Πικραμένη μου Ελλάδα...

Του Στέλιου Φούντογλου

«Πικραμένη» μου Ελλάδα σε νοσταλγώ και σε κατανοώ… Μαθαίνεις από τα λάθη σου και παραμένεις το κέντρο του κόσμου. Είσαι σε μια γωνιά και παρατηρείς τα κακουργήματα των φιλοξενούμενών σου. Δεν σε υπολογίζουν χρόνια τώρα. Περιμένεις υπομονετικά την επόμενη σελίδα σου, αλλά έχουμε μείνει στάσιμοι σε μια αραχνιασμένη σελίδα που δεν χωράει άλλες λέξεις, οι γραμματοσειρές εξαντλήθηκαν… Στο διάβα της ιστορίας σου έμαθες να συγχωρείς, τα φώτα του πολιτισμού σου περιορίστηκαν. Εκμεταλλευτήκαμε το όνομά σου για το συμφέρων των λίγων και των ευνοημένων και αφήσαμε στην άκρη τα «πιστεύω».

       

Καμένη μου Ελλάδα, κυβέρνηση δεν έχεις, υπηρεσιακά καμώματα δημιουργούν αβεβαιότητα και πολιτική ανισότητα. Ξανά σε εκλογές πηγαίνουμε Ελλάδα, γιατί στα δημοκρατικά μας χρόνια δεν μάθαμε να συνεργαζόμαστε, δεν μάθαμε το «εμείς» αλλά ισχυροποιήσαμε το «εγώ». Δυσοίωνες οι προβλέψεις Ελλάδα μου, η τύχη σου είναι στα χέρια των ξένων, τα δικά σου παιδιά «μαλώνουν» για μια αυτοδυναμία.

Αυτοδυναμία Ελλάδα μου και περνάει πολύτιμος χρόνος. Χρόνος που δεν εκμεταλλευτήκαμε για το καλό σου. Η εγωπάθειά τους συγκρούεται με τα βλαστάρια σου. Οι ρίζες σου σταμάτησαν να μεγαλώνουν, στάσιμες και αυτές σαν την μίζερη πολιτική αστάθεια του χώματός σου. Σε περιτριγυρίζουν οι «Σειρήνες» του κέρδους, το συμφέρων μας σε δεύτερη μοίρα.

Αριστερή Ελλάδα μου, οι δυνάμεις σου πήραν παράταση από τον λαό σου, αλλά φοβούνται να κυβερνήσουν… Έχεις ακουστά Ελλάδα μου το πολιτικό κόστος; Είναι η γάγγραινα της πολιτικής σου!!! Αριστεροί με ολίγη, σαν τον παλιό ελληνικό σου καφέ. Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, θα τα μαζέψουμε τα αναθεματισμένα τα «κουκιά». Ο λαός σου Ελλάδα μου, μίλησε, ψηφίζοντας συνεργασία αλλά οι «μαριονέτες» σου δεν ακούν…. Έρχονται οι «Σειρήνες» Ελλάδα μου και κουφαίνουν την αναθεματισμένη λογική.

Δεξιά μου Ελλάδα, ψάχνουν συνεργασία για να σωθούν… Μίση του παρελθόντος εξαφανίζονται δια μαγείας για την νωπή εντολή του αόρατου λαού, για αυτοδυναμία. Δεν ξέρω Ελλάδα μου αν έμαθαν από τα λάθη τους, τα λάθη σου, ο χρόνος θα το δείξει…

Ψήφισε ο λαός Ελλάδα μου, με αγανάκτηση και μίσος. Του κλέψανε την αξιοπρέπειά του και συνεχίζει να μένει όρθιος ενάντια στης «δημοκρατίας τα αδιέξοδα». Ενάντια στην αδηφαγία των δανειστών που παράγουν ψεύτικες ελπίδες.

Δεν παράγει τίποτα Ελλάδα μου ο λαός σου. Περιμένει τις λαϊκές πολιτικές να του τάξουν τα αδύνατα, τα ουτοπικά. Περιμένει με μανία τις δοξασμένες μέρες, τις μεταπολιτευτικές, τις μέρες της καλοπέρασης και της «λούφας». Ακαλλιέργητη μένει η γη σου Ελλάδα μου, βιομηχανίες δεν έχεις, τα καράβια σου πλέουν για άλλες θάλασσες  για άλλες πολιτείες που η φορολογία προσελκύει τους καπεταναίους. Και συνεχίζεται η ασυνεννοησία Ελλάδα μου, κουράγιο…

Φώναξε Ελλάδα μου να μάθουμε να παράγουμε, να δημιουργήσουμε άλλες βάσεις, σταθερές, να έρθει η ανάπτυξη από εμάς τους ίδιους, καινοτόμες ιδέες να βρουν ανταπόκριση, να υλοποιηθούν τα όνειρα των νέων παιδιών σου που ξενιτεύονται για την υπερτιμημένη «Ιθάκη» τους. Ταρακούνησε τα παιδιά σου να ξυπνήσουν από τον λήθαργο της απογοήτευσης και της ανίας τους. Ταρακούνησε τους πολιτικάντηδές σου να ξεκινήσουν τα φθαρμένα γρανάζια και να χτυπήσουν το χέρι σε ένα τραπέζι που καταφεύγαμε χρόνια τώρα με κατεβασμένα τα κεφάλια και υποκύπταμε στα «πρέπει» και στα «πάρε». Ταρακούνησέ τους Ελλάδα μου, να συμφωνήσουν γιατί ο χρόνος τελειώνει…

Ελλάδα μου χρεοκοπήσαμε σαν άνθρωποι, χρεοκοπήσαμε σαν Έθνος, χρεοκοπήσαμε γιατί έπρεπε…

Ελλάδα μου ελπίζω να έμαθες από τα λάθη σου…

Εις το επανιδείν…