Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Η ανωνυμία που τείνει να γίνει αρθρογραφία..



Του Στέλιου Φούντογλου

Είναι πέντε, είναι δέκα, ή πολύ παραπάνω; Πόσοι άραγε να υποκρύπτουν την άποψη τους πίσω από την ασπίδα της ανωνυμίας; Νιώθεις αγανακτισμένος και διοχετεύεις το μίσος σου προς όλους σε αυτά τα παραθυράκια που σου δίνουν την δυνατότητα να μιλήσεις, να συζητήσεις, να ενισχύσεις.. Πολλές φορές πρέπει να δώσεις λύση, να ξεδιπλώσεις τη σκέψη σου, να υποστηρίξεις, να καταγγείλεις…

Οι «φόρμες ψυχανάλυσης» σε βοηθούν πολλές φορές να βγάλεις από τα εσώψυχά σου τον αρνητισμό και την μηδενικότητα που σε διακατέχει. Περιμένεις στη γωνία την ώρα που ο δημοσιογράφος θα αναρτήσει το «πικάντικο» και προκλητικό θεματάκι… Καταγγελτικός και μνησίκακος ο λόγος τις περισσότερες φορές.. Απορρίπτεις ευθύνες κατά παντός υπευθύνου και προδικάζεις αποφάσεις ως άλλη Θέμιδα!!