ΠΡΙΝ ΑΠΟ έναν µήνα, οι εκλογές του Νοεµβρίου έµοιαζαν µε περίπατο για την κυβέρνηση. Οι πλέον αισιόδοξοι υπολόγιζαν ότι µπορεί να κερδίσει ακόµη και δώδεκα στις δεκατρείς περιφέρειες, όλες, εκτός από την Κεντρική Μακεδονία.
ΜΕΣΑ ΣΕ έναν µήνα, όµως, τα πράγµατα άλλαξαν αισθητά. Αν όχι σε προθέσεις ψήφου (τις οποίες ακόµη δεν µπορούµε να σταθµίσουµε µε σχετική ασφάλεια λόγω και της ιδιαιτερότητας των εκλογών...), τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικού και κοινωνικού κλίµατος.
ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ κανείς δεν µιλάει για περίπατο. Οι περισσότεροι αποφεύγουν τις προβλέψεις. Και να σκεφτεί κανείς ότι απέχουµε ακόµη τέσσερις εβδοµάδες από τις εκλογές. Στις αρχές Σεπτεµβρίου σηµειώναµε εδώ ότι δύο µήνες είναι πολύ µεγάλο διάστηµα στην πολιτική – το ίδιο ισχύει και για τις τέσσερις εβδοµάδες...
ΦΥΣΙΚΑ, µιλάµε για αυτοδιοικητικές εκλογές. Δεν κρίνουν τη διακυβέρνηση του τόπου, ούτε υπάρχει περίπτωση να τεθεί τέτοιο θέµα, ακόµη κι αν τα αποτελέσµατα είναι τα χειρότερα για τη συµπολίτευση.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ πλευρά, όµως, είναι κάλπη. Κι όταν µια απλή δηµοσκόπηση µπορεί να προκαλέσει τόσες πολιτικές αναταράξεις, σκεφτείτε τι αναστάτωση µπορεί να δηµιουργήσει ένα εκλογικό αποτέλεσµα. Εστω κι αν αφορά περισσότερο τις εντυπώσεις παρά την ουσία.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ µε την κυβερνητική παράταξη δεν είναι ότι κινδυνεύει να εισπράξει µια ευρεία κοινωνική δυσαρέσκεια – αυτό είναι περίπου αναµενόµενο, αν όχι και φυσιολογικό, για µια κυβέρνηση που πλησιάζει στο µέσο της θητείας της και κάνει µια δύσκολη προσπάθεια...
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι ότι, έναν µήνα πριν από τις εκλογές, δεν έχει ακόµη βρει τι ακριβώς ζητάει από τους ψηφοφόρους, απέναντι σε µια αντιπολίτευση που σχεδόν σύσσωµη ζητάει την καταδίκη της κυβέρνησης ή έστω να της σταλεί µια προειδοποίηση.
ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ, λοιπόν, από τους ψηφοφόρους η κυβέρνηση; ΝΑ ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΟΥΝ την κυβερνητική πολιτική; Θα ήταν ίσως το πιο λογικό, αλλά δεν βλέπω τους υπουργούς να συνωστίζονται για να τους πείσουν. Οι περισσότεροι σφυρίζουν αδιάφορα, προτιµώντας να βγάλουν την ουρά τους έξω από τις αντι-δηµοφιλείς επιλογές. Ακόµη και τα πιο σοβαρά επιχειρήµατα υπέρ της κυβερνητικής προσπάθειας σπανίως διατυπώνονται.
ΝΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΟΥΝ τον «Καλλικράτη»; Ποιος ενδιαφέρεται... Για τον µέσο Ελληνα και σε αυτήν τη συγκυρία, το ερώτηµα κινείται στα όρια του σουρεαλισµού.
ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΝ τους ικανότερους δηµάρχους και περιφερειάρχες; Λογικό και αυτό. Αλλά κάποιος βλαξ περιόρισε διά νόµου τις τηλεοπτικές εµφανίσεις των υποψηφίων. Αποτέλεσµα; Ελλείψει υποψηφίων, η προεκλογική εκστρατεία εξελίσσεται στο επίπεδο της γενικής πολιτικής µε κεντρικά πολιτικά στελέχη. Με άλλα λόγια, προσαρµόζεται στην ατζέντα της αντιπολίτευσης.
ΓΙ' ΑΥΤΟ, όλη η προσπάθεια της κυβέρνησης θα είναι τώρα να αλλάξει την ατζέντα...
Οταν µια απλή δηµοσκόπηση µπορεί να προκαλέσει τόσες πολιτικές αναταράξεις, σκεφτείτε τι αναστάτωση µπορεί να δηµιουργήσει ένα εκλογικό αποτέλεσµα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου