Λάβαμε και δημοσιεύουμε άλλο ένα περιστατικό που καταδεικνύει την πλήρη διάλυση του ΕΣΥ και την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα Νοσοκομεία της Περιφέρειας. Ένα 19 μηνών αγόρι κινδύνευσε σοβαρά αναζητώντας νοσηλεία και οι γονείς αναρωτιούνται: "Πόσα θύματα πρέπει να θρηνήσουμε για να παρθούν αποφάσεις και να μη μένουν στα λόγια". Η επιστολή που λάβαμε και που κοινοποιείται στην υπουργό Υγείας έχει ως εξής...
"Μετά το θλιβερό περιστατικό του θανάτου του παιδιού από μια σειρά παραλείψεων ,αλλά κυρίως από την έλλειψη βασικών προϋποθέσεων για τη λειτουργία του συστήματος υγείας στα Δημόσια Νοσοκομεία της Δυτ. Μακεδονίας μεταξύ των οποίων πρωτεύοντα ρόλο έχει η έλλειψη προσωπικού με αποτέλεσμα να μη λειτουργούν διάφορες Κλινικές αυτών και να ευχόμαστε να μη συμβεί σε συνάνθρωπο μας οτιδήποτε που θα απαιτούσε ιατρική συνδρομή, όμως αυτό δεν καθορίζεται από εμάς ,κάτι που δεν απέφυγε και η οικογένεια μου το Μ.Σάββατο 3-4-2010 .
Στις 3-4-2010 πήγα στο χωριό από το οποίο κατάγομαι με την οικογένεια της οποίας ένα μέλος είναι αγόρι δεκαεννέα (19) μηνών ,το οποίο σε κάποια στιγμή άρχισε να κάνει εμετούς συνέχεια και βέβαια όπως ήταν φυσικό το πήρα με το ΙΧΕ αυτοκίνητο μου μαζί με τη σύζυγο μου για να μεταβούμε στο Μαμάτσειο Νοσοκομείο Κοζάνης .
Κατά τη διαδρομή το παιδί έχανε τις αισθήσεις του και γνωρίζοντας το πρόσφατο περιστατικό του θανάτου άλλου παιδιού που διακομίστηκε στο Νοσοκομείο Κοζάνης και δεν του προσφέρθηκε απαραίτητη ιατρική συνδρομή με αποτέλεσμα το θάνατο του , στο δρόμο επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά με το Μποδοσάκειο Νοσοκομείο Πτολεμαϊδας και Γρεβενών και πήραμε την απάντηση ότι δεν λειτουργούν παιδιατρικές κλινικές κατευθύνθηκα με το αυτοκίνητο μου προς Βέροια ώστε να φθάσω στο εκεί Νοσοκομείο το συντομότερο δυνατό .
Επειδή το παιδί ενώ βρισκόμουν στον κόμβο Κοζάνης –Κρόκου άρχισε αιμόπτυση τηλεφωνικά κάλεσα το ΕΚΑΒ για να μεταφερθεί το παιδί στη Βέροια , αλλά και για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες λέγοντας τους ότι θα περιμένω στην εθνική οδό Κοζάνης –Βέροιας στο ύψος του LIDL.
Πράγματι σε λίγο ήλθε το ΕΚΑΒ και παρέλαβε το παιδί και αντί του Νοσοκομείου της Βέροιας το μετέφεραν στο Μαμάτσειο Νοσοκομείο, μήπως όπως οι ίδιοι δήλώσαν μετά το πρόσφατο θλιβερό περιστατικό του θανάτου παιδιού υπάρχει κανένας γιατρός, όταν όμως έφθασε το ΕΚΑΒ στα εξωτερικά ιατρεία και ενώ το παιδί ήταν σχεδόν αναίσθητο ο Παθολόγος ,που ήταν σε Υπηρεσία αρνήθηκε να το εξετάσει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Τότε ζήτησα με το ασθενοφόρο να το μεταφέρουν στο Νοσοκομείο της Βέροιας πράγμα που αρνήθηκαν, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να το μεταφέρω μόνος μου με το ΙΧΕ αυτοκίνητο μου με κίνδυνο να προκαλέσω ατύχημα ,αφού μόνο σε ηρεμία δεν ήμουν και οδηγούσα κάτω από μεγάλη ψυχολογική πίεση λόγω της αγωνίας μου όχι μόνο για την κατάσταση του παιδιού μου ,αλλά φοβούμενος και για την ίδια τη ζωή του.
Αλήθεια ο όρκος του Ιπποκράτη τι επέβαλλε να κάνει στον γιατρό που ήταν Υπηρεσία, ο οποίος αρνήθηκε πεισματικά ακόμα και να προσφέρει την όποια βοήθεια στο παιδί.
Το ΕΚΑΒ γιατί αρνήθηκε να μεταφέρει ένα παιδί το οποίο κατά διαστήματα έχανε τις αισθήσεις του στο Νοσοκομείο Βέροιας, ποιος είναι ο ρόλος του.
Αλήθεια αυτή είναι η Δημόσια Υγεία που επιφυλάσσουν οι υπεύθυνοι για τους κατοίκους της περιοχής μας;
Αλήθεια θα περάσει και αυτή η διαμαρτυρία του λαού στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης για την λειτουργία της Δημόσιας Υγείας ως φωνή βοόντος εν τη ερήμω;
Αλήθεια όταν και Υπουργοί διαπιστώνουν την δεινή κατάσταση των Δημόσιων Νοσοκομείων γιατί δεν παίρνονται άμεσα μέτρα για την εύρυθμη λειτουργία των Νοσοκομείων ;
Πόσα θύματα πρέπει να θρηνήσουμε για να παρθούν αποφάσεις και να μη μένουν στα λόγια;
Για να μη θρηνήσουμε και άλλα θύματα σε καιρό μάλιστα ειρήνης όλοι μας με πρώτους τους θεσμικούς παράγοντες να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο δράσης ώστε να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εύρυθμη λειτουργία όλων των κλινικών του Μαμάτσειου Νοσοκομείου ,αλλά και των υπόλοιπων Νοσοκομείων της Δυτ. Μακεδονίας και όχι μόνο.
Ας φωνάξουμε δυνατά τη θέληση μας σ’ αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια της Δημόσιας Υγείας ότι θα τους πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα της αδιαφορίας και του χλευασμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου