Του Στέλιου Φούντογλου Ήταν εκείνες οι όμορφες εποχές του 2000 – 2009, η χρυσή εννιαετία για πολλούς που οι μισθοί ήταν στα ύψη και το κάθε νοικοκυριό είχε ένα δάνειο στην άκρη για να του θυμίζει τις υποχρεώσεις του. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν συνεχώς... Στην απέναντι γραμμή, συνήθως, μια γοητευτική γυναικεία φωνή σε καλημέριζε με αυτό τον πλανευτικό τρόπο που μόνο το γυναικείο φύλλο γνωρίζει και σου πρόσφερε τραπεζικές υπέρ προσφορές. Τα γνωστά σε όλους «εμβάσματα» από τον Αϊ Βασίλη της τοκογλυφίας.
Ήταν καλές και ελκυστικές εκείνες οι προσφορές, δεν μπορούσες να αντισταθείς στο πειρασμό της πολυτέλειας. Στο κάτω κάτω της γραφής όλοι την δικαιούμαστε και όλοι θέλουμε να την ζήσουμε... Η πολυτέλεια αυτή είχε ως αποτέλεσμα το πορτοφόλι να είναι γεμάτο πιστωτικές κάρτες και χαρτάκια από τραπεζικές συναλλαγές. Ο καιρός περνούσε και τα τηλέφωνα γινόντουσαν ενοχλητικά και συνεχή. Κάποιοι απέτυχαν και πρέπει να πληρώσεις....
