Όποιος περιμένει να δει λιπόθυμο στο δρόμο για να πεισθεί για τη φτώχια, ας παραμερίσει (μέρες που ναι κιόλας) την αυτάρεσκη βεβαιότητά του κι ας ανοίξει λίγο τα ματάκιά του να δει λίγο παραέξω από τα οικοδομικά τετράγωνα της Εκάλης και των υψιπέδων του Πανοράματος Βούλας. Η καρδιά της πόλης δεν χτυπάει εκεί (καλώς ή καλώς).
Ποσώς με ενδιαφέρει πόσα εισιτήρια έχουν κοπεί με προορισμό της Κουρσεβέλ ή τα νησιά Γκαλάπαγκος, οι ταξιδιώτες τους δεν τιμωρούνται ποτέ άλλωστε.Τιμωρημένους και αόπλους θα δείτε στην Αθήνα-Βομβάη-Τίρανα. Την πιο ζωηρή Κυριακή της χρονιάς, αυτήν προχτές, με τα μαγαζιά ανοιχτά (και χάσκοντα): απ το Σύνταγμα στο Γκάζι, δυο τσιγάρα δρόμους για τους καπνιστές. Μη βιαστείτε να αλλάξετε κείμενο, αυτό ζούμε. Στον ανισόπεδο κόμβο του Γηροκομείου ένα νεκρό σκυλί κείται στο ρείθρο εδώ και μία εβδομάδα, κανένας δημοτικός υπάλληλος δεν το χει μαζέψει - οι δημοτικοί υπάλληλοι κόβουν κλήσεις.
Από την πλατεία Συντάγματος ξεκίνησα πεζή: καμμιά δεκαριά παιδάκια προσπαθούσαν να βρουν ένα λόγο να χαρούν μέσα στη βρώμα της πλατείας, τον θλιβερό Άγιο Βασίλη που μπροστά του ο μακαρίτης Άλκης Στέας είχε το μπρίο και τη ζεστασιά γαλλικού καμπαρέ, δύο δέντρα της πλατείας στέκουν καμμένα με τις φυλλωσιές κάρβουνο, περαστικοί που δεν ξέρουν πια αν έχουν το δικαίωμα να χαρούν για κάτι, χριστουγεννιάτικο ή μη.
Έχουμε τόσο διαφθαρεί και παχυδερμιάσει που οι περιγραφές και τα λόγια ούτε εισακούονται ούτε πείθουν. Γι αυτό βγείτε μια βόλτα παρακαλώ: τα μόνα γεμάτα καροτσάκια είναι των πακιστανών που μας ξεφορτώνουν από τα παλιοσίδερά μας. Η ουρά στα συσσίτια του Δήμου, στριφογυρίζοντας έφτανε στο έξω δρόμο πέρα από το πεζοδρόμιο, ουρά σε συσσίτια ζωντανή μπροστά μας έχουμε δει ποτέ; Ας πάμε και τα βλαστάρια μας να αντικρίσουν ό,τι ξέραμε μόνο από τις μαρτυρίες των γονιών μας και τη μυθοπλασία. Όχι σαν τουριστικό αξιοθέατο, ας μπούμε μέσα και ας προσφέρουμε ένα χεράκι.
Ένα χεράκι - βοήθειας, συμπαράστασης, τρυφερότητας: ας μαζέψουμε τα φάρμακα που τιγκάρουν αχρησιμοποίητα στα φαρμακεία μας, τα ρούχα που στιβάζονται στις ντουλάπες, κονσέρβες και τρόφιμα που αφθονούν στα ντουλάπια της κουζίνας.Το γράφει σήμερα και σε post o Κορτώ: "Επειδή, όσο κρίμα και να'ναι, συμβαίνει σε όλους μας να πετάμε φαΐ, μια μικρή πρόταση που ίσως βοηθήσει. Διπλές καθαρές σακούλες κι ένα λευκό χαρτί περασμένο στ' αυτιά της σακούλας. Αν πιστεύετε ότι μπορεί να βοηθήσει έστω και λίγους απ' τους πλέον δυστυχείς συνανθρώπους μας, διαδώστε το".
Μη μου αντιγυρίσετε ότι τα ντελίβερυ κάνουν χρυσές δουλειές, σας ξαναλέω περπατήστε λίγο στην καρδιά της πόλης, τη γκρίζα, βρόμικη, ξεφλουδισμένη, φτωχή κι ίσως ξεκουνηθούμε για το πώς πρέπει να βγούμε λίγο έστω από τις συνήθειές μας αυτά τα Χριστούγεννα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου