Εκτός της ενόχλησης που μπορεί να προκαλέσουν στον χρήστη συχνά προκαλούν και πιο σοβαρά προβλήματα καθώς πολύ συχνά «εφοδιάζουν» τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές με διαφόρων ειδών ιούς.
Τα spam πρωτοεμφανίστηκαν το 1978, όταν η Digital Equipment κατασκεύασε ένα νέο υπολογιστή και επέλεξε να ενημερώσει μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου όλους τους χρήστες του Arpanet, του προπομπού δηλαδή του σημερινού διαδικτύου.
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1994, δύο Αμερικανοί δικηγόροι ενημέρωσαν 16.000 ομάδες που περιλαμβάνονταν στο Usenet για τις υπηρεσίες τους στέλνοντας ένα σχετικό μήνυμα. Το συγκεκριμένο μήνυμα χαρακτηρίστηκε «spam», όρος που έκτοτε χαρακτηρίζει κάθε ανεπιθύμητο μήνυμα που οι χρήστες λαμβάνουν online.
Την ώρα που το direct mail έχει μεγάλο κόστος παραγωγής και διανομής ενώ δεν μπορεί να υπολογιστεί εύκολα η αποτελεσματικότητά τους - υπολογίζεται πάντως ότι από τους 100 αποδέκτες ενός συμβατικού μηνύματος 3 έως 5 θα απαντήσουν – το να στείλεις ένα spam στο διαδίκτυο είναι υπόθεση μερικών δευτερολέπτων.
Οι διευθύνσεις στις οποίες καταλήγουν αυτά τα μηνύματα είναι πολύ εύκολο να βρεθούν κατά χιλιάδες ή εκατομμύρια. Η απόκριση των αποδεκτών είναι πάρα πολύ μικρή αλλά σε εκατομμύρια αποδέκτες ποσοστά της τάξης του 0,1% ή 0,3% αποτελούν έναν αξιόλογο αριθμό πελατών.
Οι διευθύνσεις συλλέγονται από τα «ρομποτάκια», τα οποία είναι προγράμματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και συλλέγουν πληροφορίες. Την τεχνική αυτή χρησιμοποιούν και οι μηχανές αναζήτησης. Στην περίπτωση αυτή όμως τα «ρομποτάκια» δεν αναζητούν πληροφορίες αλλά διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Όταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, ενεργοποιείται το δεύτερο τμήμα του μηχανισμού, μέσω του οποίου και αποστέλλονται τα μηνύματα. Τη διαδικασία αναλαμβάνουν σχετικά προγράμματα που συντάσσουν και στέλνουν τα μηνύματα. Με δεδομένο πως το σύνολο πλέον των εταιρειών που προσφέρουν πρόσβαση στο διαδίκτυο έχουν υιοθετήσει πολιτικές που απαγορεύουν την αποστολή spam, οι δημιουργοί των τελευταίων χρησιμοποιούν δίκτυα υπολογιστών, τα λεγόμενα «ζόμπι».
Πρόκειται για υπολογιστές ανυποψίαστων χρηστών, που κάποια στιγμή προσβλήθηκαν, εν αγνοία τους, από ιούς της κατηγορίας των «Δούρειων Ίππων».
Ο ιός αυτός όταν ενεργοποιηθεί, μετατρέπει το μηχάνημα σε συσκευή δημιουργίας ψηφιακών σκουπιδιών. Ο υπολογιστής αυτός ονομάζεται «ζόμπι». Χρειάζεται, συνήθως, αρκετός χρόνος και κόπος για να εντοπιστεί ένα δίκτυο «ζόμπι» και να εξουδετερωθεί, αφού η πλειονότητα των χρηστών εξακολουθεί να μην παίρνει και πολύ στα σοβαρά το θέμα της ασφάλειας και της προστασίας του υπολογιστή.
πηγή-tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου