Με δική της ευθύνη η κυβέρνηση έχει πέσει σε μία οικονομική, πολιτική παγίδα, από την οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγει. Οι όροι που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο καθιστούν πρακτικά αδύνατη την πολιτική που περιγράφεται σε αυτό, ενώ είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξασφαλίσει η Ελλάδα τη χρονική παράταση της λειτουργίας του μηχανισμού στήριξης.
Τα 110 δισ.
Ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Παπακωνσταντίνου εξασφάλισαν το «πακέτο» χρηματοδοτικής στήριξης 110 δισ., κάνοντας δύο σοβαρά λάθη εκτίμησης. Πρώτον, θεώρησαν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εφαρμόσει μία πολιτική που όπως αποδεικνύεται δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, ελλειμμάτων και νέων μέτρων. Δεύτερον, εκτίμησαν πως θα μπορούσαν να δημιουργηθούν τα πλεονάσματα που είναι αναγκαία για τη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους αμέσως μετά τη λήξη της τριετούς περιόδου χρηματοδοτικής στήριξης.
Έχει γίνει σε όλους φανερό ότι η πολιτική του μνημονίου δημιουργεί δραματικά οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα και πως είναι πρακτικά αδύνατο να βρούμε τα 50-70 δισ. ευρώ που χρειαζόμαστε σε ετήσια βάση από το 2013 και πέρα για να χρηματοδοτήσουμε το δημόσιο χρέος.
Φοβερή αστοχία
Το παιχνίδι χάθηκε για την Ελλάδα επειδή ο κ. Παπανδρέου δεν διαπραγματεύθηκε σαν απαιτητικός εταίρος, όπως είναι βέβαιο πως θα έκαναν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Κώστας Σημίτης, αλλά σαν πανικόβλητος υπερχρεωμένος δανειολήπτης.
Σαν να μην έφτανε αυτό, άφησε τη διαπραγμάτευση στα χέρια του άπειρου κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είπε σε όλα «ναι», εξασφαλίζοντας ενδεχομένως μια καλή διεθνή καριέρα αμέσως μετά την απομάκρυνσή του από το υπουργείο Οικονομικών.
Η ελληνική κυβέρνηση έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα λογικό συμβιβασμό, αξιοποιώντας και τους κινδύνους που θα δημιουργούσε ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας για τη ζώνη του ευρώ. Με βάση το μνημόνιο έχουμε απομονωθεί στη δική μας, κατώτερη κατηγορία και είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να εξασφαλίσουμε την πολιτική κατανόηση όλων των κυβερνήσεων και των Κοινοβουλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να εγκριθεί η χρονική επέκταση της διάρκειας του μηχανισμού στήριξης.
Οι διερευνητικές επαφές που είχαν ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Παπακωνσταντίνου στην Ευρωπαϊκή Ένωση οδήγησαν σε αρνητικά αποτελέσματα. Η διοίκηση του ΔΝΤ δείχνει να κατανοεί το ελληνικό πρόβλημα και να δέχεται τη χρηματοδοτική στήριξη της ελληνικής οικονομίας πέρα από την τριετία που λήγει το 2012. Αντίθετα, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο αρνούνται να δώσουν πίστωση χρόνου στην Ελλάδα, αξιολογώντας την κατάσταση με πολιτικά κριτήρια.
Η κ. Μέρκελ δεν θέλει «να επιδοτήσει ο Γερμανός φορολογούμενος» τους «ασυνεπείς» Έλληνες, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να αποφύγει μια διαχειριστική χαλάρωση, που μπορεί να προκαλέσει τη δυναμική αντίδραση κυβερνήσεων χωρών όπως της Σλοβακίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου