Η ανωνυμία που τείνει να γίνει αρθρογραφία..

Του Στέλιου Φούντογλου

Είναι πέντε, είναι δέκα, ή πολύ παραπάνω; Πόσοι άραγε να υποκρύπτουν την άποψη τους πίσω από την ασπίδα της ανωνυμίας; Νιώθεις αγανακτισμένος και διοχετεύεις το μίσος σου προς όλους σε αυτά τα παραθυράκια που σου δίνουν την δυνατότητα να μιλήσεις, να συζητήσεις, να ενισχύσεις.. Πολλές φορές πρέπει να δώσεις λύση, να ξεδιπλώσεις τη σκέψη σου, να υποστηρίξεις, να καταγγείλεις…

Οι «φόρμες ψυχανάλυσης» σε βοηθούν πολλές φορές να βγάλεις από τα εσώψυχά σου τον αρνητισμό και την μηδενικότητα που σε διακατέχει. Περιμένεις στη γωνία την ώρα που ο δημοσιογράφος θα αναρτήσει το «πικάντικο» και προκλητικό θεματάκι… Καταγγελτικός και μνησίκακος ο λόγος τις περισσότερες φορές.. Απορρίπτεις ευθύνες κατά παντός υπευθύνου και προδικάζεις αποφάσεις ως άλλη Θέμιδα!!

Σε καταλαβαίνω ανώνυμε αγωνιστή των κοινωνικών δικαιωμάτων!!! Σε καταλαβαίνω κι εσένα χομπίστα λασπολόγε!!! Είναι κι αυτός ο άτυπος διαγωνισμός του καλύτερου σχολίου στο διαδίκτυο, του πιο έξυπνου, και που ξέρεις, μπορεί να γίνει και πρωτοσέλιδο. Το βλέπω το πονηρό χαμόγελό σου που σχηματίζεται κάθε φορά που βγαίνεις νικητής!!! Πρέπει να βρεις κι ένα  πιασάρικο παρατσούκλι που θα κάνει εντύπωση… Κατά κάποιο τρόπο κι εσύ εργάζεσαι!!! Τείνεις να μπεις σε αυτό που ονομάσαμε και διαλύσαμε «δημοσιογραφία των πολιτών».

Αυξάνονται οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και η έμπνευσή σου στερεύει.

Και εδώ έρχεται η ελευθερία του λόγου, της σκέψης, της άποψης… Χωρίς όνομα και επίθετο όμως. 

Το πιο πιθανόν είναι ο διαδικτυακός σου αντίπαλος να βρισκόταν πριν 30 λεπτά απέναντί σου, συζητώντας περί ανέμων και υδάτων. Πίσω από την ψεύτικη γυάλα του διαδικτύου όλα αλλάζουν… 

Δεν υπάρχουν φιλίες και λογική!!! Οι ψεύτικες χειραψίες των δρόμων ενισχύονται από την λασπολογία του ιντερνέτ. Εκεί οι κανόνες αλλάζουν ή μάλλον δεν υπάρχουν κανόνες. Άναρχα σχόλια διατυπώνονται από τον άγνωστο που μπήκε στον κυβερνοχώρο σου… 

Να συζητήσουμε λοιπόν και να βρούμε λύση με υπογραφή!!! Η ανωνυμία όμως εξελίσσεται ραγδαία κι εσύ πρέπει να απολογηθείς με επώνυμο. 

Την δέχομαι την ανωνυμία των Bloggers ως ένα σημείο. Διαδικτυακά ημερολόγια κατάθεσης απόψεων και προβληματισμών που χωρίς να το ξέρουν συνεισφέρουν στη κοινωνία, αντικαθίστανται από ανώνυμα και «κίτρινα» κατεβατά λάσπης…

Είμαι υπέρμαχος της ανωνυμίας και όχι της λιβελογραφίας. Αυτής της ανωνυμίας που μέσα από προβληματισμούς και εμπεριστατωμένες απόψεις δίνει λύση στην υγεία, στη παιδεία, στη κοινωνία, ξεκινώντας τα γρανάζια του συστήματος μέσα από την απήχηση στο διαδικτυακό κοινό…

Ο κόσμος του διαδικτύου ζητάει λύσεις και επώνυμες απόψεις. Η «κατινιά» και η ζήλεια συνήθως, μας φέρνει προ τετελεσμένων γεγονότων. Μια άποψη, μια εκδήλωση, μια είδηση πρέπει να δέχεται την κριτική. Μια κριτική όμως που να συνοδεύεται από όνομα και λύση.

Είναι στο πετσί των Ελλήνων να διαφωνούν με όλα και με όλους.

Μην αφήσουμε λοιπόν την ανωνυμία να γίνει αρθρογραφία χωρίς όνομα και επίθετο…

Εις το επανιδείν…