Αμερικανική απογοήτευση με την Τουρκία

Του Γιώργου Κύρτσου από την citypress.gr

Η απόφαση της κυβέρνησης Ερντογάν να σταθεί στο πλευρό του Ιράν και να καταψηφίσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την ενίσχυση των διεθνών κυρώσεων σε βάρος της Τεχεράνης για το πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου που ακολουθεί έχει προκαλέσει την αρνητική αντίδραση της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Η θεωρία της γέφυρας

Ο Πρόεδρος Ομπάμα και οι συνεργάτες του θεωρούν ότι η Τουρκία μπορεί να παίξει το ρόλο πολιτικής και πολιτισμικής γέφυρας μεταξύ της Δύσης και του Ισλάμ...
Γι’ αυτό υποστηρίζουν την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τις αντιρρήσεις των κυβερνήσεων ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, όπως της Γερμανίας και της Γαλλίας, και των περισσότερων Ευρωπαίων πολιτών.

Η πρόσφατη ρήξη της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ, εξαιτίας της αιματηρής επιδρομής Ισραηλινών κομάντος στα λεγόμενα πλοία της ειρήνης που προσπάθησαν να σπάσουν το ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, οδηγεί σε σκλήρυνση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής έναντι του Ισραήλ και του ισχυρού συμμάχου του, που είναι η Ουάσινγκτον. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας κ. Ερντογάν στηρίζει, μαζί με τον Πρόεδρο της Βραζιλίας κ. Λούλα, το καθεστώς της Τεχεράνης και ζητεί την επέκταση του διεθνούς ελέγχου για ενδεχόμενη κατασκευή πυρηνικών όπλων και στο Ισραήλ.

Αμερικανικός παραλογισμός

Η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να είχε αποτρέψει την προσέγγιση της Τουρκίας με το Ιράν εάν είχε ασκήσει ουσιαστική πίεση στο Τελ Αβίβ για να αναγνωρίσει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και να πάρει μέρος σε σοβαρές διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Από τη στιγμή που ο κ. Ομπάμα υποκλίνεται πλήρως στις απαιτήσεις του πανίσχυρου ισραηλινού λόμπι, ο κ. Ερντογάν είναι υποχρεωμένος να προστατεύσει την εθνική αξιοπρέπεια και τη διεθνή αξιοπιστία της Τουρκίας, υιοθετώντας μια πιο σκληρή πολιτική έναντι του Ισραήλ και του βασικού του συμμάχου.

Οι Αμερικανοί, αντιμέτωποι με την κατάρρευση της θεωρίας της τουρκικής γέφυρας, έχουν φτάσει στο σημείο να αποδίδουν ευθύνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θεωρούν ότι με την άρνησή της να δεχθεί την ένταξη της Τουρκίας σε αυτήν τη σπρώχνει προς την Ανατολή και το Ισλάμ. Όπως έδειξε και το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στην Ολλανδία, διευρύνεται το ακροατήριο των κομμάτων που ζητούν τον περιορισμό της νόμιμης και παράνομης μετανάστευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και του ρόλου του Ισλάμ. Δεν υπάρχουν πλέον οι κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις για διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Τουρκία και άλλες χώρες με παρόμοια χαρακτηριστικά.