Ελληνική εκδίκηση

Του Γιώργου Κύρτσου από το citypress.gr

Η εύκολη καταγγελία των «ασυνεπών» Ελλήνων δεν λύνει τα προβλήματα.

Η εκδήλωση κρίσης εμπιστοσύνης σε επίπεδο Ευρωζώνης υποχρεώνει το Βερολίνο να εγκαταλείψει την αλαζονική συμπεριφορά προς την Ελλάδα και να κάνει ό,τι μπορεί για να συμβάλει στην επίλυση ενός προβλήματος που δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό...

Γερμανικές υπερβολές

Οι Γερμανοί το παράκαναν στην κριτική σε βάρος της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι εν όψει των περιφερειακών εκλογών της 9ης Μαΐου στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία και να χάσουν τη συνολική εικόνα της κρίσης στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη.
Η γερμανική κοινή γνώμη διαμορφώθηκε από τα περισσότερα ΜΜΕ της χώρας και ορισμένους πολιτικούς, σαν τον ηγέτη των Φιλελεύθερων Δημοκρατών κ. Βεστερβέλε, στη βάση ότι οι Έλληνες οδηγήθηκαν στην υπερχρέωση εξαιτίας της μαζικής φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και πως οι Γερμανοί φορολογούμενοι επιδοτούν τους ασυνεπείς «νότιους» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο συνδυασμός υπερβολικού δημοσιονομικού ελλείμματος, τεράστιου δημόσιου χρέους και περιορισμένης διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας οφείλεται, μεταξύ των άλλων, στη μαζική φοροδιαφυγή και στη διαφθορά, πολιτική και «καθημερινή». Από την άλλη πλευρά, όμως, η Ελλάδα καλείται να πληρώσει ένα λογαριασμό που δεν είναι αποκλειστικά δικός της.
Την περίοδο 1996-2007 η ελληνική οικονομία είχε επιτύχει εντυπωσιακές αναπτυξιακές επιδόσεις, που εξασφάλισαν τη χρηματοδότηση της μεγέθυνσης του κράτους και την απόλυτα συνεπή διαχείριση του δημόσιου χρέους. Η αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας έσπασε το 2008 εξαιτίας των συνεπειών της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης. Το αμερικανικό, το βρετανικό και ως ένα βαθμό το γερμανικό και το γαλλικό τραπεζικό σύστημα επιδόθηκαν σε μία χωρίς προηγούμενο κερδοσκοπία. Όταν έσπασε η κερδοσκοπική «φούσκα», αποσταθεροποιήθηκε το σύστημα, με αποτέλεσμα να χρειαστούν η μεγάλη αύξηση των δημοσίων δαπανών και η διόγκωση του δημόσιου χρέους για να αποφύγουμε ένα κραχ ανάλογο με εκείνο του 1929. Οι Γερμανοί και οι Βρετανοί τιμητές μας είχαν σημαντική ευθύνη για τις αρνητικές διεθνείς εξελίξεις που έσπασαν την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας και έκαναν πρακτικά αδύνατη τη συνεπή διαχείριση του δημόσιου χρέους.

Ευρωζώνη, όχι ζώνη μάρκου

Την κατάσταση περιέπλεξε ο τρόπος λειτουργίας της Ευρωζώνης, που στην αντίληψη του Βερολίνου πρέπει να είναι μια νέου τύπου ζώνη μάρκου, που θα κατοχυρώνει τη γερμανική επιρροή και την οικονομική κυριαρχία.
Ανεξάρτητα από τον αρχικό σχεδιασμό, η κρίση που ξέσπασε επιβάλλει δραστικές αλλαγές, όχι απαραίτητα στην κατεύθυνση που υποδεικνύουν η κ. Μέρκελ και οι συνεργάτες της. Η Ευρωζώνη δεν μπορεί να είναι γερμανική, είναι εξ ορισμού ευρωπαϊκή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει χώρος για τις ιδιαιτερότητες ακόμα και τις αδυναμίες χωρών όπως η Ελλάδα. Διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε πλήρες οικονομικό αδιέξοδο, με τη Γερμανία να στηρίζει τις εξαγωγικές της επιδόσεις σε εντυπωσιακά πλεονάσματα, εντός της Ευρωζώνης, που οδηγούν στην υπερχρέωση και την αύξηση του ποσοστού ανεργίας στις λιγότερο ανταγωνιστικές χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, ως ένα βαθμό και η Ιταλία.
Είτε αρέσει στην κ. Μέρκελ είτε όχι, δεν πρόκειται να μεταμφιεστούμε όλοι σε Γερμανούς στην Ευρωζώνη. Πρόκειται για μία θεωρητική κατασκευή, που μπορεί να δημιουργεί ενδιαφέρον στο πλαίσιο της προεκλογικής αντιπαράθεσης των γερμανικών κομμάτων, δεν έχει, όμως, καμία σχέση με την οικονομική, κοινωνική, πολιτική και διπλωματική πραγματικότητα.
Οι Γερμανοί έκαναν τους δύσκολους, θεωρώντας ότι η Ελλάδα είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τα προβλήματά της, και τώρα τρέχουν να προλάβουν τις αρνητικές εξελίξεις που οι ίδιοι προκάλεσαν, για να αποτρέψουν την αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης και της ίδιας της γερμανικής οικονομίας. Η Γερμανία μεγαλούργησε οικονομικά κατά τη μεταπολεμική περίοδο και ξεπέρασε το διχασμό σε δύο αντίπαλα κράτη που προκάλεσαν οι ναζιστικές φιλοδοξίες της και ο Ψυχρός Πόλεμος επενδύοντας στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Το ίδιο πρέπει να κάνει σήμερα για να στηρίξει την Ελλάδα, και κυρίως για να διατηρήσει η ίδια τις κατακτήσεις της μεταπολεμικής περιόδου.

Η κρίση σαν ευκαιρία

Μια ματιά στην ιστορία της ΕΟΚ, που μετεξελίχθηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι περισσότερες οικονομικές, θεσμικές κρίσεις που εκδηλώθηκαν οδήγησαν σε διορθωτικές κινήσεις και εντυπωσιακές επανεκκινήσεις. Είναι στο χέρι των κυβερνήσεων των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μετατρέψουν σε ευκαιρία τη σημερινή κρίση, που ξεκίνησε με αφορμή τις δημοσιονομικές, οικονομικές δυσκολίες της Ελλάδας, αλλά αναμένεται να πάρει νοτιοευρωπαϊκή και στη συνέχεια ευρωπαϊκή διάσταση, για να οργανώσουν το αναγκαίο νέο ξεκίνημα. Βασική επιδίωξη πρέπει να είναι η ανάπτυξη νέων πολιτικών και η ενίσχυση της συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης των «27».