Ολοταχώς προς διαχειριστικό αδιέξοδο

Του Γιώργου Κύρτσου από την citypress.gr

Πίσω από τις σκληρές κόντρες μεταξύ των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες και τον ΟΣΕ από τη μία πλευρά και της κυβέρνησης από την άλλη κρύβεται το διαχειριστικό αδιέξοδο που θα προσδιορίσει τις εξελίξεις στη διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου του 2010...
Μεγάλη σπατάλη

Με βάση τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε έναντι της τρόικας, έχει επιβληθεί «οροφή» στις κρατικές επιδοτήσεις προς τον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας, τα νοσοκομεία του ΕΣΥ, το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα, τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Στις περισσότερες περιπτώσεις η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει κάνει τίποτα ουσιαστικό για να αλλάξει την αρνητική διαχειριστική και οικονομική δυναμική που έχει αναπτυχθεί. Οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες περιορίζονται στην καταγγελία των κυβερνήσεων της ΝΔ και στην περιγραφή αλλαγών που θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον.

Αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ παραδέχονται δημόσια ότι δεν έχει γίνει τίποτα για την εξυγίανση των νοσοκομείων του ΕΣΥ, την καλύτερη λειτουργία του ΟΣΕ και των αστικών συγκοινωνιών, τον έλεγχο του διαχειριστικού χάους στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το αποτέλεσμα αυτής της απαράδεκτης κατάστασης είναι η κατασπατάληση των οικονομικών πόρων που εξασφαλίσαμε με τη δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων. Όσα λεφτά εξασφαλίζει το ελληνικό Δημόσιο εφαρμόζοντας μια ισοπεδωτική εισοδηματική και ασφαλιστική πολιτική χάνονται στη μαύρη τρύπα της κακοδιαχείρισης.

Σκληρό δίλημμα

Εξαιτίας της διαχειριστικής της αποτυχίας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί τους επόμενους μήνες αντιμέτωπη με ένα σκληρό πολιτικό δίλημμα. Ή θα πρέπει να περιορίσει κι άλλο τις αποδοχές των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες, τον ΟΣΕ, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και να πάρει πρόσθετα μέτρα περιορισμού των ασφαλιστικών, συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων ή θα αυξήσει τις επιδοτήσεις μέσω του κρατικού προϋπολογισμού πολύ πάνω από τα όρια που έχουν συμφωνηθεί, για το 2010, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Στην πρώτη περίπτωση η κυβέρνηση Παπανδρέου θα βρεθεί αντιμέτωπη με την οργή των εργαζομένων -χαρακτηριστικό το παράδειγμα της δυναμικής κινητοποίησης των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες-, ενώ στη δεύτερη περίπτωση θα εμπλακεί σε μία σκληρή αναμέτρηση με τους επιτηρητές της ελληνικής οικονομίας.

Αυτά παθαίνει όποιος δεν έχει προετοιμαστεί για την άσκηση της εξουσίας, δεν έχει δημιουργήσει τους αναγκαίους συσχετισμούς δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα και υποβαθμίζει τη σημασία του ανθρώπινου παράγοντα και της καλής οργάνωσης. Οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων δεν οδηγούν πουθενά όταν δεν συνοδεύονται από την κινητοποίηση εξαιρετικά ικανών στελεχών, την αναδιοργάνωση των επιχειρήσεων και των οργανισμών και τη δημιουργική κινητοποίηση των εργαζομένων.