Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με ιδιαίτερα αρνητικές εξελίξεις σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό σύστημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Οι ειδικοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να είναι μη βιώσιμη στις νέες συνθήκες που δημιουργούν η διεθνής οικονομική κρίση και η ένταση του διεθνούς ανταγωνισμού. Καλούμαστε, λοιπόν, να πάρουμε ιδιαίτερα επώδυνα μέτρα, για να αποφύγουμε τα χειρότερα...
Χαμένη δεκαετία
Από το 2000 έχει γίνει φανερό ότι έπρεπε να προχωρήσουμε σε δυναμικές διαρθρωτικές αλλαγές για να μη μείνουμε πίσω στο διεθνή ανταγωνισμό και βρεθούμε σε δημοσιονομικό, οικονομικό αδιέξοδο.
Οι προσπάθειες της κυβέρνησης Σημίτη να προωθήσει μια σχετικά ήπια ασφαλιστική μεταρρύθμιση προσέκρουσαν στις αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των κομμάτων της αντιπολίτευσης και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Μέτρα που σήμερα μοιάζουν ιδιαίτερα ήπια αντιμετωπίστηκαν τότε σαν ολομέτωπη επίθεση στα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των εργαζομένων και των οικογενειών τους.
Για μια ολόκληρη δεκαετία αποφύγαμε τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και συνεχίσαμε πρακτικές που οδηγούσαν στην επέκταση της κρατικής γραφειοκρατίας και στη συσσώρευση ελλειμμάτων και οφειλών.
Το βασικό κριτήριο
Τώρα καλούμαστε να προωθήσουμε σε χρόνο-ρεκόρ και σε ιδιαίτερα αρνητικές οικονομικές συνθήκες τις αναγκαίες αλλαγές. Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο, όπως και ο κίνδυνος να μην επιτύχουμε το στόχο. Σε απλά ελληνικά, κάναμε τα σχετικά εύκολα εξαιρετικά δύσκολα. Ύστερα από 30 χρόνια κομματικής και μικροπολιτικής διαχείρισης της οικονομίας και μια δεκαετία χαμένων ευκαιριών είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε μια εξαιρετικά δύσκολη πραγματικότητα.
Λάθος νοοτροπία
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην αναγκαία προσαρμογή είναι η λάθος νοοτροπία που δημιουργήθηκε σε λάθος χρόνο. Διάφορα επαγγελματικά και κοινωνικά στρώματα αρνούνται να προσαρμοστούν και να αναλάβουν τις πρόσθετες υποχρεώσεις που τους αναλογούν, προβάλλοντας διαφόρων ειδών δικαιολογίες.
Αναφέρουμε ενδεικτικά τους εκπαιδευτικούς, που αρνούνται τη δημιουργική συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, τους δικηγόρους, που κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν πρόσθετες φορολογικές υποχρεώσεις, και τους συμβασιούχους διαφόρων κατηγοριών, που υποκρίνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται τον τρόπο με τον οποίο διορίστηκαν προεκλογικά και την οικονομική αναγκαιότητα της απομάκρυνσής τους από τις θέσεις που κατέχουν.
Όλες αυτές οι αντιδράσεις οφείλονται στις ανησυχίες που δημιουργούν οι οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες αλλά και σε μία νοοτροπία βολέματος, που είναι εντελώς ξεπερασμένη από τις εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου