Το ΠΑΣΟΚ παλεύει με τον εαυτό του

Του Γιώργου Κύρτσου

Η μεγάλη φθορά της κυβέρνησης Καραμανλή άνοιξε το δρόμο της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ και μετέτρεψε τον κ. Παπανδρέου σε πολιτικό κυρίαρχο του Κινήματος. Η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων σε όφελος του ΠΑΣΟΚ και σε βάρος της ΝΔ έκλεισε έναν κύκλο εσωστρέφειας που δοκίμασε την αντοχή του.

Αποσυντονισμός

Με ευθύνη του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου έχει αρχίσει να αποσυντονίζεται η κυβερνητική παράταξη. Έχουν απογοητευθεί οι λεγόμενοι «εκσυγχρονιστές», που στήριξαν την προσπάθεια του κ. Σημίτη, εξαιτίας της εξαιρετικά χαμηλής αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης. Ο κ. Παπανδρέου έκανε γενναία ανοίγματα στην κατεύθυνση των στελεχών του ευρύτερου δημόσιου τομέα που αναδείχθηκαν επί «εκσυγχρονισμού». Δεν μπόρεσε, όμως, να δημιουργήσει ένα πλαίσιο σχετικής ασφάλειας και αποτελεσματικότητας.
Με τις κινήσεις του απογοητεύει και το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να μοιάζει ξεπερασμένο από τις εξελίξεις, εξακολουθεί, όμως, να έχει αρκετά μεγάλη επιρροή στο σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του Κινήματος. Αδειασμένοι αισθάνονται και οι εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ήδη χτυπάνε τα τύμπανα του συνδικαλιστικού πολέμου. Ο πρωθυπουργός τους εξέθεσε γιατί άλλα έλεγε πριν από τις βουλευτικές εκλογές και άλλα κάνει σε σχέση με την αντιμετώπιση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Άλλαξε στάση χωρίς να τους ενημερώσει και να οργανώσει την αναγκαία πολιτική, συνδικαλιστική αναδίπλωση.
Με τους «εκσυγχρονιστές» αδιάφορους, τους νοσταλγούς της «Αλλαγής» σε έξαλλη κατάσταση και το συνδικαλιστικό κατεστημένο του ΠΑΣΟΚ να κινητοποιείται εναντίον της κυβέρνησης, ο κ. Παπανδρέου κινδυνεύει να χάσει τον έλεγχο του παραταξιακού του χώρου. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα απειληθεί στο άμεσο μέλλον η πολιτική κυριαρχία του, σημαίνει, όμως, ότι θα προχωρήσει στην εφαρμογή της δύσκολης κυβερνητικής πολιτικής χωρίς να έχει τις αναγκαίες πολιτικές και συνδικαλιστικές εφεδρείες.

Μοιραίο λάθος

Ο πρωθυπουργός στηρίχθηκε το τελευταίο διάστημα υπερβολικά πολύ στον παπανδρεϊκό μύθο. Πρόσθεσε σε αυτόν ορισμένα νέα στοιχεία, όπως είναι η πολυσυζητημένη ανοιχτή διακυβέρνηση μέσω Διαδικτύου και η συνεργασία με ξένους τεχνοκράτες και «σοφούς» κάθε είδους, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν χρωστούσε τίποτα και δεν χρειαζόταν καν τις πολιτικές τάσεις και τις παραδοσιακές δομές του ΠΑΣΟΚ.
Η υπέρβαση που επιχείρησε τον οδήγησε σε ένα πολιτικό και οργανωτικό κενό. Οι περισσότεροι συνεργάτες του αποδεικνύονται αμφίβολης πολιτικής ποιότητας και αποτελεσματικότητας και εντελώς ανίκανοι σε ό,τι αφορά τη διαμεσολάβηση με τον παραταξιακό χώρο και την ίδια την κοινωνία για το πέρασμα της κυβερνητικής πολιτικής.
Το ΠΑΣΟΚ έχει αρχίσει να παλεύει ξανά με τον εαυτό του, και αν κρίνουμε από το πολιτικό και συνδικαλιστικό παρελθόν του, αυτού του είδους η εσωστρέφεια οδηγεί σε αναταράξεις και εντυπωσιακές ανακατατάξεις.