ΟΜΟΛΟΓΩ ότι έχω αρχίσει να µπερδεύοµαι. Κι είµαι βέβαιος πως αν παραθέσω απλώς τη σειρά των γεγονότων, θα µπερδευτείτε κι εσείς.
ΕΩΣ ΤΑ ΤΕΛΗ Σεπτεµβρίου µας έλεγαν ότι τα πράγµατα πάνε µια χαρά, ότι το έλλειµµα έχει συντριβεί και ότι όπου να είναι ακόµη και µέσα στο 2011! θα ξαναβγούµε να δανειστούµε στις αγορές.
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ αρχίζουν να πέφτουν στο τραπέζι διάφορα ζητήµατα.
ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ, ΠΡΩΤΑ, ότι οι «άλλοι» θέλουν να επιµηκύνουν την αποπληρωµή των 110 δισ. ευρώ που πήραµε ως «επιβράβευση των προσπάθειών µας». Μόνο που η επιµήκυνση της αποπληρωµής γίνεται όταν δεν µπορείς να πληρώσεις, όχι όταν είσαι καλό παιδί.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΜΑΣΤΕ, ΥΣΤΕΡΑ, ότι το έλλειµµα του 2009 θα είναι τελικώς µεγαλύτερο από το αναµενόµενο. Πόσο µεγαλύτερο; Θα µας το ανακοινώσουν στις 15 Νοεµβρίου, την εποµένη των αυτοδιοικητικών εκλογών. Πάντως, πάνω από 15%.
ΠΑΡΕΠΙΜΠΟΝΤΩΣ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ πως και το φετινό έλλειµµα δεν θριαµβεύει: πέφτουµε έξω στα έσοδα αλλά και στις δαπάνες.
ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕΤΑ ο Πρωθυπουργός και διαβεβαιώνει ότι τα νέα µέτρα που θα ληφθούν δεν θα πλήττουν τους µισθωτούς και συνταξιούχους αλλά αν οι ψηφοφόροι µαυρίσουν την κυβέρνηση στις περιφερειακές εκλογές «θα πάνε χαµένες οι θυσίες µας» και θα αναγκαστεί να κάνει εκλογές για να αποφύγει το αδιέξοδο.
ΠΟΙΕΣ ΘΥΣΙΕΣ, όµως, θα πάνε χαµένες, αν βγει ο Δηµαράς; Και γιατί ο Πρωθυπουργός µιλάει για αδιέξοδο αφού, ούτως ή άλλως, δεν προτίθεται να πάρει νέα µέτρα; Τι πρόβληµα θα έχει να επιβάλει µέτρα που δεν θα πλήττουν τους µισθωτούς και τους συνταξιούχους; Και τι πρόβληµα θα έχει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ να τα ψηφίσει;
ΕΠΕΙΤΑ από αυτήν την παρέµβαση, πάντως, τα spreads απώλεσαν όσα οφέλη είχαν αποκοµίσει το περασµένο τρίµηνο και ξανανέβηκαν στα επίπεδα του περασµένου Μαΐου γιατί αυτή η αιφνίδια ανατροπή;
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΡΕΣ µετά, η Ευρωπαϊκή Ενωση εγκαθιδρύει µια νέα διαδικασία, µε την οποία ακόµη και µια χώρα-µέλος της ευρωζώνης θα µπορεί να κηρυχθεί σε «ελεγχόµενη πτώχευση» και να υποχρεωθεί σε αναδιάρθρωση του χρέους της.
ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ, µε δύο συνεντεύξεις του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αναφέρεται στο ενδεχόµενο µιας αναδιάρθρωσης του χρέους, για την οποία λέει ότι τελικώς µπορεί να µας συµφέρει κι ως εκ τούτου ζητάει να µην τη δαιµονοποιούµε. ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ µη βγάζω νόηµα. Και την ίδια στιγµή να υποψιάζοµαι ότι κάτι συµβαίνει. Διότι η άλλη εξήγηση είναι ότι έχουµε να κάνουµε µε µια συµπτωµατική σειρά ανεξήγητων αλλά ανεξάρτητων γεγονότων. Μόνο που σε ό,τι αφορά την οικονοµία, έχω µάθει να µην εµπιστεύοµαι τις συµπτώσεις.
Μαθαίνουµε ότι οι «άλλοι» θέλουν να επιµηκύνουν την αποπληρωµή των 110 δισ. ευρώ. Μόνο που η επιµήκυνση της αποπληρωµής γίνεται όταν δεν µπορείς να πληρώσεις, όχι όταν είσαι καλό παιδί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου