Έτσι, ο λαός κατέφυγε στο «τρουέκε», ένα σύστημα ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών. Δέκα εκατομμύρια κάτοικοι επιβιώνουν χάρη στο «τρουέκε», που λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις στην Αργεντινή. Τα μέλη του, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι μ'Α αυτόν τον τρόπο αποφεύχθηκε η αιματοχυσία και η βία, από τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να επιβιώσουν.
Η Ελλάδα έχει την δική της απάντηση στην κρίση σε Αθήνα, Βόλο και Πάτρα.
Στην Αθήνα, άρχισε μόλις προ μηνών να λειτουργεί το μπαζάρ ανταλλαγής ρούχων, αποκτώντας σταδιακά φανατικές οπαδούς. Έτσι σε δύσκολες εποχές που όλα έχουν μειωθεί φυσικό και το «shopping» έχει υποστεί κάμψη, αρκετές κυρίες καταφεύγουν στην ανταλλαγή των ρούχων τους για να εμπλουτίσουν την ντουλάπα τους, με κομψά ρούχα από δεύτερο χέρι, και χωρίς να ξοδέψουν ούτε ένα ευρώ.
Η κ. Μαρία Χάλαρη, που συμμετέχει στο μπαζάρ ανταλλαγών, τονίζει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ότι «όλες μας έχουμε ρούχα καλοδιατηρημένα που δεν τα φορούμε επειδή τα βαρεθήκαμε ή επειδή άλλαξε το σώμα μας και δεν μας πηγαίνουν. Ωστόσο κάτι που είναι άχρηστο σ'Α εμάς μπορεί να ταιριάζει γάντι σε κάποια φίλη μας».
Συνεχίζοντας η κ. Δήμητρα Λεβάκου, η οποία έχει πάρει μέρος σε πολλά τέτοιου είδους μπαζάρ, συμπληρώνει ότι «οι εκδηλώσεις αυτές συνδυάζουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου, καθώς αποτελούν μία ιδανική ευκαιρία για τις συμμετέχουσες να περάσουν ένα ευχάριστο απόγευμα με τις φίλες τους».
Η κ. Κική Τσιαμπούση, διευκρινίζει ότι «δεν υπάρχει μίνιμουμ αριθμός ρούχων που πρέπει να φέρει κάθε συμμετέχουσα. Και έτσι είναι λογικό και δίκαιο οι γυναίκες που θα φέρουν τα περισσότερα ρούχα να κάνουν τις περισσότερες ανταλλαγές». Συμπληρώνει ότι ιδανική ώρα για τη διοργάνωση της εκδήλωσης είναι το απόγευμα μίας καθημερινής».
Από την πλευρά της η κ. Ελένη Καστρινάκη τονίζει ότι «τα μπαζάρ συνηθίζεται, να διοργανώνονται κάθε φορά σε διαφορετικό σπίτι και μπορεί να είναι κλειστά, δηλαδή μόνο για μία παρέα ή ανοιχτά, οπότε κάθε συμμετέχουσα φέρνει και άλλα άτομα, όπως συναδέλφους της από το γραφείο».
Μία εναλλακτική κοινωνική οικονομία εφαρμόζεται στη Μαγνησία, που φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, γιατί όπως ισχυρίζεται το δίκτυο Τοπικής Εναλλακτικής Μονάδας (ΤΕΜ), ανταλλαγή σημαίνει και αλληλεγγύη.
ίναι μία θετική δράση από τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους, δημιουργούν ευκαιρίες απασχόλησης, δίνουν αξία στα τοπικά προϊόντα, βοηθούν τις οικογένειες τους και τις επιχειρήσεις τους να επιβιώσουν και να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση.
Η εκτίμηση της οποιασδήποτε προσφοράς και ζήτησης στο πλαίσιο των ανταλλαγών ανάμεσα στα μέλη του Δικτύου και το μέσο συναλλαγής δεν είναι το ευρώ, αλλά η Τοπική Εναλλακτική Μονάδα (ΤΕΜ).
Το Δίκτυο ΤΕΜ, σύμφωνα με το μέλος Γιώργο Παπαδημητρίου, δίνει τη δυνατότητα σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, αλλά και σε επιχειρήσεις να συμμετέχουν δημιουργικά στην κοινωνική και οικονομική ζωή της περιοχής του, αυξάνοντας τις ευκαιρίες απασχόλησης και διάθεσης αγαθών και υπηρεσιών, αποκλειστικά στα άλλα μέλη του Δικτύου.
Με τη συμμετοχή του στο Δίκτυο ένα φυσικό πρόσωπο ή επιχείρηση μπορεί να προσφέρει εργασία, προϊόντα ή υπηρεσίες για τις οποίες θα αμειφθεί με μονάδες ΤΕΜ, πιστώνοντας έτσι το λογαριασμό του.
Η πίστωση σε μονάδες ΤΕΜ στην πράξη σημαίνει ότι κάποιος έχει τη δυνατότητα, πάντα μέσα στα όρια του συγκεκριμένου Δικτύου, να αναζητήσει με τη σειρά του υπηρεσίες ή προϊόντα που υπάρχουν διαθέσιμα από άλλα μέλη του Δικτύου και να τα «πληρώσει» με μονάδες ΤΕΜ.
Στο Δίκτυο ΤΕΜ όλες οι συναλλαγές γίνονται με σκοπό το αμοιβαίο όφελος των μελών του, με ίσους όρους και από την ίδια βάση. Το ίδιο το σύστημα βάζει φραγμό στη συσσώρευση. Για να αποκτήσουν ΤΕΜ τα μέλη του Δικτύου χρειάζεται να ξεκινήσουν μια συναλλαγή και να είναι διαθέσιμοι να προσφέρουν υπηρεσίες ή προϊόντα για αξιοποίηση από τα άλλα μέλη του δικτύου.
«Δεν είναι στην ουσία κάτι διαφορετικό απ'Α ό,τι συνέβαινε πάντα στην ελληνική κοινωνία, κυρίως στην ύπαιθρο, όπου οι κάτοικοι μεταξύ τους έρχονταν σε συμφωνία να βοηθήσουν ο ένας στον άλλο με έναν άτυπο τρόπο, χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος», λέει ο συντονιστής του δικτύου, Γιάννης Γρηγορίου και συνεχίζει «σε επίπεδο χωριού, όπου υπάρχει η προσωπική γνωριμία και επαφή, ήταν και εξακολουθεί να είναι πολύ αποτελεσματικό.
Σε μία πιο μεγάλη κλίμακα, σε επίπεδο πόλης, αξιοποιούμε τη νέα τεχνολογία και ένα έξυπνο σύστημα καταγραφής, κρατώντας ωστόσο την κεντρική και κατά βάση απλή ιδέα της ανταλλαγής. Με σκοπό το αμοιβαίο όφελος όσων συναλλάσσονται».
Η ιδέα του «Οβολού» στην Πάτρα είναι απλή, και δημιουργείται στην ουσία μία κοινωνική τράπεζα. Γίνεται ανταλλαγή των προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς τη μεσολάβηση του ευρώ. Στην ουσία πρόκειται για ένα σύστημα μέτρησης της ανταλλακτικής αξίας των προϊόντων και των υπηρεσιών. Ένας οβολός αντιστοιχεί σ' ένα ευρώ.
Όμως, με το κοινωνικό νόμισμα τα προϊόντα και οι υπηρεσίες είναι πολύ φθηνότερα σε σχέση με την τιμή που έχουν στην αγορά, αφού δεν υπάρχουν μεσάζοντες, κερδοσκοπία και φορολογικές επιβαρύνσεις.
Η συσσώρευση οβολών δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Ούτε μπορείς να ελπίζεις στην απόκτηση μελλοντικής υπεραξίας. Εμπνευστής της ιδέας και πρόεδρος του «Οβολού» είναι ο επιχειρηματίας Νίκος Μπογονικολός. Την Πρωτοχρονιά του 2009 ίδρυσε ένα group στο facebook που μέσα σε δύο μήνες αριθμούσε ήδη 4.000 μέλη. Στις 25 Μαΐου του 2009 με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών η πρώτη θεσμοθετημένη κοινωνική τράπεζα με έδρα την Πάτρα ήταν γεγονός.
Μέσα από τη διαδικτυακή πλατφόρμα ανταλλαγών του «Οβολού» συναλλάσσονται 1.300 εγγεγραμμένα μέλη, στην πλειονότητά τους νέοι και νέες.
πηγή-kala-nea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου