ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ Καλύτερα πολλοί υπουργοί αλλά με έναν τομέα ο καθένας

Του Γιώργου Λακόπουλου από tanea.gr 

Μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα. Ισως η μεγαλύτερη μπαρούφα της πολιτικής ρητορικής των τελευταίων χρόνων. Μήπως ακριβώς το αντίθετο έπρεπε να συμβαίνει: μια κυβέρνηση με θεματικά υπουργεία; Δηλαδή ένα χαρτοφυλάκιο, ένα αντικείμενο. Σε τι ωφελούν τα υπουργεία με τα ονόματα σιδηρόδρομους, με τις πολλές και αντιφατικές καμιά φορά αρμοδιότητες;
Πώς είναι δυνατόν ένας υπουργός να είναι σε θέση να διευθύνει πολιτικά, αλλά και διοικητικά, τρεις και τέσσερις διαφορετικούς τομείς ταυτόχρονα- ειδικά κάποιοι υπουργοί που δεν θα τους έλεγες και πρώτα μυαλά ή πρώτους δουλευταράδες; Και ποιες συνέπειες είχε μέχρι τώρα στην απόδοση, την πραγματική ευελιξία και τη διαφάνεια ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας των υπουργείων;

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα καταδείξουν ότι τα περί μικρού και ευέλικτου σχήματος που κατά καιρούς διακηρύσσουν οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί και ποτέ δεν υλοποιούν ως πρωθυπουργοί- γιατί απλούστατα δεν είναι δυνατόν να υλοποιήσουν- δεν είναι παρά η προσαρμογή στον διάχυτο λαϊκισμό που σαρώνει τον ελληνικό δημόσιο βίο. Το πρόβλημα διακυβέρνησης της χώρας δεν βρίσκεται στον αριθμό των υπουργών.

Βρίσκεται στην αναποτελεσματικότητα των υπουργών, που δεν είναι άσχετη με την υπερσυγκέντρωση εξουσιών και αρμοδιοτήτων. Οι πολλοί υπουργοί θα απέδιδαν καλύτερα. Κατά συνέπεια, μήπως ήλθε η ώρα να δούμε το μοντέλο «Παίρνει κάποιος μία και μόνη αρμοδιότητα και ένα χρονοδιάγραμμα να τη διεκπεραιώσει». Ούτε τριβές μέσα στα υπουργεία, ούτε καβγάδες για την κατανομή αρμοδιοτήτων, ούτε ο ένας να τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια του άλλου για να τον ακυρώσει και να του πάρει το χαλί. Τι σημασία έχει αν τα χαρτοφυλάκια γίνουν 60 ή 70, αν πρόκειται να υπάρχει αποτέλεσμα, να γίνεται δουλειά και να προχωρούν τα πράγματα. Στον μισθό του υπουργού θα κολλήσουμε;

Και τι όφελος θα έχουμε αν γίνουν 10-12, αν πρόκειται να εξελιχθούν σε γραφειοκρατικά τέρατα;

Συμπέρασμα. Είναι καλύτερα να υπάρχουν πολλοί υπουργοί με έναν τομέα ο καθένας, παρά λίγοι υπουργοί με πολλούς τομείς ο καθένας.

Τους λόγους τους εξήγησε πριν από μερικά χρόνια ο Κόφι Ανάν: «Με ρωτούν γιατί δεν κατάφερα να αλλάξω τον ΟΗΕ σε έξι μήνες όταν ο Θεός χρειάστηκε μόνο έξι μέρες για να δημιουργήσει το Σύμπαν και απαντώ: ο Θεός είχε το φοβερό πλεονέκτημα να δουλεύει μόνος του».