Αλλη πολιτική

Του Ι. Κ.  Πρετεντέρη από tanea.gr

ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ εδώ και καιρό ότι οι φετινοί δηµοσιονοµικοί στόχοι πολύ δύσκολα θα επιτευχθούν. Οµολογώ, όµως, ότι ουδείς περίµενε να πέσουµε έξω και στους... περυσινούς! Μια εξέλιξη η οποία υπονοµεύει ακόµη περισσότερο τη φετινή προσπάθεια.

Ο ΛΟΓΟΣ είναι απλός και διπλός. ΠΡΩΤΟΝ, µε το έλλειµµα του 2009 να φτάνει σχεδόν στο 16% είναι προφανές ότι το σηµείο εκκίνησης ψηλώνει επικίνδυνα. Αρα, ακόµη κι αν πιάσουµε τους φετινούς στόχους (πράγµα το οποίο είναι ήδη αδύνατον...) πολύ δύσκολα το έλλειµµα του 2010 θα πέσει κάτω από το 10%.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, η αναπροσαρµογή του ελλείµµατος 2009 προς τα πάνω δεν οφείλεται σε κρυµµένα στοιχεία αλλά σε στοιχεία γνωστά τα οποία δεν είχαν υπολογιστεί στο έλλειµµα: ζηµιές ΔΕΚΟ, εγγυήσεις στην ΑΤΕ, χρέη ασφαλιστικών ταµείων στα νοσοκοµεία κ.λπ. Αυτά, όµως, δεν θα υπολογιστούν µόνο στο περυσινό αλλά και στο φετινό έλλειµµα. Και έως τώρα δεν έχουµε παρά εντελώς σχετική εικόνα για την εξέλιξή τους. ΤΙ ΜΑΣ λέει αυτό; Κάτι πολύ σηµαντικό. Οτι το πρόβληµα των δηµοσίων δαπανών είναι πολύ σοβαρότερο απο όσο θέλουν να νοµίζουν ορισµένοι. Οτι οι δαπάνες αποτελούν το θεµελιώδες πρόβληµα της χώρας πολύ περισσότερο από τα έσοδα. Οτι χωρίς δραστικό και δραµατικό περιορισµό του κράτους δεν µπορεί να υπάρξει σοβαρό πρόγραµµα δηµοσιονοµικής εξυγίανσης.

ΜΑ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ότι επιβάλλεται µια σοβαρή αναθεώρηση της πολιτικής που ακολουθείται και η οποία δίνει έως τώρα µεγαλύτερη έµφαση στην αύξηση των εσόδων µέσα από αύξηση των φόρων και διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Μια πολιτική η οποία έχει ήδη αποτύχει αφού, λόγω της ύφεσης, η αύξηση των φόρων δεν οδήγησε σε αύξηση των εσόδων.

ΚΑΙ ΑΥΤΗ η αναθεώρηση επιβάλλεται τώρα περισσότερο από ποτέ. ΑΦΕΝΟΣ επειδή η νέα κατάσταση οδηγεί µε µαθηµατική βεβαιότητα σε νέα µέτρα. Είναι ήδη προφανές ότι ο προϋπολογισµός 2011 ελάχιστη σχέση θα έχει µε το σχέδιο που παρουσιάστηκε ήδη. Το ερώτηµα, λοιπόν, είναι τι διορθωτικές κινήσεις θα επιλέξει η κυβέρνηση: ακόµη µία µεγαλύτερη φορολογική πίεση ή έναν σοβαρό περιορισµό του κόστους του κράτους; Θα συνεχίσει, δηλαδή, το καλαµπούρι µε τις ΔΕΚΟ, τα Ταµεία, τα νοσοκοµεία και τους Οργανισµούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης;

ΑΦΕΤΕΡΟΥ επειδή η πραγµατική οικονοµία και η κοινωνία έχουν εξαντλήσει τα όρια της αντοχής και της ανοχής τους. Κι όπως έχουµε πει πολλές φορές, η χώρα δεν έχει καµία άλλη διέξοδο από την ανάπτυξη. Ή θα µπει το συντοµότερο δυνατό στον δρόµο της ανάκαµψης ή πολύ δύσκολα θα αποφύγει τη χρεοκοπία – το λέει σαφώς και η χθεσινή «Wall Street Journal» επικαλούµενη τη Citigroup.

Τι διορθωτικές κινήσεις θα επιλέξει η κυβέρνηση: ακόµη µία µεγαλύτερη φορολογική πίεση ή έναν σοβαρό περιορισµό του κόστους του κράτους;