Του Γιώργου Κύρτσου από την citypress.gr Οι «περιπέτειες» του γιου του γενικού γραμματέα της ΝΔ κ. Ζαγορίτη με την πολυσυζητημένη Τζούλια Αλεξανδράτου στο Πολεμικό Μουσείο, όπου υποτίθεται ότι υπηρετούσε τη θητεία του ο γιος του ισχυρού «γαλάζιου» παράγοντα, κινούνται μεταξύ φάρσας και τραγωδίας.
Όλα τα πολιτικά στελέχη, συμπεριλαμβανομένου του απερχόμενου γραμματέα της ΝΔ κ. Ζαγορίτη, απευθύνονται στο λαό υποσχόμενα αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες για όλους. Όταν, βέβαια, έρχεται η ώρα των προσωπικών, οικογενειακών υπολογισμών, κινούνται προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Επικρατεί η αυτοεξυπηρέτηση, άλλοτε σε βάρος του δημόσιου ταμείου και άλλοτε σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Φαίνεται ότι ο κ. Ζαγορίτης φρόντισε να ξεκινήσει ο γιος του τη στρατιωτική του θητεία λίγο πριν από την κυβερνητική αλλαγή και με όρους σκανδαλωδώς ευνοϊκούς. Ο νεαρός Ζαγορίτης «υπηρετούσε» σε μια άνετη θέση στο Πολεμικό Μουσείο, στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς, απ’ ό,τι φαίνεται, να διακόψει την «κοινωνική» του ζωή.
Το εκπληκτικό είναι ότι ο γιος του κ. Ζαγορίτη δεν έδειξε το στοιχειώδη σεβασμό στα προνόμια που του εξασφάλισε ο πατέρας του, ούτε καν φρόντισε να τον προστατεύσει πολιτικά. Όχι μόνο κανόνισε το νυχτερινό ραντεβού με τη γνωστή για τις επιδόσεις της κ. Αλεξανδράτου στο χώρο του Πολεμικού Μουσείου αλλά άφησε και το «μάνατζερ» της τελευταίας να τον φωτογραφίσει και να διαχειριστεί -με το αζημίωτο εννοείται- τη σχετική δημοσιότητα.
Η «γαλάζια» φαυλότητα και υποκρισία συνάντησαν τη βλακεία, δημιουργώντας εκρηκτικές καταστάσεις. Νέος διασυρμός των ενόπλων δυνάμεων, νέα προσβολή της κοινής γνώμης και της νοημοσύνης των πολιτών, αναγκαστική παραίτηση του ανώτατου αξιωματικού που είχε την ευθύνη διαχείρισης του Πολεμικού Μουσείου.
Η μεγάλη υποκρισία
Συμπεριφορές σαν εκείνες του πατέρα και του γιου Ζαγορίτη αντιμετωπίζονται αυστηρά από τα περισσότερα ΜΜΕ, τα οποία ζητούν ίση μεταχείριση των νέων που κάνουν τη θητεία τους. Θα ήταν πιο εύστοχη η κριτική εάν συνοδευόταν από το αίτημα για κατάργηση της στρατιωτικής θητείας, η οποία δεν έχει πλέον αξία για την άμυνα της χώρας.
Ανάλογος προβληματισμός αναπτύσσεται στη Γερμανία, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μέρκελ. Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας θεωρεί ότι η διάταξη των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων είναι ξεπερασμένη από τις εξελίξεις, μιας και υπηρετεί τις ανάγκες του Ψυχρού Πολέμου. Το βασικό αμυντικό σενάριο είναι η αντιμετώπιση των ρωσικών τανκς, ενώ είναι φανερό ότι η λεγόμενη σοβιετική απειλή δεν υπάρχει πια.
Ο αναχρονισμός στην περίπτωση της Ελλάδας βρίσκεται στη διατήρηση της θητείας, που ισοδυναμεί με βόλεμα όσων έχουν μικρό ή μεγάλο μέσον και ταλαιπωρία χωρίς λόγο -και μάλιστα με μεγάλο οικονομικό κόστος για τις οικογένειές τους- για τα παιδιά των μη προνομιούχων. Έχει αναγνωριστεί ήδη ότι σε ένα διάστημα 12 μηνών δεν μπορούν να εκπαιδευτούν οι νέοι μας για τη συμμετοχή τους σε ένα σύγχρονο πόλεμο, στον οποίο θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο προωθημένα οπλικά συστήματα και επαγγελματικά εκπαιδευμένες ειδικές μονάδες.
Η Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό αξιοποιούν αποκλειστικά επαγγελματίες στρατιωτικούς για να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Αυτοί που υπηρετούν τη θητεία τους υποβαθμίζονται σε μία στρατιωτική μάζα που ταλαιπωρείται άσκοπα προκειμένου να δικαιολογήσει την ύπαρξη μιας στρατιωτικής γραφειοκρατίας και των πολιτικών που βρίσκονται πίσω από αυτήν. Το αμυντικό σενάριο που υποτίθεται ότι κάνει αναγκαία τη στρατιωτική θητεία έχει να κάνει με ένα πόλεμο χαρακωμάτων με την Τουρκία, στον οποίο οι νέοι μας θα μετατραπούν σε «κρέας για τα κανόνια» με προδιαγραφές Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Απαράδεκτη πολυτέλεια
Η στρατιωτική θητεία και το μικροπολιτικό βόλεμα που συνδέεται με αυτή για όσους έχουν τη δυνατότητα είναι πλέον μια προκλητική πολυτέλεια για τη χώρα μας. Η Ελλάδα οφείλει να εκσυγχρονίσει τις ένοπλες δυνάμεις της, υιοθετώντας ένα σύγχρονο στρατιωτικό δόγμα και περιορίζοντας δραστικά τις αμυντικές της δαπάνες.
Οφείλει, επίσης, να δείξει μεγαλύτερο σεβασμό στους νέους, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μία εξαιρετικά αβέβαιη επαγγελματική, οικονομική και ασφαλιστική προοπτική.
Από τη γελοία ιστορία του γιου Ζαγορίτη και της Τζούλιας Αλεξανδράτου στο Πολεμικό Μουσείο βγαίνει ένα πολύ σοβαρό συμπέρασμα: Η στρατιωτική θητεία δεν έχει καμία αμυντική αξία και χρησιμεύει σαν ένα μέσο μικροπολιτικής, κομματικής εκμετάλλευσης των νέων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου