Του Στέλιου Φούντογλου | sfountoglou@gmail.com
Ανοίγεις την εφημερίδα, κάνεις κλικ στην ενημέρωση, πιάνεις το τηλεχειριστήριο στο χέρι και το μόνο συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα σου είναι η απογοήτευση. Η ενημέρωση που δέχεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος 24 ώρες το 24ωρο διαμορφώνει δυστυχώς αρνητικά την εσωτερική του ηρεμία. Αρνητικές ειδήσεις, μηδενιστικές απόψεις για το μέλλον μας, αποκρουστικές εικόνες του πριν και του μετά.
-Άκουσες τι είπε η τηλεόραση;
-Μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις...
Και συνεχίζεις να πίνεις τον καφέ σου ανέμελα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σου πως θα έρθει και η δική μου η σειρά. Συνεχίζεις να κάνεις κλικ και να ανέχεσαι την αδιάκοπη ροή ειδήσεων που δε σου κάνει καλό. Το δέχεσαι, η μάλλον το προσπερνάς όπως κάποιοι προσπέρασαν εσένα... Ναι, εσένα λέω που δεν σηκώνεσαι από την καρέκλα και έχεις το δάχτυλο κολλημένο στο τηλεχειριστήριο ή στο ποντίκι του ηλεκτρονικού υπολογιστή σου.
48ωρη απεργία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Το δάχτυλο παραμένει κολλημένο, συνεχίζεις να κοιτάς το κουτί της ευτυχίας, αναρωτιέσαι!!!
-Κάτι περίεργο συμβαίνει, το νιώθεις;
-Ναι, νομίζω πως θέλω να σηκωθώ.....
Δύο μέρες η Ελλάδα εκτός οικονομικής κρίσης λοιπόν. Η ακατάσχετη δόση αρνητικής είδησης έχει τελειώσει, μου κάνει καλό σκέφτομαι, δεν προβληματίζομαι, δεν καταπονώ τον εαυτό μου, δεν μεμψιμοιρώ, αλλά ζω το τώρα. Ένα «τώρα» δύσκολο!!!! Ναι είναι δύσκολο όπως καθετί είναι δύσκολο στη ζωή μας και φυσικά δεν ευθύνεται εξ ολοκλήρου το όμορφό μου το κουτί.
Με τη λέξη ΄΄δύσκολα΄΄ θα πορευτούμε για πολλά χρόνια, όπως πορευτήκαμε τόσα χρόνια, από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, πήγαμε σχολείο, μαλώσαμε με τους φίλους μας, αγχωθήκαμε, δεν περάσαμε το μάθημα και ήρθε η καταστροφή. Μια σχέση έφτασε στο τέλος. Δεν μπορέσαμε να βρούμε δουλειά, χάσαμε ένα δικό μας πρόσωπο. Όλες οι στιγμές της ζωής μας συνάδουν με τη δυσκολία. Τίποτα δεν μας χαρίζεται, ο δρόμος είναι ανηφορικός αλλά πάντα ήταν... Τι άλλαξε αλήθεια;
Δύο μέρες η ζωή παίρνει τους κανονικούς ρυθμούς. Απολαμβάνεις το χαζοκούτι σου!!! Η Ελλάδα βγαίνει από τα προβλήματα, ανασάνει, ξεκινάει από την αρχή. Θα μου πείτε, αν σβήσουμε την τηλεόραση θα μειωθεί η ανεργία, θα αυξηθούν οι μισθοί, θα υπάρξει ανάπτυξη; Σαφώς όχι, αλλά και εμείς χρειαζόμαστε μια αισιόδοξη νότα στη μιζέρια που μας επέβαλλαν να ζούμε. Ένα σημείο επανεκκίνησης, ένα σημείο αφύπνισης!!!
Και η 48ωρη απεργία έληξε και το δάχτυλο ξανά έπιασε δουλειά... «Η Ελλάδα θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη "ως το τέλος αυτής της χρονιάς" ακόμη κι αν καταλήξει σε συμφωνία τις αμέσως επόμενες ημέρες με τους ιδιώτες πιστωτές της, προέβλεψε γνωστός οικονομικός αναλυτής».
Και η μιζέρια επανέρχεται, τα σκυθρωπά πρόσωπα έχουν την τιμητική τους, τα χαμόγελα σβήνουν και η ιστορία επαναλαμβάνεται.....
Η ζωή μας τείνει να εξαρτάται από τα ΜΜΕ, ας ελπίσουμε ότι η προσωπική ευτυχία του καθενός είναι η πρώτη προτεραιότητά μας.
Εις το επανιδείν.....
Ανοίγεις την εφημερίδα, κάνεις κλικ στην ενημέρωση, πιάνεις το τηλεχειριστήριο στο χέρι και το μόνο συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα σου είναι η απογοήτευση. Η ενημέρωση που δέχεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος 24 ώρες το 24ωρο διαμορφώνει δυστυχώς αρνητικά την εσωτερική του ηρεμία. Αρνητικές ειδήσεις, μηδενιστικές απόψεις για το μέλλον μας, αποκρουστικές εικόνες του πριν και του μετά.
-Άκουσες τι είπε η τηλεόραση;
-Μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις...
Και συνεχίζεις να πίνεις τον καφέ σου ανέμελα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σου πως θα έρθει και η δική μου η σειρά. Συνεχίζεις να κάνεις κλικ και να ανέχεσαι την αδιάκοπη ροή ειδήσεων που δε σου κάνει καλό. Το δέχεσαι, η μάλλον το προσπερνάς όπως κάποιοι προσπέρασαν εσένα... Ναι, εσένα λέω που δεν σηκώνεσαι από την καρέκλα και έχεις το δάχτυλο κολλημένο στο τηλεχειριστήριο ή στο ποντίκι του ηλεκτρονικού υπολογιστή σου.
48ωρη απεργία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Το δάχτυλο παραμένει κολλημένο, συνεχίζεις να κοιτάς το κουτί της ευτυχίας, αναρωτιέσαι!!!
-Κάτι περίεργο συμβαίνει, το νιώθεις;
-Ναι, νομίζω πως θέλω να σηκωθώ.....
Δύο μέρες η Ελλάδα εκτός οικονομικής κρίσης λοιπόν. Η ακατάσχετη δόση αρνητικής είδησης έχει τελειώσει, μου κάνει καλό σκέφτομαι, δεν προβληματίζομαι, δεν καταπονώ τον εαυτό μου, δεν μεμψιμοιρώ, αλλά ζω το τώρα. Ένα «τώρα» δύσκολο!!!! Ναι είναι δύσκολο όπως καθετί είναι δύσκολο στη ζωή μας και φυσικά δεν ευθύνεται εξ ολοκλήρου το όμορφό μου το κουτί.
Με τη λέξη ΄΄δύσκολα΄΄ θα πορευτούμε για πολλά χρόνια, όπως πορευτήκαμε τόσα χρόνια, από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, πήγαμε σχολείο, μαλώσαμε με τους φίλους μας, αγχωθήκαμε, δεν περάσαμε το μάθημα και ήρθε η καταστροφή. Μια σχέση έφτασε στο τέλος. Δεν μπορέσαμε να βρούμε δουλειά, χάσαμε ένα δικό μας πρόσωπο. Όλες οι στιγμές της ζωής μας συνάδουν με τη δυσκολία. Τίποτα δεν μας χαρίζεται, ο δρόμος είναι ανηφορικός αλλά πάντα ήταν... Τι άλλαξε αλήθεια;
Δύο μέρες η ζωή παίρνει τους κανονικούς ρυθμούς. Απολαμβάνεις το χαζοκούτι σου!!! Η Ελλάδα βγαίνει από τα προβλήματα, ανασάνει, ξεκινάει από την αρχή. Θα μου πείτε, αν σβήσουμε την τηλεόραση θα μειωθεί η ανεργία, θα αυξηθούν οι μισθοί, θα υπάρξει ανάπτυξη; Σαφώς όχι, αλλά και εμείς χρειαζόμαστε μια αισιόδοξη νότα στη μιζέρια που μας επέβαλλαν να ζούμε. Ένα σημείο επανεκκίνησης, ένα σημείο αφύπνισης!!!
Και η 48ωρη απεργία έληξε και το δάχτυλο ξανά έπιασε δουλειά... «Η Ελλάδα θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη "ως το τέλος αυτής της χρονιάς" ακόμη κι αν καταλήξει σε συμφωνία τις αμέσως επόμενες ημέρες με τους ιδιώτες πιστωτές της, προέβλεψε γνωστός οικονομικός αναλυτής».
Και η μιζέρια επανέρχεται, τα σκυθρωπά πρόσωπα έχουν την τιμητική τους, τα χαμόγελα σβήνουν και η ιστορία επαναλαμβάνεται.....
Η ζωή μας τείνει να εξαρτάται από τα ΜΜΕ, ας ελπίσουμε ότι η προσωπική ευτυχία του καθενός είναι η πρώτη προτεραιότητά μας.
Εις το επανιδείν.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου