Καλώς ήρθες στο τόπο σου ξένε…

Του Στέλιου Φούντογλου

Φώτα, μοτέρ!!! Ξεκινάμε…

Προεκλογική περίοδος σκηνή πρώτη.

Κάπου εκεί στην πολυκοσμία αχνοφαίνονται καινούργια πρόσωπα. Τραβάνε την προσοχή και τα βλέμματα των «κομπάρσων». Μικρά πηγαδάκια στήνονται στο κέντρο της υποτιθέμενης σκηνής δείχνοντας με νόημα και επιφυλακτικότητα τους «νεοσύλλεκτους».

-Ποιος είναι αυτός άραγε;

-Δεν ξέρω αλλά μου χαλάει τη σκηνή…

  

Προεκλογική περίοδος σκηνή δεύτερη

Ξεκινούν τα σενάρια, η επιλογή δύσκολη. Χαμηλό το φως και οι «παραγωγοί» του έργου πάνω από το τραπέζι των επιλογών θα δώσουν μια απάντηση. Ποιος άραγε να υποστηρίξει καλύτερα «υποκριτικά» τον ρόλο του; Και η ονοματολογία καλά κρατεί… Καινούργιες φυσιογνωμίες μπαίνουν στην καθημερινότητά μας παρακάμπτοντας το τι θέλουμε… Η επιλογή συνεχίζει να είναι δύσκολη, κι όμως το σενάριο πρέπει να υλοποιηθεί! 

Προεκλογική περίοδος σκηνή τρίτη

Κάποια φαβορί υπερισχύουν, βοηθάει και ο μάνατζερ από πίσω… Δυο τρείς είναι οι «καλλιτέχνες» μας που θα ενσωματωθούν με την παλιά ομάδα, τους έμπειρους στο χώρο… Κι όμως η επιλογή συνεχίζεται. Οι «παραγωγοί» μας δέχονται πιέσεις από ψηλά, κούτελα ιδρωμένα, πρόσωπα σκυθρωπά και αγχωμένα…. Καταλήξαμε!!!!

Προεκλογική περίοδος σκηνή τέταρτη

Τα νέα πρόσωπα επιλέχθηκαν, δε μένει παρά να ανακοινωθούν. Οι «κριτές» της «έβδομης τέχνης» καραδοκούν για ένα ατόπημα. Τρεις νέοι ήρωες ανεδείχθησαν. Φλας, ερωτήσεις….

-Έχετε χρόνια που ασχολείστε με την «υποκριτική»;

- Δεν σας έχουμε ξανά δει σε κάποια «παράσταση»…

Και οι ερωτήσεις συνεχίζονται για μια πρώτη γνωριμία. Κι όμως τα πρόσωπα είναι άγνωστα, οι «ηθοποιοί» μας ξαφνιάζονται και απαντούν….

-Εμείς για βουλευτές κατεβαίνουμε….

Κάπως έτσι έχω στο μυαλό μου την επιλογή προσώπων που θα κρατήσουν τις τύχες των κοινωνιών, θα παλέψουν για μια ψήφο, για μια θέση σε ένα ψηφοδέλτιο.

Παρομοιάζω όπως είναι φυσικό την όλη διαδικασία της επιλογής των υποψηφίων βουλευτών, με την δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης, μιας παράστασης που παίζεται κάθε τέσσερα χρόνια (αυτό δεν είναι και πολύ σίγουρο πια) δημιουργώντας ίντριγκες και διαξιφισμούς για την διαφάνεια της διαδικασίας.

Κάποιοι τους ονομάζουν «αλεξιπτωτιστές» που έπειτα από την διαταγή των ανωτέρων τους πέφτουν στη «μάχη» του σταυρού. Πολλές φορές τους προστάζουν να το κάνουν χωρίς να το αξίζουν και χωρίς να το επιθυμούν….

Γιώργος Παπανδρέου junior:  “Δεν ήθελα να γίνω πολιτικός”

Και έτσι απλά έπεσε η αυλαία για τον Γιωργάκη, που ήθελε να γίνει ακαδημαϊκός αλλά οι πολιτικές επιρροές του δεν τον άφησαν.

Και ενώ τα προβλήματα είναι γνωστά και χρόνια καθώς οι εμπειρότεροι δεν μπήκαν στην διαδικασία να τα λύσουν, έρχονται ξαφνικά οι μελλοντικοί μας λαοπλάνοι, τεχνοκράτες, όπως θέλετε πέστε τους,  αντιμέτωποι με την σκληρή και πικρή αλήθεια η οποία κορδώνεται μπροστά μας ή μπροστά τους, επιδεικτικά, και περιμένει τον επόμενο «αλεξιπτωτιστή» που θα πέσει στο πεδίο βολής… Πρόσωπα άγνωστα τα οποία το κόμμα, τους «προστάζει» να κάνουν κάτι που οι πρώην, ειδήμονες βουλευτές – πολιτευτές ήταν εκτός σεναρίου… 

Καλώς ήρθατε λοιπόν στην πηγή των προβλημάτων, εδώ που η κοινωνία αργοπεθαίνει και περιμένει μια μεγαλοπρεπέστατη  «υποκριτική» ερμηνεία  που θα κλείσει με τον καλύτερο τρόπο την πέμπτη σκηνή…

Εις το επανιδείν….