Επειδή το θέμα που πρόκυψε με το ΙΚΑ και τα παπούτσια των διαβητικών με ενόχλησε προσωπικά (τυχαίνει να έχω βιώσει τέτοιο τραγικό περιστατικό στον πολύ στενό μου κύκλο) αποφάσισα να ψάξω ενδελεχώς όλες τις πλευρές του. Δείτε που κατέληξα. Έχουμε να κάνουμε με:
Α. Δέκα χιλιάδες ταλαίπωρους διαβητικούς
Β. Την οικονομική κρίση
Γ. Ένα ΙΚΑ ανίκανο να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Δ. Μια (τουλάχιστον) αφελή υπάλληλο
Ε. Ένα σωματείο με μυστήρια(;) αιτήματα
Υπενθυμίζω την υπόθεση. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη «ΠΟΣΣΑΣ ΔΙΑ», ζήτησε τρεις φορές εγγράφως από το ΙΚΑ να περιλάβει στις ιατρικές παροχές προς τα μέλη του και τα ειδικά παπούτσια για διαβητικούς. Μ’ αυτά τα υποδήματα ελαχιστοποιείται η πιθανότητα να δημιουργηθούν πληγές στα πολύ ευαίσθητα άκρα των ασθενών αυτών, πληγές που συνήθως οδηγούν σε ακρωτηριασμό.
Η απορριπτική απάντηση του ΙΚΑ πήγε εγγράφως στην Ομοσπονδία, υπογεγραμμένη από την προϊσταμένη του τμήματος παροχών κυρία Μαρία-Ελένη Χάρου. Το ανατριχιαστικό απόσπασμα της επιστολής που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, ήταν το ακόλουθο: «Με τη χρήση τους, δεν αποφεύγεται ο ακρωτηριασμός του ποδιού, απλά καθυστερεί ένα με δύο χρόνια και το αναμενόμενο όφελος θα είναι μικρότερο από το προβλεπόμενο κόστος».
Ας δούμε τη σειρά των πραγμάτων. Η Έκτακτη Ειδική Επιτροπή της Διοίκησης του ΙΚΑ που αποτελείται από γιατρούς, συνεδρίασε για να εξετάσει το αίτημα της Ομοσπονδίας. Υποτίθεται ότι οι γιατροί εξετάζουν και αποφαίνονται για κάθε αίτημα με καθαρά ιατρικούς-επιστημονικούς όρους. Η πραγματικότητα δεν είναι αυτή βέβαια.
Οι γιατροί της Επιτροπής ξέρουν τη γενική πολιτική της εκάστοτε διοίκησης και βάζουν πάντα λίγο νερό στο επιστημονικό κρασί τους. Στις μέρες μας, λόγω της οικονομικής κρίσης και της τραγικής ταμειακής του κατάστασης, το ΙΚΑ κάνει περικοπές δαπανών, όχι αύξηση των παροχών. Συνεπώς θα ήταν πολύ δύσκολο να εγκρίνουν μια τέτοια νέα δαπάνη, όσο ιατρικά δίκαιη κι αν τη θεωρούσαν. Η ανάλγητη οικονομική κρίση λοιπόν, σε πρώτο πλάνο την έκανε τη δουλειά της.
Πάμε τώρα στην υπάλληλο που έστειλε το περίφημο έγγραφο. Είναι προφανές ότι επρόκειτο για μια ανοησία πρώτου βαθμού, από έναν άνθρωπο που δεν είχε την ικανότητα ή την δυνατότητα να αντιληφθεί τη διαφορά ενός εσωτερικού εγγράφου, με ένα δημόσιο έγγραφο που απευθύνεται σε κάποιο σύλλογο ανθρώπων που υποφέρουν. Ο εσωτερικός τεχνοκρατισμός μπορεί να συνηθίζεται, όταν όμως δημοσιοποιηθεί μετατρέπεται σε απανθρωπιά και κυνισμό.
Η κυρία αυτή δεν μπόρεσε να κάνει καν τον συσχετισμό ανάμεσα στους διαβητικούς και άλλους ασθενείς. Αν τα συγκεκριμένα παπούτσια δεν χορηγούνται διότι απλώς αναβάλουν τον ακρωτηριασμό, θα ήταν λογικό να μην χορηγούνται φάρμακα ούτε σε καρκινοπαθείς αφού κι αυτοί δύσκολα θεραπεύονται. Θα πείτε ότι τέτοια καυτά έγγραφα θα έπρεπε να φεύγουν από τη διοίκηση ή το γραφείο τύπου αφού ελεγχθούν και όχι από τον κάθε τυχάρπαστο υπάλληλο. Σωστά, αλλά και το ΙΚΑ ένα μπάχαλο είναι, όπως όλες οι δημόσιες υπηρεσίες.
Υπάρχουν όμως και μια σειρά από άλλα πράγματα, άκρως ενδιαφέροντα στην υπόθεση αυτή. Η αρμόδια διεύθυνση του ΙΚΑ υποστηρίζει ότι επειδή η Ομοσπονδία Διαβητικών είχε υποβάλλει το ίδιο αίτημα και παλιότερα, είχε σταλεί πανομοιότυπη απάντηση από την προηγούμενη διοίκηση του Ταμείου, χωρίς τότε να αντιδράσει ή να προσβληθεί κανείς στην Ομοσπονδία Διαβητικών. Εγώ δεν κατάφερα να διασταυρώσω αυτή την πληροφορία, η οποία υπονοεί ότι η ζυγαριά που μετρά τον κυνισμό έχει κομματικά μέτρα και σταθμά. Αυτό όμως που κατάφερα να διασταυρώσω είναι ότι σήμερα, το ΙΚΑ χορηγεί αυτά τα παπούτσια για διαβητικούς.
Απορώ γιατί κανένας μέσα από το ΙΚΑ δεν το είπε αυτό, δυο μέρες τώρα που γίνεται όλο αυτή η φασαρία στα κανάλια και στις εφημερίδες. Μέχρι σήμερα, όποιος ασφαλισμένος διαβητικός αγόραζε ένα τέτοιο ζευγάρι παπούτσια, μπορούσε να παρουσιαστεί στην δευτεροβάθμια επιτροπή του υποκαταστήματος της περιοχής του και να πάρει τα χρήματα που είχε πληρώσει. Αυτό γινόταν συστηματικά, αλλά είμαι βέβαιος ότι ουδείς έχει ενημερώσει γι' αυτό την διοίκηση. Μέχρι χθες τουλάχιστον, δεν το ήξεραν.
Πάμε και στο τελευταίο, που είναι εξαιρετικά σοβαρό. Όποιος διαβητικός θέλει σήμερα να αγοράσει αυτά τα ειδικά παπούτσια, μπορεί να το κάνει πληρώνοντας 130 ευρώ. Τόσο πουλιούνται σ' όλα τα ειδικά καταστήματα. Προσωπικά μπήκα στο ίντερνετ και είδα όλες τις μάρκες αυτών των παπουτσιών σ' αυτή την τιμή. Όσοι μάλιστα πήγαν στις δευτεροβάθμιες επιτροπές του ΙΚΑ, απόδειξη 130 ευρώ έδειχναν και τόσα χρήματα έπαιρναν απ' το ταμείο.
Η Ομοσπονδία Διαβητικών, για κάποιο άγνωστο λόγο, στο αίτημα της κοστολογεί αυτό το παπούτσι στα 450 ευρώ. Γιατί; Ανεξήγητο. Κάποιοι στο ΙΚΑ υποστηρίζουν μάλιστα ότι το έγγραφο του αιτήματος της Ομοσπονδίας, συνοδευόταν από διαφημιστικό συγκεκριμένης εταιρείας που έδειχνε τον τύπο του παπουτσιού και την τιμή του. Αν ισχύει αυτό, τότε και οι δύο πλευρές παίζουν κυνικά πάνω στο πρόβλημα αυτών των ανθρώπων. Κι αν όχι όλοι στις δύο πλευρές, σίγουρα κάποια επίλεκτα μέλη τους. Διότι τα λεφτά είναι πολλά και ξέρουμε ότι με πρόσχημα τον πόνο των ανθρώπων, πολλοί έχουν γίνει ζάπλουτοι.
Όπως κατέληξε το θέμα, πιστεύω ότι ανεξαρτήτως οικονομικής κρίσης, το ΙΚΑ πρέπει να χορηγήσει αυτά τα υποδήματα. Απλώς να το κάνει με έλεγχο, μέσω της αγοράς και με τιμές αγοράς. Επ' ουδενί λόγο να μην επιτραπεί η δικαιολόγηση και η διανομή αυτών των παπουτσιών να γίνεται από την ίδια την Ομοσπονδία, διότι και αυτό ακούστηκε.
Απλές και διαφανείς διαδικασίες που δεν θα αντιμετωπίζουν τους ασθενείς ως ζώα, αλλά και δεν θα διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα. Αυτό χρειάζεται και τίποτα άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου