Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου έχει υποχρέωση να περιορίσει τη διπλωματία κορυφής που ασκεί ανά τον κόσμο και να επενδύσει περισσότερο χρόνο και προσπάθεια στο συντονισμό της κυβέρνησής του...
«Ναι» σε όλα
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν αντέδρασε στην πρόταση της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε βάσει της οποίας χώρες-μέλη της Ευρωζώνης οι οποίες θα παρουσιάζουν μεγάλες αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους θα στερούνται τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις από το ταμείο συνοχής.
Η κυβέρνηση της Γερμανίας κάνει ό,τι μπορεί για να περιορίσει το κόστος της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους Γερμανούς φορολογούμενους. Το ερώτημα είναι τι ακριβώς κάνει ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος με τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει προετοιμάζει ένα εφιαλτικό οικονομικό και δημοσιονομικό μέλλον για τη χώρα μας.
Πιθανό σενάριο
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, μπορούμε να περιγράψουμε το ακόλουθο πιθανό σενάριο. Η Ελλάδα προχωράει, στο μέτρο του δυνατού, στη δημοσιονομική εξυγίανση αλλά δεν πιάνει τους στόχους, εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής ύφεσης που φέρνουν τα μέτρα αλλά και σοβαρών προβλημάτων στην εφαρμογή τους.
Οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ σημειώνουν τις σοβαρές αποκλίσεις από τα συμφωνηθέντα κατά τη διάρκεια του 2010. Το 2011 τα πράγματα πηγαίνουν ακόμη χειρότερα και το Βερολίνο αποφασίζει να εφαρμόσει τους κανόνες που αναμένεται να έχουν συμφωνηθεί μέχρι τον Οκτώβριο του 2010. Μετατρέπει την Ελλάδα σε παράδειγμα προς αποφυγή για τις άλλες χώρες-μέλη της Ευρωζώνης και ζητεί τη διακοπή της χρηματοδότησής μας μέσω του ταμείου συνοχής μέχρις ότου φανούμε συνεπείς στις δημοσιονομικές μας υποχρεώσεις.
Η δραστική μείωση των κοινοτικών επιδοτήσεων βυθίζει την ελληνική οικονομία σε βαθύτερη ύφεση και επιταχύνει την πορεία μας προς την υπερχρέωση, εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος πάνω από 150% του ΑΕΠ. Δημιουργούνται έτσι οι προϋποθέσεις για να ζητήσει το Βερολίνο την έξοδό μας από την Ευρωζώνη μέσω της λεγόμενης οργανωμένης χρεοκοπίας της χώρας μας.
Σε άλλο κόσμο
Και ενώ ο κ. Παπακωνσταντίνου λέει σε όλα «ναι» προετοιμάζοντας εκρηκτικές καταστάσεις για το μέλλον, άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου δίνουν μια μάχη τακτικής για να καθυστερήσει η εφαρμογή των συμφωνηθέντων που έχουν συμπεριληφθεί στο αμφιλεγόμενο μνημόνιο.
Ο υπουργός Εργασίας κ. Λοβέρδος έχει τις δικές του απόψεις για τον τρόπο εξυγίανσης του ασφαλιστικού συστήματος, που κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση από τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε στο πλαίσιο του μνημονίου. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας αλλά και του υπουργείου Υγείας μένει εντυπωσιακά πίσω στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων, με κίνδυνο να τιναχθεί στον αέρα ο κρατικός προϋπολογισμός του 2010.
Οι δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία, όπως και των νοσοκομείων του ΕΣΥ. Αυτό σημαίνει ότι σε 2-3 μήνες η κυβέρνηση Παπανδρέου θα έχει να επιλέξει μεταξύ της διακοπής της ομαλής χρηματοδότησης του κράτους πρόνοιας και της ρήξης με τους επιτηρητές της ελληνικής οικονομίας, εφόσον το ασφαλιστικό έλλειμμα και τα ελλείμματα των νοσοκομείων του ΕΣΥ θα προκαλέσουν τεράστιες αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν τεθεί.
Με τον κ. Παπακωνσταντίνου να προσυπογράφει μια ισοπεδωτική οικονομική και δημοσιονομική πειθαρχία και άλλους υπουργούς να επιμένουν στη γνώριμη νεοελληνική ασυνέπεια που μας έφτασε στη σημερινή κατάσταση, δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε τις περιπέτειες που έρχονται. Ο μόνος που μπορεί να τις αποτρέψει είναι ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου, αρκεί, βέβαια, να εγκαταλείψει το προεδρικό στυλ διακυβέρνησης που έχει υιοθετήσει και να ασχοληθεί με την αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου