Μνημόσυνο για το μνημόνιο

Του Γιώργου Κύρτσου από την citypress.gr

Κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται στην πράξη ότι η πολιτική που περιέχεται στο πολυσυζητημένο μνημόνιο δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει.
Αρνητικά αποτελέσματα

Ο ελληνικός λαός βρίσκεται ήδη αντιμέτωπος με τα αρνητικά αποτελέσματα της εφαρμογής της πολιτικής του μνημονίου. Το βιοτικό επίπεδο των μη προνομιούχων πέφτει, ολόκληροι παραγωγικοί κλάδοι της οικονομίας υποβαθμίζονται και το ποσοστό ανεργίας τραβάει την ανηφόρα. Οι σημερινές θυσίες δεν προετοιμάζουν τη βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης, απλώς εγκλωβίζουν την Ελλάδα σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, υπερχρέωσης, επιβολής νέων μέτρων και κοινωνικής αναταραχής.

Τα ποσοστά των υποστηρικτών της πολιτικής του μνημονίου περιορίζονται με θεαματικό τρόπο και οι περισσότεροι πολίτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται μία διαφορετική πολιτική για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την κρίση.

Πολιτική υποκρισία

Τα κυβερνητικά στελέχη δυσκολεύονται να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της πολιτικής του μνημονίου και απλώς θέτουν το δίλημμα: εφαρμογή του μνημονίου ως έχει ή χρεοκοπία. Φαίνεται ότι δεν έχει περάσει από το μυαλό τους η σκέψη ότι μπορούμε να χρεοκοπήσουμε εφαρμόζοντας το μνημόνιο, εφόσον προβλέπεται αύξηση του δημόσιου χρέους από 115% του ΑΕΠ το 2009 σε 150% του ΑΕΠ το 2013, στο πλαίσιο της... δημοσιονομικής εξυγίανσης. Αρνούνται, επίσης, να προβληματιστούν για τα αποτελέσματα που φέρνει η εφαρμογή της πολιτικής που περιέχεται στο μνημόνιο. Υπόσχονται, για παράδειγμα, στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ότι θα ενισχύσουν την αναπτυξιακή διάσταση της οικονομικής πολιτικής και παράλληλα προσυπογράφουν την απαίτηση της τρόικας για νέα μείωση των δαπανών του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.

Ουσιαστικά οι υποστηρικτές του μνημονίου παίζουν ένα σκληρό παιχνίδι τακτικής σε βάρος των καλώς εννοούμενων συμφερόντων της οικονομίας και της κοινωνίας. Η κυβέρνηση υποστηρίζει την πολιτική του μνημονίου γιατί μέσω αυτής μπόρεσε να απεγκλωβιστεί από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ και χρησιμοποιεί το δίλημμα μνημόνιο ή χρεοκοπία για να επιβεβαιώσει την πολιτική της κυριαρχία.

Αυτό δεν εμποδίζει τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη να παραδέχονται σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις ότι το μνημόνιο με τη σημερινή του μορφή δεν είναι λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, ενώ ένα σημαντικό μέρος της εκλογικής και κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ αρχίζει να αυτονομείται και στρέφεται κατά της πολιτικής του μνημονίου.

Οι κεντροδεξιοί υποστηρικτές του μνημονίου δεν πιστεύουν στην πολιτική που ασκείται, στηρίζουν, όμως, τις κυβερνητικές επιλογές για να απομονώσουν τον κ. Σαμαρά και τη ΝΔ και να ενισχύσουν την επιρροή τους στην ευρύτερη Κεντροδεξιά. Παράλληλα, αντιτίθενται σε όλες τις βασικές επιλογές που περιέχονται στο μνημόνιο, από τη μεγάλη αύξηση της φορολογίας της κατανάλωσης, την αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων και των μετόχων τους, τον περιορισμό των δημοσίων επενδύσεων, μέχρι τον περιορισμό της χρηματοδότησης του κράτους πρόνοιας κ.λπ. Πώς, αλήθεια, μπορείς να υποστηρίζεις μια πολιτική στην οποία εναντιώνεσαι σημείο προς σημείο;

Ο λογαριασμός

Το εντυπωσιακό είναι ότι η πολιτική του μνημονίου έχει αποτύχει και στην αντίληψη αυτών που μας το επέβαλαν. Η τρόικα και οι διεθνείς οίκοι μας προειδοποιούν ότι δεν θα επιτύχουμε τους στόχους εάν δεν δημιουργηθεί αναπτυξιακή δυναμική. Πρώτα οργάνωσαν την ύφεση και μετά άρχισαν να διαπιστώνουν τις βλαβερές συνέπειές της!

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρονται πλέον ανοιχτά στην ανάγκη αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Οι «διαχειριστές της ελληνικής υπόθεσης» καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η χώρα μας δεν θα μπορέσει να απευθυνθεί στις αγορές μετά την τριετία στη διάρκεια της οποίας καλύπτει τις ανάγκες της μέσω του «πακέτου» των 110 δισ. ευρώ.

Οι υποστηρικτές του μνημονίου βρίσκονται πλέον σε πλήρες αδιέξοδο και καταφεύγουν σε σοφιστείες του τύπου: εφαρμόστε τη συγκεκριμένη πολιτική που δεν οδηγεί πουθενά ή χρεοκοπήστε «εδώ και τώρα». Δεν πληρώνουμε τους πολιτικούς μας για να μας επηρεάζουν σε συνεννόηση με τους ξένους πιστωτές του ελληνικού Δημοσίου, αλλά για να βρίσκουν τις καλύτερες δυνατές λύσεις σε περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.

Η δημόσια συζήτηση πρέπει να αναπτυχθεί γύρω από δύο βασικά ζητήματα. Πώς θα αλλάξει η πολιτική που περιέχεται στο μνημόνιο για να πάρει η ελληνική οικονομία μια αναπτυξιακή ανάσα και να αποτρέψουμε τη διαφαινόμενη καταστροφή. Πώς θα αλλάξουν οι όροι και η χρονική διάρκεια του δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου για να μην καταρρεύσουμε κάτω από το βάρος των τοκοχρεολυσίων της περιόδου 2013-2015.