Του Στέλιου Φούντογλου
Πως θα μπορούσε κάποιος να συνδέσει την αγάπη με την
καθημερινότητα, τη ρουτίνα, την πολιτική, τις σχέσεις, τον ίδιο τον άνθρωπο;
Ξεχασμένη λέξη στα στόματα και τις καρδιές των πολλών σαν το χιλιοειπωμένο
συγγνώμη που καλύπτει τις βεβιασμένες μας πράξεις. Δεν είναι μόνο η λέξη των
πέντε γραμμάτων που ξεχάσαμε και υποτιμήσαμε ισχυροποιώντας το εγώ μας...
Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, πολλές λέξεις φθείρονται
και χάνουν την ουσία. Είναι η ανθρωπιά που χάσαμε στη φτώχεια των ανθρώπων, των
συναισθημάτων, της ίδιας μας της ζωής. Θα την έχεις ακούσει πολλές φορές αυτή
τη λέξη μα πια φοβάσαι να την καλοδεχτείς και να αφεθείς στα δικά της
μονοπάτια.
Δεν είναι η αγάπη του έρωτα μονάχα χαραγμένη στα στόματά
μας!! Είναι η αγάπη της φιλίας, της πολιτικής, της κοινωνίας που σε κάνει κάθε
τόσο να κλείνεσαι στον εαυτό σου και να παλεύεις τις δυσκολίες. Μαζικές
προσπάθειες αγάπης αχνοφαίνονται στον ορίζοντα ή περνούν μπροστά στα μάτια μας
σε ασπρόμαυρη οθόνη θυμίζοντας το λησμονικό τότε!!
