Μιλάμε για το οξυγόνο μας, ως πότε;

Ρίξτε μια ματιά στο πελώριο μαύρο σύννεφο που έχει απλωθεί πάνω από την περιοχή της Κοζάνης…. Η φωτογραφία τραβήχτηκε χθες το πρωί από το χωριό Μεταξά… Τα σχόλια δικά σας!!!

Του Στέλιου Φούντογλου

Θα πάω κόντρα στο ρεύμα, δεν θα αναφερθώ σε κυβερνήσεις, εκλογές, αποτελέσματα και Αριστερούς. Αρκετά με τους διαξιφισμούς και τα παραπολιτικά. Ας κοιτάξουμε λίγο τα μεγάλα και πολλά προβλήματα που ταλανίζουν και κατακρεουργούν την περιοχή της Κοζάνης, την περιοχή μας, την πόλη μας, το σπίτι μας.

Αφορμή;

Αγναντεύοντας χθες το πρωί την πανέμορφη παραλίμνια περιοχή των Σερβίων από υψόμετρο 1700 μ. παρατήρησα ένα μαύρο σύννεφο να έχει σκεπάσει την πόλη της Κοζάνης. Φοβισμένος με την τραγική εικόνα που έβλεπα, ρουφούσα όσο περισσότερο οξυγόνο μπορούσα στον λίγο χρόνο που είχα, αποθηκεύοντας αποθέματα καθαρού αέρα μήπως και αντέξω την μαυρίλα της πόλης.

Τέφρα και σκόνη από τα ορυχεία συζητούσαν στην κορυφή και η σκέψη σταμάτησε φέρνοντας εικόνες κατάθλιψης για μια πόλη που ίσως καταδικάστηκε εις θάνατον...

Το τίμημα είναι μεγάλο. Η οικονομία της Κοζάνης ευημερούσε εδώ και δεκαετίες από την «μάνα» ΔΕΗ. Το χρήμα έρεε με γρήγορους ρυθμούς. Ο πολίτης που κάποτε συγκαταλεγόταν στους πολίτες Α' κατηγορίας, σήμερα τείνει να γίνει πολίτης Β' Γ' ή ακόμα και Δ' κατηγορίας εξαιτίας του «βρώμικου» αέρα που εισπνέει ακατάσχετα. Ο αέρας είναι δωρεάν αλλά και εκεί βάλαμε το αναθεματισμένο το χεράκι μας. Η επέμβαση και η κουτοπονηριά κάποιον στερεί το οξυγόνο από τα πνευμόνια μας....

Την έχουμε πάρει την βαριά δόση καρκίνου... Η τζούρα είναι μεγάλη και ο Θεός βοηθός, αλλά οι επόμενες γενιές που θα ακολουθήσουν γιατί;

Απάντηση δεν πρόκειται να λάβω όπως δεν έλαβαν και οι προηγούμενοι. Είναι ένα θέμα που σου τεμαχίζει σιγά – σιγά την ζωή σου αλλά το αφήνεις να περνάει από δίπλα σου σαν να συμβαίνει στην γειτονιά του άλλου. Οι γνωστές κατσίκες εν ολίγης!!!

Δεν έχει να κάνει με πολιτικές, δεν έχει να κάνει με δεξιούς και αριστερούς, έχει να κάνει με όλους εμάς που σταματάμε να ζητάμε το οξυγόνο μας. Τα συμφέροντα πολλά, τα φίλτρα ακριβά και τα καζάνια συνεχίζουν να βράζουν...

Πνίγει την Κοζάνη η ατμοσφαιρική ρύπανση και εμείς μιλάμε για πράσινη και οικολογική πόλη. Ο διάλογος γίνεται μονόλογος... Οι μικρές εστίες πρασίνου που ξεπροβάλλουν δυστυχώς δεν μπορούν να περιορίσουν τις ρυπογόνες ουσίες που εισπνέουμε καθημερινά. Ξυπνάς και κοιμάσαι παρέα με τα φουγάρα της ΔΕΗ, ξεκινάς την ημέρα σου γεμάτος αισιοδοξία και όρεξη για ζωή αναπνέοντας κάτι που αργότερα θα σου δημιουργήσει πρόβλημα υγείας που πολλές φορές σου τερματίζει την ίδια σου την ζωή.

«Μαστουρωμένοι» χωρίς την συγκατάθεσή μας και η ζωή που με τόσο τρέλα θέλεις να δημιουργήσεις, κινδυνεύει να φτάσει άδοξα στο τέλος της.

Διάβαζα κάπου πριν λίγες μέρες πως στα 3,6 εκατ. θα φτάσουν οι πρώιμοι θάνατοι ετησίως μέχρι το 2050 σε όλο τον πλανήτη, 3,6 εκατ. άνθρωποι κινδυνεύουν χωρίς την θέλησή τους.

Είπαμε το τίμημα της καλοπέρασης και της οικονομικής ανάπτυξης είναι τελικά πολύ μεγάλο. Υπάρχει και στο προσκήνιο η πράσινη ενέργεια, το περιβάλλον την ζητά αλλά κάποιος την εμποδίζει. Ο ήλιος και ο αέρας αυτής της χώρας ξεπροβάλλουν ξάφνου σε προεκλογικά προγράμματα και σε ομιλίες των δύο ωρών.

Δυστυχώς η ατμοσφαιρική ρύπανση στην περιοχή μας χτυπάει κόκκινο. Δεν έχει αλλάξει το παρά μικρό... Τώρα ασχολούμαστε με τους οίκους αξιολόγησης και τους τοκογλύφους.

Η Ενωμένη Ευρώπη ζητάει τα δανεικά και αφήνει σε δεύτερη μοίρα το οξυγόνο, άσε που μπορεί να είναι και αυτό δανεικό!!!

Δεν θα ανεχτώ και δεν θα επιτρέψω να μου δοθεί ο τίτλος του πολίτη Β' κατηγορίας, δεν θα δεχτώ να κάνουν κουμάντο στον ίδιο μου τον αέρα, δεν θα εφησυχάσω στις προεκλογικές δηλώσεις και δεν θα αφήσω να λιγοστεύουν τον καθαρό αέρα των παιδιών μας...

Μιλάμε για το οξυγόνο μας, ως πότε;

Εις το επανιδείν...