Ένας πιανίστας παίζει μια σειρά από νότες, την ώρα που μία γυναίκα τις ακούει μέσω ενός ηλεκτρονικού συστήματος επεξεργασίας μουσικής. Στη συνέχεια, αρχίζει η ίδια να παίζει μια αυτοσχέδια μελωδία βασισμένη στο προηγούμενο μουσικό κομμάτι. Ίσως η παραπάνω πρόκληση να μην μας ακούγεται ιδιαίτερα δύσκολη.
Αν λάβουμε όμως υπόψιν ότι μιλάμε για μια γυναίκα που είναι παράλυτη ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο και μπορεί να κάνει μόνο ελαφριές κινήσεις με τα μάτια και το κεφάλι της, σίγουρα θα αναθεωρήσουμε. Πρόκειται για τη δοκιμή ενός ηλεκτρονικού συστήματος επεξεργασίας μουσικής που αλληλεπιδρά άμεσα με τον εγκέφαλο του χρήστη, συλλέγοντας τα μικροσκοπικά ηλεκτρικά ερεθίσματα των νευρώνων.
Η συσκευή κατασκευάστηκε από τον συνθέτη και ειδικό στην ηλεκτρονική μουσική Eduardo Miranda, από το Πανεπιστήμιο του Plymouth στη Μ. Βρετανία, σε συνεργασία με τους επιστήμονες υπολογιστικών συστημάτων του Πανεπιστημίου του Essex. Μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη σε ανθρώπους με σοβαρές κινητικές αναπηρίες, στην προσπάθεια να δημιουργήσουν μουσική είτε για ψυχαγωγικούς είτε για θεραπευτικούς σκοπούς.
Η έρευνα του κ. Miranda, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Music and Medicine, δείχνει ότι η συμμετοχή στη σύνθεση μίας μουσικής μελωδίας μπορεί να είναι ωφέλιμη για τα άτομα που πάσχουν από νευρολογικές παθήσεις όπως είναι η άνοια ή η νόσος Πάρκινσον.
«Αυτή αποτελεί μία ενδιαφέρουσα προοπτική, που μπορεί να φανεί χρήσιμη για τους ασθενείς», δηλώνει ο Rainer Goebel, επιστήμονας νευρολογίας του Πανεπιστημίου Maastricht στην Ολλανδία με ειδίκευση στη διεπαφή μεταξύ του ανθρώπινου εγκεφάλου και υπολογιστή.
Η ανάπτυξη αυτής της στενής σχέσης μεταξύ του ανθρώπινου εγκεφάλου και των υπολογιστικών συστημάτων (brain–computer interfaces,BCIs), που δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να ελέγχουν τις λειτουργίες των υπολογιστών μόνο με την σκέψη τους, προσφέρει νέες προοπτικές και δυνατότητες για τους ανθρώπους με κινητικές αναπηρίες.
Οι πρώτες προσπάθειες του Eduardo Miranda και των συνεργατών του, που βασίζονταν σ’ αυτή τη διεπαφή μεταξύ υπολογιστή και ανθρώπου, επικεντρώθηκαν στη δυνατότητα μετακίνησης εικονιδίων. Όμως η ομάδα του Miranda, επιδίωξε την επίτευξη ενός πιο περίπλοκου έργου, που θα επέτρεπε στους χρήστες να παίζουν και να συνθέτουν μουσική.
Ο ίδιος αναφέρει ότι ενημερώθηκε πρώτη φορά για αυτό τον αναδυόμενο κλάδο πάνω από μία δεκαετία πριν, κατά τη διάρκεια της έρευνας του για το πως να δημιουργήσεις μουσική χρησιμοποιώντας τα κύματα του ανθρώπινου εγκεφάλου.
«Όταν συνειδητοποίησα τις δυνατότητες μιας τέτοιας μουσικής εφαρμογής για την ευημερία των ατόμων με ειδικές ανάγκες, δεν μπορούσα να μην αναπτύξω αυτή την ιδέα. Πλέον, δεν είμαι σε θέση να διαχωρίσω αυτή τη δουλεία με τις δραστηριότητες που έχω ως συνθέτης».
Το ζητούμενο είναι να διδάξεις τον χρήστη πώς να συσχετίζει τα ειδικά εγκεφαλικά σήματα με συγκεκριμένες ενέργειες, παρουσιάζοντας του ένα επαναλαμβανόμενο ερέθισμα (είτε ακουστικό είτε οπτικό είτε αφής), βάζοντάς τον να συγκεντρωθεί σε αυτό.
Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Miranda και οι συνεργάτες του έχουν σχεδιάσει σε μια οθόνη υπολογιστή πολλά κόκκινα κουμπιά, το καθένα από τα οποία περιέχει ένα μουσικό τόνο.
Οι χρήστες μπορούν να ρυθμίσουν την ένταση του σήματος με την ικανότητα τους να μεταλλάσσουν κάθε φορά την ένταση της προσοχής τους. Με αυτόν τον τρόπο καθορίζεται και το μέγεθος του αντίστοιχου κουμπιού στην οθόνη.
Ο κ. Miranda δηλώνει πως, σύμφωνα με τους θεραπευτές που χρησιμοποιούν την μουσική ως μέσο θεραπείας, θα ήταν προτιμότερο το σύστημα αυτό, που ρυθμίζει την διεπαφή του ανθρώπινου εγκεφάλου με τον υπολογιστή, να έμοιαζε με μουσικό όργανο.
Επίσης παραδέχεται ότι δεν είναι και τόσο εύκολο να αυξηθεί ο αριθμός των κουμπιών ή πλήκτρων πέραν των τεσσάρων αλλά είναι πεπεισμένος ότι θα τα επιτευχθεί κάτι τέτοιο στο μέλλον.
Πηγή-tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου