να ψάξει να τη βρει σε κανένα-βίντεο-κλαμπ. Ποιος; Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Αν και δεν είναι βέβαιο ότι του αρέσει ο Αλ Πατσίνο που πρωταγωνιστεί- θα του χρειαστεί. Δηλαδή; Για να περάσουν τα μέτρα που ετοιμάζει για την προσεχή εβδομάδα πρέπει να είναι δίκια. Όχι στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα.
Είναι εύκολο να λες ότι θα πληρώσουν οι «μεγάλοι», οι «έχοντες και κατέχοντες». Το θέμα είναι ποιους θεωρείς «μεγάλους». Αν το τεκμήριο υψηλού εισοδήματος είναι οι φορολογικές δηλώσεις τότε φέξε μου και γλίστρησα. Το έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση και είδαμε που κατέληξε. Οι καταγεγραμμένοι πλούσιοι είναι ελάχιστοι.
Αν το τεκμήριο είναι η κατανάλωση , πάλι κινδυνεύεις να γυρνάς σαν το σκύλο γύρω από την ουρά σου. Γιατί οι υπερκαταναλωτες πάλι θα βρουν τρόπους να εμφανιστούν πενόμενοι. Και θα καταλήξουμε στον φουκαρά τον συνταξιούχο, που θα κυνηγάει για απόδειξη τον επίσης φουκαρά τον υδραυλικό του. Και θα παζαρεύουν πέντε πάνω πέντε κάτω.
Φορολογική δικαιοσύνη θα υπάρξει όταν ξεφύγουμε από την ισοπέδωση «οι ηλεκτρολόγοι», οι «γιατροί», οι «δικηγόροι». Σ αυτούς τους κλάδους- που κατά την κοινή παραδοχή ανθεί η φοροδιαφυγή- υπάρχουν στρατιές που μετά βίας επιβιώνουν. Υπάρχουν πάμπλουτοι φοροφυγάδες, αλλά και πολλοί που φυτοζωούν. Η λογική του μέσου όρου, είναι άδικη λογική.
Δικαιοσύνη στους φόρους θα υπάρξει όταν το κράτος μπορεί να ελέγχει έναν έκαστο. Και αν θέλει μπορεί να το κάνει. Δεν θέλει γιατί το κράτος είναι ακόμη συνώνυμο με την κυβέρνηση. Και η κυβέρνηση ισοδυναμεί με το κόμμα. Και στο κόμμα δρουν όλοι αυτοί που θίγονται από τη πραγματική φορολογική δικαιοσύνη.
Είναι ο τίτλος μιας ταινίας του Νόρμαν Τζούισον: «Και δικαιοσύνη για όλους». Στον κινηματογράφο δεν παίζεται πια και στο προσεχές πρόγραμμα της τηλεόρασης δεν εντοπίστηκε. Πρέπει να ψάξει να τη βρει σε κανένα-βίντεο-κλαμπ. Ποιος; Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Αν και δεν είναι βέβαιο ότι του αρέσει ο Αλ Πατσίνο που πρωταγωνιστεί- θα του χρειαστεί. Δηλαδή; Για να περάσουν τα μέτρα που ετοιμάζει για την προσεχή εβδομάδα πρέπει να είναι δίκια. Όχι στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα.
Είναι εύκολο να λες ότι θα πληρώσουν οι «μεγάλοι», οι «έχοντες και κατέχοντες». Το θέμα είναι ποιους θεωρείς «μεγάλους». Αν το τεκμήριο υψηλού εισοδήματος είναι οι φορολογικές δηλώσεις τότε φέξε μου και γλίστρησα. Το έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση και είδαμε που κατέληξε. Οι καταγεγραμμένοι πλούσιοι είναι ελάχιστοι.
Αν το τεκμήριο είναι η κατανάλωση , πάλι κινδυνεύεις να γυρνάς σαν το σκύλο γύρω από την ουρά σου. Γιατί οι υπερκαταναλωτες πάλι θα βρουν τρόπους να εμφανιστούν πενόμενοι. Και θα καταλήξουμε στον φουκαρά τον συνταξιούχο, που θα κυνηγάει για απόδειξη τον επίσης φουκαρά τον υδραυλικό του. Και θα παζαρεύουν πέντε πάνω πέντε κάτω.
Φορολογική δικαιοσύνη θα υπάρξει όταν ξεφύγουμε από την ισοπέδωση «οι ηλεκτρολόγοι», οι «γιατροί», οι «δικηγόροι». Σ αυτούς τους κλάδους- που κατά την κοινή παραδοχή ανθεί η φοροδιαφυγή- υπάρχουν στρατιές που μετά βίας επιβιώνουν. Υπάρχουν πάμπλουτοι φοροφυγάδες, αλλά και πολλοί που φυτοζωούν. Η λογική του μέσου όρου, είναι άδικη λογική.
Δικαιοσύνη στους φόρους θα υπάρξει όταν το κράτος μπορεί να ελέγχει έναν έκαστο. Και αν θέλει μπορεί να το κάνει. Δεν θέλει γιατί το κράτος είναι ακόμη συνώνυμο με την κυβέρνηση. Και η κυβέρνηση ισοδυναμεί με το κόμμα. Και στο κόμμα δρουν όλοι αυτοί που θίγονται από τη πραγματική φορολογική δικαιοσύνη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)