Του Στέλιου Φούντογλου
Έμαθα στην καλοπέραση και στο πλαστικό χρήμα, έμαθα να ζω με δανεικά, έμαθα να υποτάσσομαι στα θέλω μου, ζω για την στιγμή που λαχανιασμένος θα μπω στην τράπεζα και θα ζητήσω δανεικά για να μετατραπούν σε δίσκους λουλουδιών....
Διαψεύστηκα λοιπόν!!!! Είχα γράψει για νέους που πιστεύουν στην εναλλακτική ζωή, είχα γράψει για πεινασμένους ανθρώπους και εγκαταλελειμμένες γενιές. Πόσο δύσκολο είναι τελικά να απαλλαχτείς από το πέπλο της καλοπεράσεις; Tης παχυλής θέσης στην καταραμένη καρέκλα, στην ταπείνωση του εγώ σου, παρακαλώντας τον πολιτικό που βρίζεις με μανία να σε βολέψει, να σταματήσεις να λες την λέξη βαριέμαι.... Ναι, πιστέψτε με υπάρχουν νέοι που στον λήθαργο τους αναφωνούν «βαριέμαι».
Συνήθως για να κάτσω μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου και να γράψω ή αν προτιμάται να αραδιάσω τις σκέψεις μου, πρέπει να διαβάσω κάτι, να ζήσω κάτι για να το αποτυπώσω όσο καλύτερα γίνεται....
Την ώρα που η ανεργία στην Κεντρική Μακεδονία μαστίζει, μόλις 19 Έλληνες ανταποκρίθηκαν φέτος στο κάλεσμα της Ένωσης Νέων Αγροτών για τη συγκομιδή ροδάκινων στον κάμπο της Ημαθίας. Η προσφορά για εργασία που αφορά σε 6 μέρες απασχόληση με έξοδα διαμονής για 4 μήνες και μεροκάματο 23 ευρώ φαίνεται πως δεν αποτέλεσε δέλεαρ για το ελληνικό εργατικό δυναμικό, την ώρα που οι αιτήσεις για τους μετακλητούς εργάτες από την Αλβανία φτάνουν τις 4.885. (Διαβάστε το ρεπορτάζ)
Τελικά μήπως είμαστε μια χώρα της καλοπέρασης, όπου η μόνη πολιτιστική κληρονομιά μας είναι το συρτάκι, το τζατζίκι και ο φραπές; Μήπως η κουλτούρα μας, μας ώθησε να βλέπουμε το μεροκάματο υποτιμητικά; Γίναμε πέρα από χώρα των ανέργων και «χωματερή» παράνομων μεταναστών, και χώρα που παράγει επιστήμονες, διάνοιες που προτιμάνε να έχουν δύο ευρώ στην τσέπη. Είναι και το αναθεματισμένο το πρεστίζ, πώς να το κάνουμε!!! Άλλη χάρη έχει να είσαι ένας πεινασμένος ψευτοδιανοούμενος, από το να έχεις μια γεμάτη τσέπη από την κακόμοιρη την γη που τόσο βίαια έχουμε στο περιθώριο.
Πραγματικά κάποιοι δεν θα ξυπνήσουν ποτέ από τον λήθαργό. Υπνωτισμένοι προσπερνούν το μεροκάματο, απαξιώντας προκλητικά την κοινωνία που ζητάει εργασία. Γεμίσαμε καφετέριες και σουβλατζίδικα που φέρνουν το γρήγορο και εφήμερο κέρδος. Προτιμάμε να κοιτάμε παρέα με τα παιδία μας το άδειο ψυγείο, το χαμάλικη ας το κάνουν οι άλλοι... Δούλευαν σαν μηχανές οι βόρειοι εταίροι μας τόσα χρόνια παράγοντας βιομηχανία, κοινωνικό κράτος και εμείς καταναλώναμε με μανία το ξένο, εθελοτυφλούσαμε με μανία στο δανεικό.
-Ψιτ, κύριε δεν είναι δικό σου το σπίτι, το αυτοκίνητο, οι διακοπές στην Μύκονο, τα φιρμάτα ρούχα, το εξοχικό, ο αέρας που αναπνέεις. Όλα είναι δανεικά!!!!
Ήρθε η ώρα όμως που εμείς η «ελίτ» της Ευρώπης θέλοντας η μη, πρέπει να κατηφορίσουμε για έναν δρόμο που δεν μας έμαθαν στο σχολείο, δεν σκοπεύαμε να ακολουθήσουμε, δεν θέλαμε να ζήσουμε, δεν θέλαμε να αντιμετωπίσουμε, δεν θέλαμε στο διάβα μας να αντικρίσουμε!!!!
Ο δρόμος του μεροκάματου και της αγροτιάς σε λίγα χρόνια θα είναι για τους τυχερούς, τους λίγους και τους έξυπνους.
-Ορδές επιστημόνων, στοιχηθείτε στο συσσίτιο....
Απαξιούμε τα 23 ευρώ μεροκάματο!!!! Ας είναι καλά η σύνταξη του πατέρα. Βγάλαμε και από το γηροκομείο τους παππούδες του μεροκάματου για να επωφεληθούμε τα λιγοστά χρήματά τους. Η καλοπέραση είναι πολύ ακριβή τελικά... Δεν φτάνουν τα χρήματα, υπομονή μέχρι το 2015 και οικονομική κρίση τέλος!!!!
Ε λοιπόν κύριοι είμαστε και εμείς υπεύθυνοι για αυτή την κατρακύλα!!! Βάλτε ποσοστά ευθυνών όπως σας βολεύουν. Αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη!!!
Η κρίση τώρα ξεκινάει και στο πέρασμά της θα αφήσει φτώχεια, δυστυχία και καταστροφή. Και μην σας φανεί περίεργο αν μια μέρα ξυπνήσουμε και ανηφορίσουμε για ένα μεροκάματο με την μόνη διαφορά ότι ο υπάλληλος των 23 ευρώ, θα είναι τώρα το αφεντικό.
Πείνα ή μεροκάματο;
Η χώρα των διλλημάτων και των δανεικών ευημερεί...
Εις το επανιδείν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου