Του Στέλιου Φούντογλου
Και μείναμε μονάχοι έπειτα από διαπραγματεύσεις και παλληκαριές.
Μείναμε μονάχοι μέσα στη φτώχεια του μυαλού μας και της κοινωνίας. Μείναμε
μονάχοι χωρίς το κράτος πρόνοιας που τόσα χρόνια πελεκούσε το κομπόδεμα του
υπαίτιου για την οικονομική κρίση δημόσιου υπαλλήλου..
Μένεις να κοιτάς χωρίς
ίχνος επανάστασης να σου κόβουν τη σύνταξη και το μισθό σου. Οι γύρω μας ξεσηκώνονται
κι εμείς ψάχνουμε για θύματα. Σου
ανοίγουν τη πόρτα της ευρωπαϊκής μετανάστευσης και σε διασύρουν παγκοσμίως. Κι εσύ, εκεί,
αποσβολωμένος με τα χέρια σου δεμένα !!!!
Είσαι μόνος, γιατί απέτυχες να ελέγξεις τη μανία των καιρών.
Το μέτρο δεν το γνώρισες και ούτε το πλησίασες. Έλληνας των άκρων ήσουν μια ζωή
και το μυαλό σου έπαιρνε αέρα μένοντας σε καιρούς του παρελθόντος. Κορδωνόσουν
σε φίλους και γνωστούς για τα ουτοπικά επιτεύγματά σου…
Ήσουν το κέντρο του κόσμου μεταπολιτευτικέ άνθρωπε!!! Όλοι
δούλευαν για σένα. Ακόμα και σήμερα όλοι για σένα δουλεύουν. Πληρώνουμε ακριβά
τα λάθη σου. Έμεινε μόνο του το σύστημά σου που κόπιασες να δημιουργήσεις και
περιμένει να εξιλεωθεί.. Είναι πολλά τα
30 χρόνια μεταπολιτευτικέ άνθρωπε και θα τα πληρώσουμε ακριβά..
