Kρίση ρευστότητας ή κρίση αδυναμίας εξόφλησης χρεών.

Του Θάνου Βαλαή

Η «Μεγάλη Ύφεση» (“Great Recession” όπως έχει περιγραφεί η χρηματοικονομική κρίση του 2007) οδήγησε σε αύξηση των επιπέδων του δημόσιου χρέους πολλών χωρών,ανάμεσα τους βέβαια και η Ελλάδα. Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε και το άκρον άωτον του κυνισμού: το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα διασώθηκε με χρήματα των κυβερνήσεων, δηλαδή με την αύξηση του χρέους και των ελλειμμάτων των κρατών, αλλά το ίδιο εγκαλεί και τιμωρεί τώρα τις χώρες επειδή αυξήσαν αναγκαία για την αντιμετώπιση της κρίσης,που το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα δημιούργησε, το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα τους...


Ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που σαν γεννησιουργός αιτία της οικονομικής κρίσης που αντί να τιμωρηθεί,καταδικάζει κυβερνήσεις και ωθεί με μαθηματική ακρίβεια χώρες είτε σε πτώχευση είτε σε αναδιάρθωση χρεών με ότι αυτό συνεπάγεται.

Αναλύοντας την αναδιάρθρωση χρεών και τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει σε διεθνή επίπεδο  καταλήγουμε στο εξής ερώτημα:

Είναι η αναδιάρθρωση επιλογή ή είναι απλά μια αναπόφευκτη συνέπεια λανθασμένων δημοσιονομικών αποφάσεων των εκάστοτε κυβερνήσεων κατά το παρελθόν;

Συμπερασματικά, κάθε αναδιάρθρωση ή αθέτηση πληρωμών θα σήμαινε αδυναμία προσφυγής στις διεθνείς αγορές για μακρό χρονικό διάστημα και οριστική απομάκρυνση από τις τάξεις της ΕΕ, με ανυπολόγιστες συνέπειες και σίγουρα όχι στο κύρος της χώρας το οποίο προ πολλού έχει πληγεί ανεπανόρθωτα ...

Σε ότι αφορά δε την πτώχευση σε διεθνές επίπεδο,δεν θα πρέπει να κριθεί μόνο η ηθική διάσταση της πράξης αυτής…

Μεγάλες ιδιωτικές επειχηρήσεις υπό το βάρων της χρεωκοπίας επικαλούνται κατά καιρούς, διατάξεις περί χρεωκοπίας και νομοθετήματα κρατών παραβλέποντας και αγνοώντας τις επιπτώσεις μια ενδεχόμενης πτώχευσης με παραγραφή χρεών και αντίκτυπο στον απλό φορολογούμενο πολίτη (βλέπε General Motors,AIG, Lehman Brothers). 

Αυτό όμως που είναι εξοργιστικό είναι η παραγραφή ιδιωτικών χρεών να θεωρείται συνηθισμένη και αποδεκτή (ιδίως όταν τα χρέη τα αναλαμβάνει ο φορολογούμενος) ενώ η πτώχευση μιας χώρας πρέπει να θεωρείται καταστροφολογική, ανεδαφική και ηθικά μεμπτή!

Καταλήγοντας θα πρέπει να επαναλάβουμε για αλλή μια φορά ότι η Ελλάδα δεν είναι το πρόβλημα της Ευρώπης, παρά ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό σύμπτωμα….
.


Βαλαής Θάνος
Διπλ.Μηχ/λος Μηχανικός
Msc in M.B.A