Το δημοσίευμα αναφέρει ότι η «χαμένη δεκαετία» του ’80 για τη Λατινική Αμερική η οποία έκλεισε το 1989 μόνο μετά την αναδιάρθρωση των χρεών των χωρών της περιοχής μέσω της πρωτοβουλίας Brady μπορεί σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές να λειτουργήσει ως «μοντέλο» για τις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα...
Παρά τα εκατοντάδες δισεκατομμυρίων ευρώ που διατέθηκαν μέσω του σχεδίου στήριξης, «η Ελλάδα ακόμη δεν μπορεί να διαλύσει τους φόβους των πιστωτών της που ανησυχούν ότι, εξουθενωμένη από τη λιτότητα και ελλείψει ανάπτυξης, η χώρα θα υποχρεωθεί τελικά σε αναδιάρθρωση των τεράστιων δημόσιων χρεών της».
Κατά τη συγκεκριμένη ανάλυση, η επιδείνωση της κατάστασης στην αγορά χρέους ανεβάζει πάνω από 50% το ενδεχόμενο χρεωκοπίας μέσα στην επόμενη πενταετία και οι τραπεζίτες θεωρούν πιθανή μία αναδιάρθρωση χρέους κατά την ίδια περίοδο.
«Εάν η Ελλάδα αναγκαστεί σε στάση πληρωμών, το γεγονός αυτό θα αύξανε αναπόφευκτα τους φόβους ότι και άλλες υπερχρεωμένες χώρες του ευρώ όπως η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία θα μπορούσαν να έχουν παρόμοια τύχη. Και ο φόβος αυτός κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία όσο μειώνεται η εμπιστοσύνη.
Το πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα τον Μάιο εξασφαλίζει πλήρως τη χρηματοδότηση της χώρας για 24 μήνες. Όμως, τί θα συμβεί μετά; Η Ελλάδα θα καταφέρει ν’ανανεώσει την πρόσβασή της στις χρηματαγορές με ελάχιστα ικανοποιητικά επιτόκια;
Αρκετοί θεωρούν ότι ειδικότερα η ελληνική διάσωση και ευρύτερα τα σχέδια σταθεροποίησης σε ολόκληρη την ευρωζώνη θα πρέπει απλώς να χρησιμοποιηθούν προκειμένου ν’αγοράσουν λίγο χρόνο και να επαναφέρουν τους πιστωτές των τραπεζών στο τραπέζι» σημειώνει μεταξύ άλλων το δημοσίευμα, αντιπαραβάλλοντας τα διδάγματα που θα μπορούσε να προσφέρει η οικονομική κρίση της δεκαετίας του ’80 στη Λατινική Αμερική για την αποτελεσματικότερη και χωρίς χρονοτριβές διαχείριση της υφιστάμενης κρίσης στην ευρωζώνη.
Στο πλαίσιο αυτό, το δημοσίευμα παρουσιάζει την άποψη του οικονομολόγου Jacob Kirkegaard ο οποίος είχε προτείνει στην ΕΕ να εξετάσει ένα σχέδιο «τύπου Brady» για την Ελλάδα με την αντίστοιχη έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων («Barroso bonds»).
Σημειώνει επίσης την άποψη του οικονομόλογου Nouriel Roubini για την Ελλάδα ότι «είναι προτιμότερο να δαπανηθεί ένα μικρό ποσό δημόσιου χρήματος που θα δελεάσει τους πιστωτές σε μία προειδοποιητική συμφωνία σήμερα, από το να χαθούν 110 δισ. σε μία προσπάθεια αποφυγής μίας αναπόφευκτης αναδιάρθρωσης αργότερα».
Κατ’αντιστοιχία με τα «Brady bonds» του 1989 για την αναδιάρθρωση του χρέους των χωρών της Λ. Αμερικής, το δημοσίευμα παρουσιάζει τις απόψεις αναλυτών που τάσσονται υπέρ της ελεγχόμενης αναδιάρθρωσης για τις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, κρίνοντας ότι το ευρωπαϊκό σχέδιο σταθεροποίησης ύψους 750 δισ. ευρώ το Μάιο θα έπρεπε να περιλαμβάνει και μία συμφωνία ανταλλαγής για το ελληνικό χρέος (debt swap), η οποία θα σήμαινε μεν περικοπή 30% για τους πιστωτές, θα μείωνε όμως σημαντικά και την αβεβαιότητα.
«Οι δεσμεύσεις για πλήρη προστασία των πιστωτών βραχυπρόθεσμα πολύ απλά τους υπονομεύουν μακροπρόθεμα» σημειώνει ο πρόεδρος της Intelligence Capital, Avinash Persaud -καταλήγει το δημοσίευμα.
πηγή-hbnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου