Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

TALK SHOWS Ή ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

Του Στέλιου Φούντογλου
fountoglou85@hotmail.com Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. 

Η σύσταση μιας εκπομπής συζήτησης έχει ως εκκίνηση  την πρόσκληση προσώπων που απασχολούν την επικαιρότητα, εκ μέρους του οικοδεσπότη-δημοσιογράφου για την σκιαγράφηση θεμάτων που κεντρίζουν το ενδιαφέρον μεγάλου ποσοστού της κοινής γνώμης. Στο παρελθόν καλεσμένοι αυτών των εκπομπών ήταν επιστήμονες και ειδικοί σε κάποια θέματα οι οποίες εκπομπές αποκαλούνταν εκπομπές λόγου.

Στις αρχές της γέννησης της ιδιωτικής τηλεόρασης τις αποκαλούσαμε εκπομπές συζητήσεων. Αργότερα talk show και στη συνέχεια μετά την περίοδο 92-93 τις κατατάσσουμε σε ενημερωτικές, πολιτικές και κοινωνικές . Οι συντελεστές των πολιτικών εκπομπών στην αγωνία τους να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα ποσοστά τηλεθέασης προσκαλούν ανθρώπους με φωτογένεια με εκρηκτικό ταμπεραμέντο όχι άτομα απαραίτητα άξια λόγου όσο αυτά που κερδίζουν τις εντυπώσεις, με εκτόπισμα και υπερβολικές δόσεις προσωπικότητας.

Η δομή μιας εκπομπής στηρίζεται γύρω από τον παρουσιαστή που είναι το κεντρικό πρόσωπο και ελέγχει την εκπομπή, και μια ομάδα δημοσιογράφων και τεχνικών . Ο παρουσιαστής  είναι ο επιμελητής και ο πρωταγωνιστής από την αρχή έως το τέλος του προγράμματος. Το μεγαλύτερο μέρος της τηλεθέασης οφείλεται σ’ αυτό το πρόσωπο το οποίο θα πρέπει να είναι αρματωμένο με γνώση κριτική αντίληψη, οξυδέρκεια, σοβαρότητα και μεγάλου εκτοπίσματος με ότι αυτό συνεπάγεται. Στην εκπομπή καλούνται πρόσωπα τα οποία έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο της συζήτησης ως επί το πλείστον καλούνται πρόσωπα που εκφράζουν συγκεκριμένες ιδεολογίες από όλους τους χώρους της πολιτικής φαρέτρας.

Ο χρόνος της ομιλίας καθορίζεται από την διάρκεια της εκπομπής και από τον χρόνο που θα κατανέμει ο οικοδεσπότης. Φυσικά ο χρόνος κάθε καλεσμένου καθορίζεται από το ποσοστό δύναμης του κάθε κόμματος.

Ο τηλεοπτικός χρόνος κινείται σε στενά πλαίσια ,είναι ακριβοπληρωμένος και επαφίεται στην ικανότητα του δημοσιογράφου-παρουσιαστή να τον απευθύνει στον κάθε ομιλούντα. Εξάλλου πλήθος διαφημιστών έλκονται από την θεματολογία των εκπομπών για διαφήμιση των προϊόντων τους καθότι οι εκπομπές αυτού του είδους λόγω υψηλής τηλεθέασης έχουν υψηλό αγοραστικό κοινό. Σήμερα οι συζητήσεις αυτές παίρνουν την μορφή σύγχρονων δικαστικών αιθουσών με αποτέλεσμα να προσκομίζονται αποδεικτικά στοιχειά εφόσον στο τραπέζι πέφτουν πλήθος κατηγοριών για τις πράξεις που έλαβαν χώρα κατά την εκτέλεση των διοικητικών τους καθηκόντων.

Ο δημοσιογράφος οφείλει να ερευνά εις βάθος και να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή για τις αποκαλύψεις που τυχόν θα έρθουν στο φως εν ώρα τηλεοπτικού χρόνου. Τα τεκμήρια που παρουσιάζονται θα πρέπει να έχουν τέτοια αποδεικτική δύναμη ώστε να είναι αδιάσειστες οι αποδείξεις. Πολλάκις οι δημοσιογράφοι άλλοτε με αγορασμένη σιωπή κι άλλοτε με πληρωμένη φλυαρία μπορεί να διαφθείρουν τους πολιτικούς.

Και τέλος και οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι μπορούν να διαφθείρουν τον πολίτη και να τον καταστήσουν με παροχές ,δημαγωγία, ψεύδη, συκοφαντήσεις, απειλές και κολακείες ένα ανδράποδο που εύκολα θα καταφερθεί ενάντια στη δημοκρατία  και στην ελευθερία. Αν και στην ελληνική πραγματικότητα οι εκπομπές τέτοιου τύπου δεν συνάδουν με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο ορισμένων καλεσμένων διότι εκτυλίσσονται σε κλίμα άκρως τρυκιμιώδες αφού οι περισσότεροι προσπαθούν να εισακουστούν με την γκάμα των ηχητικών τους δυνατοτήτων και όχι με την σοβαρότητα των λόγων τους. Πολλές φορές γινόμαστε μάρτυρες μη πολιτισμένων συζητήσεων και είμαστε ανήμποροι να καταλάβουμε την πολιτική τοποθέτηση του καθενός.

Εκεί πρέπει να παρεμβαίνει ο συντονιστής. Οι ίδιοι οι πολιτικοί επιλέγουν το πάνελ μιας εκπομπής ανάλογα με το ποιος την παρουσιάζει. Έγκριτοι δημοσιογράφοι συναγωνίζονται σε αίγλη τα πολιτικά πρόσωπα και συχνά έχουν οι παρουσιαστές προφίλ πολιτικού προσώπου και χρησιμοποιούν και πολιτικό λόγο και ύφος. Επίσης ο πολιτικός θα πρέπει να έχει μια σφαιρική θεώρηση των διεθνών ,οικονομικών και πολιτικών δεδομένων. Θα πρέπει ο δημοσιογράφος-συντονιστής να εξηγεί, να διαφωτίζει, να παίρνει θέση, να μάχεται για την αλήθεια με τόλμη και ορθή κρίση. Ζητούμενο αυτών των εκπομπών σε τελική ανάλυση είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων που να περικλείουν το σύνολο των τοποθετήσεων έτσι ώστε στο τέλος ο τηλεθεατής να έχει μια αίσθηση γενική των διαδραματιζομένων.

Πολλές φορές βέβαια είναι δύσκολη μια τέτοια εργασία, διότι αναλώνονται οι καλεσμένοι σε ύβρεις και σκωπτικά σχόλια. καταφέρονται ο ένας έναντι του αλλού εφόσον δεν έχουν να πουν τίποτα το ουσιαστικό και οι ενημερωτικές εκπομπές-πολιτικές ντύνονται με τον μανδύα της λέξεως show με στοιχειά ψυχαγωγικά δικαιολογώντας πλήρως την ονομασία τους ως talk shows!

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι δεν εκπληρώνουν στην  πλειοψηφία  τους το σκοπό τους, δηλαδή αυτόν της ενημέρωσης και της πολιτικοποίησης και των νεότερων ατόμων, των  πολιτικών όντων. Λειτουργεί  ανασταλτικά συχνά στην προσέγγιση των πολιτών αφού εκθέτονται οι πολιτικοί σε τέτοιο βαθμό ώστε διογκώνεται η ανικανότητα τους και η έλλειψη πολιτικής παιδείας, αρετές που χρειάζονται για την διακυβέρνηση μιας χώρας.

Η επιτυχία βέβαια μιας εκπομπής δεν συνιστάται μόνο στον οικοδεσπότη -δημοσιογράφο αλλά και στην σκηνοθετική δεινότητα του εκάστοτε σκηνοθέτη. Κι αυτό γιατί έχει μεγάλη σημασία η απόδοση των λεγόμενων αφού είναι μέσο αμείλικτο και διαφαίνονται όλες οι ατέλειες. Όλη η ομάδα παραγωγής και η δημοσιογραφική ομάδα θα πρέπει να συλλέγουν θέματα επίκαιρα και να προσεχθεί ο τόνος, το ύφος και ο ρυθμός γι’ αυτά που συμβαίνουν μπροστά στην κάμερα αλλά θα πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία και σ’ αυτούς που βρίσκονται πίσω από τα φωτά (οι τεχνικοί, φωτιστές, σκηνοθέτης και ο παραγωγός της εκπομπής). Οι εκπομπές αυτές δίνουν το έναυσμα για περαιτέρω συζητήσεις και γίνεται μια ανακύκλωση αυτών που έχουν λεχθεί και από αλλά μέσα επικοινωνίας όπως για παράδειγμα το ραδιόφωνο. Είναι λοιπόν αλυσίδα και τροφή για σχολιασμό από την κοινωνία .

Οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι ο διάλογος που υποτίθεται ότι πρέπει να γίνει δεν γίνεται λόγος, επιζητά τον αντίλογο η θέση την αντίθεση. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να μεταπηδούν από το δημοσιογραφικό θώκο στον πολιτικό θώκο γιατί στην εξουσία δεν μπορεί εύκολα να αντισταθεί ο δημοσιογράφος, εξάλλου κατά τα λεγόμενα του......πρέπει να παίρνει διαζύγιο από την εκάστοτε εξουσία για να υπάρχει μια αντικειμενικότητα....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου