Του Στέλιου Φούντογλου
Για έναν έλεγχο ρουτίνας και ξεκινάμε…
Η πόρτα του ιατρείου κατά την έξοδο κλείνει και οι σκέψεις μετρημένες και αφηρημένες. Προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει. Μια γρήγορη ανασκόπηση της ζωής σου περνάει από μπροστά σου χωρίς να το θέλεις… Το επιβάλλει η ασθένεια!!! Κατεβαίνεις τις σκάλες και τα πόδια σου τρέμουν από το άγχος και τον φόβο των συνεπειών που εμφανίστηκαν μπροστά σου…
Στην έξοδο της πολυκατοικίας η σκέψη επικεντρώνεται στους δικούς σου ανθρώπους. Τα πρώτα βήματα καθοδόν για το σπίτι βαραίνουν. Το πρόσωπο μένει να κοιτάει χαμένο, οι ήχοι της πόλης βουβοί και ανούσιοι.
Η εξέταση έδειξε καρκίνο. Ο γιατρός είναι καθησυχαστικός μα γνωρίζει και δεν μιλάει…
-Βιοψία, την άλλη εβδομάδα θα μπούμε χειρουργείο…
