Πλέον, είναι επιεικώς θλιβερό το θέαμα κάποιων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι κατεβαίνουν καθημερινά μπροστά στη Βουλή για να δηλώσουν «Αγανακτισμένοι» για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.
Εμφανώς θιγμένοι από τους Ισπανούς, που πριν από μερικές ημέρες μας έλεγαν «να κάνουμε ησυχία για να μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες», κατεβαίνουν και διαδηλώνουν εδώ και οκτώ ημέρες στο Σύνταγμα ειρηνικά εισπράττοντας συγχαρητήρια (!) από σύσσωμη την πολιτική ηγεσία, που μας έφερε στην κατάσταση που βρισκόμαστε… (Εδώ φυσικά γελάμε).
Δε θα μπω στη διαδικασία να αναρωτηθώ πόσοι από τους «Αγανακτισμένους» ήταν για χρόνια βολεμένοι στο σαθρό ελληνικό πολιτικοοικονομικό σκηνικό. Ούτε θα αναρωτηθώ πόσοι εξ αυτών είναι δημόσιοι υπάλληλοι που αυτές τις ημέρες κάνουν κατάληψη στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ή στον ΟΤΕ για να εξασφαλίσουν την διαιώνιση των προνομίων που απλόχερα τους έδιναν για χρόνια οι «εθνικοί ευεργέτες».
Ακριβώς επειδή υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους, συχνά τις κακοπληρωμένες δουλειές τους, λόγω της κακής διαχείρισης της κρίσης που έχει οδηγήσει σε χιλιάδες «λουκέτα» και σε δραματική ύφεση τη χώρα.
Θα ήθελα να επισημάνω, όμως, ότι πιθανότατα οι χιλιάδες αυτοί άνθρωποι – πολλοί εκ των οποίων έχουν κάθε λόγο να είναι «αγανακτισμένοι» – στις επόμενες εκλογές θα ρίξουν λευκό ή άκυρο ή δε θα πάνε να ψηφίσουν, αφήνοντας σε μας τους υπόλοιπους τη χαρά να «βγάλουμε το φίδι από την τρύπα».
Θα ήθελα, επίσης, να ρωτήσω τους «αγανακτισμένους» ποια είναι η εναλλακτική πρόταση που έχουν πλην της «ανοιχτής παλάμης» προς τη Βουλή, που δε συνιστά, πρόταση, κατά την ταπεινή μου άποψη.
Αν οι κύριοι και κυρίες «αγανακτισμένοι» κατέβαιναν ως ένα αληθινό κίνημα, όχι απλά με αγανάκτηση για ό,τι έχει συμβεί αλλά με αληθινές πολιτικές προτάσεις για επανεκκίνηση της οικονομίας, για έξοδο από την κρίση, για το μέλλον όλων μας, τότε ίσως να άξιζαν ακόμη και την ψήφο μας.
Αυτή την ψήφο που φοβάμαι πως δεν αξίζουν, πια, ούτε τα δύο μεγάλα κόμματα, ούτε οι μικροί σχηματισμοί που αναλώνονται σε κορόνες «κατά του κεφαλαίου» ή κατηγορούν τον πρωθυπουργό που ψήφισε το 44% του ελληνικού λαού ότι κινείται σαν τον Πινοσέτ – ένα δικτάτορα, δηλαδή, που έσφαξε χιλιάδες ανθρώπους επειδή είχαν αντίθετη άποψη από τον ίδιο.
Σε περίπτωση, λοιπόν, που δεν το έχουν καταλάβει οι «Αγανακτισμένοι», η ελληνική κοινωνία έχει πραγματικά ανάγκη, πλέον από ένα νέο πολιτικό σχηματισμό στο πλαίσιο της Αστικής Δημοκρατίας, στην οποία ζούμε πολλά χρόνια και η οποία μας αρέσει! Δεν νομίζω να προτιμά κανείς κάτι ανελεύθερο.
Αντιθέτως, επιθυμούμε ανθρώπους που δεν κουβαλάνε το όνομα μίας ελληνικής πολιτικής δυναστείας, που δεν είναι πολιτικοί επειδή πριν από 40 ολόκληρα χρόνια έλαβαν μέρος σε μία διαμαρτυρία κατά της δικτατορίας, που έχουν κολλήσει κάποια ένσημα εργαζόμενοι (κατά προτίμηση στον ιδιωτικό και όχι στο δημόσιο τομέα), που αγαπούν πραγματικά την Ελλάδα και δεν ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την πολιτική τους επιβίωση, που τέλος πάντων δεν είναι μέλη του Κοινοβουλίου εδώ και δεκαετίες και που έχουν κάποια πρόταση για πραγματική και εκ βάθρων αλλαγή.
Και που αν δεν εκλεγούν, θα πρέπει να επιστρέψουν στην εργασία τους για να ζήσουν!
Αν υπάρχει ένας τέτοιος «Αγανακτισμένος», ειλικρινά εγώ θα τον ψηφίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου