Οι περισσότεροι ειδικοί εκτιμούν ότι θα χρειαστούμε τουλάχιστον μία δεκαετία για να επιστρέψουμε στο επίπεδο ανάπτυξης και πραγματικού εισοδήματος του 2008. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση χτύπησε ιδιαίτερα σκληρά την Ελλάδα, αναδεικνύοντας τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας της και τις φοβερές ελλείψεις της πολιτικής της τάξης.
Ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν στην κρίση και, όταν δέχθηκαν μεγάλη πολιτική πίεση από τον κ. Παπανδρέου, οργάνωσαν την εκλογική φυγή τους από την εξουσία. Ο κ. Παπανδρέου διεκδίκησε με λάθος τρόπο την εξουσία και διαχειρίστηκε την κρίση με έναν τρόπο που δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από αυτά που έλυσε.
Στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου η Ελλάδα εκτοξεύτηκε μία δεκαετία πίσω σε ό,τι αφορά την οικονομική και κοινωνική της ανάπτυξη.
Ψεύτικες υποσχέσεις
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του μεθόδευσαν την επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων στη βάση ψεύτικων υποσχέσεων. Χρησιμοποίησαν τις προεδρικές εκλογές που ήταν προγραμματισμένες για τις αρχές του 2010 για να εκβιάσουν πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Βασική τους θέση ήταν η καταδίκη της πρότασης Καραμανλή για μια ήπια λιτότητα, που συμπεριλάμβανε το διετές πάγωμα των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων και θα βοηθούσε στον περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος και στη διαχείριση του δημοσίου χρέους.
Για να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του, ο κ. Παπανδρέου διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι «υπήρχαν τα λεφτά» και πως αρκούσε η κυβερνητική αλλαγή για να βρεθεί ο χαμένος «θησαυρός» των 6 δισ. ευρώ από τη φοροδιαφυγή στον ΦΠΑ και να εισπραχθούν άλλα 7-8 δισ. ευρώ από τη διαχείριση των «παγωμένων» οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Όλη αυτή η επιχειρηματολογία κατέληξε σε ένα πρωτοφανές φιάσκο, που πήρε τη μορφή της περαίωσης των φορολογικών εκκρεμοτήτων και της ρύθμισης των χρεών των επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Στην καλύτερη περίπτωση η περαίωση θα αποδώσει 2,5 δισ. ευρώ σε βάθος διετίας και οι ρυθμίσεις των ασφαλιστικών οφειλών μισό έως 1 δισ. ευρώ σε βάθος πολλών χρόνων.
Αποδείχθηκε, λοιπόν, στην πράξη ότι τα λεφτά δεν υπήρχαν και πως το διαχειριστικό επίπεδο της κυβέρνησης Παπανδρέου σε ζητήματα φοροεισπρακτικού μηχανισμού και ασφαλιστικών εισφορών είναι το ίδιο ή και χειρότερο από εκείνο της κυβέρνησης Καραμανλή.
Μισές αλήθειες
Αφού κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με γοητευτικά πολιτικά ψεύδη, ο κ. Παπανδρέου επιχείρησε την αναγκαία στροφή προς την πραγματικότητα.
Το τετράμηνο Οκτωβρίου 2009 - Ιανουαρίου 2010 προσπάθησε να απαλλαγεί από τις περισσότερες προεκλογικές του δεσμεύσεις, χωρίς, όμως, να εφαρμόσει πρόγραμμα σκληρής λιτότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Δεκέμβριο του 2009 και τον Ιανουάριο του 2010 μοίραζε ακόμα ειδικά επιδόματα στους συμπολίτες μας με μεγάλη οικονομική και κοινωνική ανάγκη.
Από το Φεβρουάριο μέχρι και τον Απρίλιο του 2010 ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του άρχισαν να παρουσιάζουν διάφορα προγράμματα λιτότητας, δίνοντας παράλληλα διαβεβαιώσεις ότι δεν επρόκειτο να στραφούν κατά των μη προνομιούχων συμπολιτών μας και πως δεν θα δέσμευαν την οικονομική πολιτική με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου χαρακτήριζε δημόσια αντιλαϊκούς και αντιπαραγωγικούς.
Τούνελ δεκαετίας
Οι προεκλογικοί ελιγμοί του κ. Παπανδρέου σε συνδυασμό με την έλλειψη προετοιμασίας για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης μετέτρεψαν την Ελλάδα σε εύκολο θύμα των διεθνών κερδοσκοπικών κυκλωμάτων και των υποστηρικτών μιας πειθαρχημένης Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι χώρες της οποίας θα κινηθούν με βάση τις υποδείξεις της Γερμανίας ανεξάρτητα από το οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Η ζημιά που πάθαμε με ευθύνη του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του είναι ανυπολόγιστη και θα χρειαστεί τουλάχιστον μία δεκαετία για να καλύψουμε το σχετικό λογαριασμό.
Από τα προεκλογικά και μετεκλογικά ψέματα περάσαμε στην εποχή του μνημονίου και στις κυβερνητικές μισές αλήθειες. Η κυβέρνηση Καραμανλή έχει τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κρίση, αλλά και ο κ. Παπανδρέου, ως αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έκανε ό,τι μπορούσε για να εμποδίσει την έγκαιρη και αποτελεσματική αντίδραση της κυβέρνησης Καραμανλή στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Σήμερα πληρώνουμε λάθη δεκαετιών, που έχουν την υπογραφή όλων των πρωθυπουργών και των στελεχών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η θεωρία του κ. Παπανδρέου σύμφωνα με την οποία το πρόβλημα δημιουργήθηκε την περίοδο 2004-2009 δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
Τέλος, οι λύσεις που προτείνει η κυβέρνηση Παπανδρέου στο πλαίσιο της εφαρμογής του μνημονίου εφαρμόζονται επιλεκτικά και με πολιτικά, κομματικά κριτήρια. Το Μαξίμου και η κυβέρνηση δαπανούν πολύ περισσότερα απ’ ό,τι επί ΝΔ, τα μεγάλα συμφέροντα, που προστατεύονται με το αζημίωτο από την κυβέρνηση, ευημερούν σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος και ο σκληρός κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, που ελέγχει μεταξύ των άλλων την εφορία, τα νοσοκομεία του ΕΣΥ, τις ΔΕΚΟ, τον ΟΣΕ, τις αστικές συγκοινωνίες, εξακολουθεί να αυτοεξυπηρετείται σε βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου