Του Στέλιου Φούντογλου Ε ναι λοιπόν, μια χώρα των δέκα εκατομμυρίων προσελκύει τα βλέμματα του παγκόσμιου ειδησεογραφικού ενδιαφέροντος. Ταξιδάκια αναψυχής στη χώρα της καλοπέρασης και του ήλιου, ετοιμάζουν οι ανταποκριτές των ξένων ΜΜΕ με σκοπό το «ρεπορτάζ» που θα κάνει τους εταίρους μας να κατανοήσουν το πρόβλημα της Ελλάδας. Πηχυαίοι τίτλοι, δισέλιδα, αφιερώματα, έρευνες, άρθρα από ανθρώπους που δεν ήξεραν την ακριβή γεωγραφική θέση της Ελλάδας, αντικατοπτρίζουν την δήθεν ελληνική πραγματικότητα. Ξαφνικά όλα τα «δαιμόνια» της δημοσιογραφίας αναπαράγουν δηλώσεις που καταδικάζουν την Ελλάδα. Έχουν καταντήσει γραφικοί με το να προεξοφλούν το μέλλον της «αποικίας» τους.
Γιατί τόσο ενδιαφέρων τελικά;
Γιατί από κομπάρσοι γινήκαμε πρωταγωνιστές;
Μήπως το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό;
Μήπως η Ενωμένη Ευρώπη σκαλίζει μια ιστορία που στο τέλος θα γίνει ο εφιάλτης της;
Υπάρχουν κάποια σημάδια αλλαγής σκέψης και τρόπου ζωής στην χώρα μας κάτι που δεν αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί μας μήτε και οι ξένοι ανταποκριτές. Δεν μιλάω για τα κόμματα ούτε για τα «σωτήρια» πυροτεχνήματά τους. Η πολιτική έχει χαθεί προ πολλού σε αυτόν τον δύσμοιρο τον τόπο. Μιλάω για τους ανθρώπους της αλληλεγγύης και της αισιοδοξίας. Μιλάω για τους νέους που πασχίζουν να βγουν από το τρυπάκι της τριακονταετίας. Τα έχουμε ξανά πει… Η θετική είδηση δεν πουλάει. Θέλει ψάξιμο, εκεί, στα μικρά γραμματάκια κρύβεται η επιτυχία.
Τρομοκρατούμαστε από την πληροφορία και αναπαράγουμε φράσεις του κέρδους. Κρεμόμαστε από τα χείλια της πάλαι πότε Ευρωπαίας κα. Λαγκάρντ. Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, μιλώντας για τους Έλληνες στην εφημερίδα Guardian, δηλώνει ότι τρέφει μεγαλύτερη συμπόνια για τα παιδιά της Αφρικής που δεν έχουν πρόσβαση σε επαρκή εκπαίδευση, παρά για τα Ελληνόπουλα που μαστίζονται από την φτώχεια στην Αθήνα.
Και εγώ μαζί σας κυρία μου, στηρίζω την προσπάθειά σας για τα παιδιά της Αφρικής. Δεν θέλω να σκεφτώ πως με τις πολιτικές σας, θα καταντήσετε την Ελλάδα μου τριτοκοσμική χώρα … Πάρτε μακριά τις «ελπιδοφόρες» πολιτικές σας και καλή επιτυχία στο διάβα της καταστροφής. Η Ευρώπη πρέπει να βρει την λύση…
Ο λαός μίλησε και το φώναξε δυνατά. Όχι στο Μνημόνιο, όχι στο παράλογο…. Αλλάξτε αυτά που οι ανίκανοι, κατά γενική ομολογία, δεν μπόρεσαν ούτε καν να αγγίξουν φοβούμενοι το πολιτικό κόστος… Ναι, εκεί θα μας βρείτε στο πλάι σας. Το τσιράκι σας, στα πελατειακά σας σχέδια, αποδήμησε εις Κύριον… Φτωχή η κηδεία, λίγος ο κόσμος. Ο επικήδειος έρχεται στις 17 Ιουνίου, θα είναι σκληρός και θα λέει αλήθειες που κρυβόντουσαν με δόλο τόσα χρόνια. Η αλήθεια πονάει πιο πολύ τους αδύναμους και τους αναξιόπιστους. Τα ψέματα σταμάτησαν και έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Το απαιτούν άλλωστε και οι συνθήκες…
Δεν ξέρω τελικά πόσο θα κρατήσει όλη αυτή η φαρσοκωμωδία εις βάρος της Ελλάδας. Με ενοχλεί όμως ιδιαίτερα η πρωτοκαθεδρία των πικρών σχολίων των «κολλητών» σε κάθε ελληνικό ΜΜΕ. Έχει κουραστεί ο κόσμος να αναλώνεται ξανά και ξανά στην ίδια καραμέλα της χρεοκοπίας. Γνωστά τα διλλήματα και οι συνιστώσες, γνωστά τα προεκλογικά συγχωροχάρτια, γνωστές οι συζητήσεις για το ποιος φταίει.
Σαν παιδική χαρά μου θυμίζει η προεκλογική μάχη. Τα παιδάκια με τις μπλε, τις πράσινες, τις κίτρινες μπλουζίτσες να μαλώνουν μέσα στην παιδική τους αθωότητα για το ποιος θα πάρει τις περισσότερες καραμελίτσες.
Οι παρομοιώσεις πολλές και ευρηματικές. Αλλά τα προβλήματα είναι εδώ και περιμένουν λύση…
Υπομονή ως την 17η Ιουνίου…
Και μην ξεχνάτε να ψαχουλεύεται την επιτυχία και την θετική είδηση στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες…
Είπαμε, υπάρχουν και τα καλά νέα!!!
Εις το επανιδείν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου