Του Στέλιου Φούντογλου Ανεβαίνοντας την οδό Δημοκρατίας, στην πόλη της Κοζάνης έτυχε να γίνω μάρτυρας μιας πρωτοφανής επίθεσης αδέσποτων σε μια παρέα κοριτσιών. Τα φιλοζωικά μου συναισθήματα πολλές φορές υπερβαίνουν του λογικού. Είναι μέρος της κοινωνίας μας αυτές οι ψυχές που με τόσο δόλο και μανία περιθωριοποιούνται με αποτέλεσμα να γίνονται δημόσιος κίνδυνος για τους περαστικούς σε κάθε σοκάκι της πόλης μας.
Αρκετές φορές χρειάστηκε να κατέβω από το σπίτι μου για να «υπερασπιστώ» κοπέλες ή ακόμα και ηλικιωμένους, που έτυχε να περνάνε την ώρα που η μανία των τετράποδων ήταν στο ζενίθ. Η κατάσταση αυτή δεν είναι τωρινή. Χρόνια τώρα θυμάμαι η πόλη της Κοζάνης να κατακλύζεται από αδέσποτες ψυχές δείχνοντας την αδυναμία της εκάστοτε δημοτικής αρχής να χειριστεί ένα τόσο λεπτό ζήτημα.
Μια βόλτα στην κεντρική είσοδο της πόλης και καταλαβαίνει κανείς ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει δραματικά…
Πέραν τούτου οι αθώες αυτές ψυχές που παραμελήθηκαν – το τονίζω – από όλους εμάς κινδυνεύουν να αφανιστούν με βάναυσες μεθόδους επιτήδειων κατοίκων που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους.
Ποτέ δεν φταίει ένα κατοικίδιο εάν το αφεντικό του θεώρησε πως δεν έχει στα χέρια του μια ψυχή αλλά ένα αντικείμενο που μόλις φθαρεί βλέπει την έξοδο από την θαλπωρή της οικογένειας. Ήταν μέλος μιας οικογένειας αυτή η ψυχή που επιτίθεται στους περαστικούς.
Βαρέθηκε ή δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ο ιδιοκτήτης του;
Πολλές φορές κακοποιημένα σκυλάκια πετιούνται στους κάδους απορριμμάτων θυμίζοντας σε όλους μας τα κρυμμένα και αρρωστημένα μυαλά που κυκλοφορούν ελεύθερα.
Ευτυχώς οι ποινές αυστηροποιήθηκαν για όσους κακοποιούν και θανατώνουν ζώα, προβλέποντας επιβολή διοικητικών προστίμων έως 30.000 ευρώ για κάθε ζώο και κάθε περιστατικό, αλλά και ποινές φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους και χρηματικές ποινές από 5.000 έως 15.000 ευρώ για τους παραβάτες.
Το Νοσοκομείο Κοζάνης, συνήθως νυχτερινές ώρες, δέχεται επείγοντα περιστατικά από πολίτες που έχουν «πέσει θύματα επίθεσης από τους τετράποδους φίλους μας». Και εδώ έρχεται η ανευθυνότητα και η ανικανότητα της δημοτικής αρχής.
Χρηματική βοήθεια προς τους συμπολίτες μας που αφιερώνουν πολύτιμο χρόνο από την καθημερινότητά τους για την φροντίδα των αδέσποτων δεν υπάρχει. Μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλές φιλοζωικές οργανώσεις ζητούν φαρμακευτική και οικονομική βοήθεια για να μπορέσουν να φέρουν εις πέρας αυτή την τόσο δύσκολη αποστολή τους. Η δημοτική αρχή απούσα…
Δεν υπάρχουν λεφτά, λόγο οικονομικής κρίσης; Ποιος ξέρει…
Έχω ακούσει και το κορυφαίο σχόλιο του στυλ «εδώ δεν έχουμε να φάμε εμείς, τα σκυλιά θα κοιτάξουμε;»… Κι όμως η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και τα αδέσποτα πολλαπλασιάζονται μέρα με την μέρα.
Φορείς ασθενειών οι άτυχοι τετράποδοι φίλοι μας και υπάρχει ο κίνδυνος κάποιο μικρό παιδί που θα παίζει ανέμελα στην παιδική χαρά μέσα στην αθωότητα του, να προσβληθεί από κάποια ασθένεια που ίσως του στοιχίσει την ζωή του….
Ίσως να μας ακούγονται μακάβρια όλα αυτά, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως φταίχτες ενός τέτοιου τραγικού περιστατικού θα είμαστε εμείς και μόνο εμείς….
Πάντα πίσω από ένα αδέσποτο κρύβεται ένα ανεύθυνο αφεντικό…
Μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό…
Εις το επανιδείν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου